Grób Jana Zahradnika na cmentarzu Łyczakowskim

Jan Zahradnik (ur. 28 stycznia 1904 , zm. 22 października 1929 we Lwowie ) – polski poeta i krytyk literacki.

Życiorys

Był synem Hieronima Zahradnika, starosty w Kosowie , w Karpatach Wschodnich i Olgi Zahradnik (nazwisko panieńskie Zarzycka). Jako czternastoletni uczeń lwowskiego III Gimnazjum im. Stefana Batorego, brał udział w obronie Lwowa (w 1918), za co został odznaczony Krzyżem Obrony Lwowa.

Wcześnie rozpoczął działalność literacką. Około siedemset wierszy i artykułów opublikował w dzienniku Stronnictwa Narodowo Demokratycznego – " Słowie Polskim ". Należał do założycieli Zespołu Stu. Wydanie książkowe jego poezji, zatytułowane Ludziom smutnym ukazało się w 1925. Wydano też jego broszurę o Makuszyńskim – W krzywym zwierciadle (1927) oraz dramat pt. Łątki lwowskie (1924), którego był współautorem. Jego wiersze ukazały się w wielu antologiach polskich i zagranicznych.

Książeczkę o nim wydał prof. Mieczysław Piszczykowski . Jego poezję opracował (wraz z obszerną bibliografią) Józef Giergielewicz.

Dwa lata przed śmiercią Jan Zahradnik spędził w sanatorium dla chorych na gruźlicę w Hołosku . Pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim obok Kaplicy Borkowskich przy bramie głównej.