Jałowiec wirginijski
Jałowiec wirginijski w Parku im. Stefana Żeromskiego w Warszawie
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	nagonasienne
Klasa	iglaste
Rząd	Cupressales
Rodzina	cyprysowate
Rodzaj	jałowiec
Gatunek	jałowiec wirginijski
Nazwa systematyczna
Juniperus virginiana L.
Status ochronny
Kategoria zagrożenia ( CzKGZ ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka

Jałowiec wirginijski (Juniperus virginiana) – gatunek drzewa iglastego . Występuje naturalnie w Ameryce Północnej , w Europie sadzone.

Morfologia

Gałązka z igłami i szyszkami

Pokrój 

W ojczyźnie swej jałowiec wirginijski osiąga wysokość 40 m i żyje do 300 lat. W Europie Środkowej rośnie wolno i osiąga kilkanaście m wysokości.

Liście  

Łuskowate, przylegające do gałązki i odstające, długości 5 mm.

Korowina  

Szarobrunatna, łuszczy się długimi paskami.

Szyszka

Szyszkojagoda brązowawa z niebieskim nalotem.

Kwiaty  

Kwiaty żeńskie małe, zielone, kotki męskie żółte, kuliste. Kwitnie w kwietniu .

Zastosowanie

Dostarcza aromatycznego, wartościowego drewna zwanego - czerwonym drewnem cedrowym. Jest ono trwałe, łatwe do obróbki, idealne dla produkcji ołówków , toteż drzewo bywa nazywane także cedrem ołówkowym. Stosowane także w nasadzeniach jako drzewo ozdobne w parkach i ogrodach.

Bibliografia