Jaki Liebezeit (ur.
26 maja
1938
w
Dreźnie
) –
niemiecki
perkusista
rockowy. W 2007 roku muzyk został sklasyfikowany na 3. miejscu listy 50 najlepszych perkusistów rockowych wg Stylus Magazine[1].
Biografia
Jaki Liebezeit rozpoczął karierę muzyczną na pocz. lat 60. XX w. grając jako muzyk
jazzowy
w
Barcelonie
z
pianistą
Tete Montoliu i
trębaczem
Chetem Bakerem
. Po powrocie do
RFN
współpracował w latach 1966 i 1967 z zespołami jazzu nowoczesnego: Manfred-Schoof-Quintett i Globe Unity Orchestra.
W 1968 razem z
Holgerem Czukayem
,
Irminem Schmidtem
i
Michaelem Karoli
założył zespół
Can
, który zdobył w nadchodzących latach duży rozgłos jako przedstawiciel
Krautrocka
i wywarł inspirujący wpływ na inne, nowo powstałe niemieckie zespoły rockowe.
Po roku 1978 Jaki Liebezeit współpracował jako muzyk studyjny z różnymi stylistycznie wykonawcami, jak m.in.
Brian Eno
(album
Before and after Science
), Zeltinger Band, Michael Rother,
Gianna Nannini
,
Eurythmics
, Pascal Comelade czy
Depeche Mode
(album
Ultra
).
Od początku lat 80. realizuje własny projekt, Phantomband. Zwieńczeniem poszukiwań muzycznych w ramach projektu jest album Drums Off Chaos, w którym Jaki Liebezeit zaprezentował jako perkusista własne pomysły. Równie owocna okazała się współpraca z gitarzystą zespołu Phantomband, Dominikiem von Senger. Poza tym Jaki Liebezeit współpracował z brytyjskim basistą Jah Wobble.
W 2002 Jaki Liebezeit wydał razem z muzykiem i producentem Burntem Friedmanem album Secret Rhythms.
W 2006 ukazała się część druga albumu, Secret Rhythms II, a 2008 kolejna – Secret Rhythms III. Liebezeit i Friedman wystąpili w tym czasie z koncertami na całym świecie; towarzyszyli im w tym inni muzycy.
Równolegle realizował Jaki Liebezeit inny pomysł – w 2005 nawiązał współpracę z artystą Wernerem Kiera, znanym jako Datenverarbeiter. Owocem tej współpracy są kolaże dźwiękowe i niekonwencjonalne, archaizujące rytmy. Współpraca została udokumentowana albumem Datenverarbeiter vs. Jaki Liebezeit: Givt Online-Album.
Pod koniec 2008 Jaki Liebezeit rozpoczął pracę w Berliner Recording Session Studio jako perkusista nad nowym albumem
Phillipa Boa
; Album Phillip Boa And The Voodoo Club – Diamonds Fall ukazał się na początku 2009.
W ciągu swej wieloletniej kariery muzycznej Jaki Liebezeit wykształcił własny, specyficzny styl gry na perkusji, charakteryzujący się ciężkim, monotonnym rytmem. Używa specjalnej, przez siebie zaprojektowanej, perkusji bezpedałowej.
Dyskografia (wybór)
- 1966 z zespołem Manfred Schoof Quintett: Voices (wydany na CD pt. Avantgarde Jazz Collection jako część większej całości)
- 1966 z Alexanderem von Schlippenbach: Globe Unity (tylko LP)
- 1969 z zespołem Can: Monster Movie (LP i CD)
- 1972 z zespołem Can: Tago Mago (LP i CD)
- 1978 z zespołem Can: Can (LP i CD)
- 1980 z zespołem Phantomband: Phantomband (LP i CD)
- 1980 z Joachimem Witt: Silberblick
- 1982 z Joachimem Witt: Edelweiß
- 1984 z zespołem Full Circle (Holger Czukay & Jah Wobble) (LP i CD)
- 1987 z Irminem Schmidtem: Musk at Dusk (LP i CD)
- 1989 z zespołem The Ya Ya´s: 2-3-4-5-6-7-8-9
- 1995 z Brianem Eno: Spinner
- 1997 z zespołem Depeche Mode: Ultra
- 1998 z zespołem Club Off Chaos: The Change of the Century
- 2001 Maria de Alvear/Drums Off Chaos: Baum
- 2002 Secret Rhythms (z Burntem Friedman, nonplace rec.)
- 2005 Burnt Friedman & Jaki Liebezeit featuring David Sylvian: Out in the Sticks (nur 12")
- 2005 Datenverarbeiter vs. Jaki Liebezeit: Givt Online-Album
- 2006 Burnt Friedman & Jaki Liebezeit: Secret Rhythms II (nonplace rec.)
- 2008 Burnt Friedman & Jaki Liebezeit: Secret Rhythms III (nonplace rec.)
Przypisy
Źródła
Linki zewnętrzne
