Jacques Lucien Monod (ur. 9 lutego 1910 w Paryżu , zm. 31 maja 1976 w Cannes , Francja ) – francuski biochemik , laureat Nagrody Nobla z dziedziny fizjologii i medycyny w 1965 roku za odkrycie mechanizmów genetycznej kontroli działania komórek^[1].

Od 1945 roku pracownik działu biochemii komórki Instytutu Pasteura w Paryżu (od 1971 dyrektor), od 1959 roku profesor Uniwersytetu Paryskiego (Sorbony) , od 1967 roku w College de France. Członek Royal Society Towarzystwa Królewskiego w Londynie i innych narodowych akademii nauk (m.in. Amerykańskiej Akademii Nauk w Waszyngtonie i in.)^[2].

W latach 40. XX w. prowadził badania nad chemiczną naturą genów i ich rolą w biosyntezie białek i metabolizmie .

W 1961 roku Jacques Monod wraz z F. Jacobem odkryli istnienie informacyjnego RNA (mRNA) oraz przedstawili model regulacji działania genów ( operon ), a w 1963 roku odkrywają allosteryczne hamowanie enzymów .

Profesor Jacques Monod prowadził prace z fizjologii , kinetyki reakcji metabolizmu bakterii oraz dotyczące procesów regulacji metabolizmu i mechanizmów dziedziczenia w komórce. W otrzymał 1965 Nagroda Nobla (razem z F. Jacobem i A. Lwoffem ).

Napisał książkę Przypadek i konieczność ( 1970 , wyd. pol. 1979 ). Esej o filozofii biologii współczesnej, która spowodowała ożywioną dyskusję naukową, a także filozoficzno – polityczną. Profesor Monod rozważał w niej związki zachodzące między właściwościami organizmów żywych, poznanymi na podstawie pierwszych badań molekularnych, głównie na mikroorganizmach , a ewolucją organizmów żywych i wszechświata oraz wpływ badań naukowych na koncepcje etyczne i polityczne tworzone przez człowieka ^[2].

Przypisy

Bibliografia