Jaques Barrot (ur.
3 lutego
1937
w
Yssingeaux
) –
francuski
polityk, były minister w kilku rządach i wieloletni parlamentarzysta, od 2004 do 2010 wiceprzewodniczący
Komisji Europejskiej
.
Życiorys
Studiował prawo i socjologię, ukończył
Instytut Nauk Politycznych w Paryżu
.
Zaangażowany w działania ugrupowań centrowych, na bazie których w 1978 powstała
Unia na rzecz Demokracji Francuskiej
. Od 1967 do 2004 (z przerwami na czas pełnienia funkcji rządowych) sprawował mandat deputowanego do
Zgromadzenia Narodowego
, skutecznie ubiegając się o reelekcję w każdych kolejnych wyborach do 2002 w departamencie
Górna Loara
.
Pełnił też szereg funkcji w administracji terytorialnej. Był radnym (1966-1976) i następnie do 2001 przewodniczącym rady generalnej Górnej Loary, od 1971 zastępcą
mera
Yssingeaux
, a od 1989 do 2001 merem tego miasta.
W 1995 został skazany na karę ośmiu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania za finansowanie swojej partii z pieniędzy publicznych. Jednak w 2000 wyrok ten został anulowany na mocy
amnestii
ogłoszonej przez
Jacques'a Chiraca
[1].
W rządzie
Jacques'a Chiraca
w 1974 został sekretarzem stanu ds. mieszkalnictwa. Pełnił tę funkcję też w dwóch gabinetach
Raymonda Barre
, w jego trzecim rządzie po raz pierwszy wszedł w skład rady ministrów, obejmując w 1978 tekę ministra handlu, a rok później kierownictwo w resorcie zdrowia i socjalnej. Urzędowanie zakończył w 1981. Ponownie wchodził w skład rządu w obu gabinetach
Alaina Juppé
jako minister pracy (od października 1995 do czerwca 1997).
W ramach centrowej UDF należał do zwolenników bliskiej współpracy z
gaullistami
. W 2002 opowiedział się za kandydaturą ubiegającego się o reelekcję prezydenta
Jacques'a Chiraca
. Po wyborach parlamentarnych przystąpił do
Unii na rzecz Ruchu Ludowego
.
W kwietniu 2004 został członkiem
Komisji Europejskiej
Romano Prodiego
w miejsce powołanego w skład rządu
Michela Barniera
. Powierzono mu sprawy polityki regionalnej. Zrezygnował w związku z tym z mandatu poselskiego. W listopadzie tego samego roku w nowej
Komisji
pod kierownictwem
José Manuela Barroso
objął stanowisko wiceprzewodniczącego KE i komisarza ds. transportu. W maju 2008 został komisarzem ds. wymiaru sprawiedliwości, obszaru wolności i bezpieczeństwa. Funkcje te pełnił do 2010.
Przypisy
Źródła
