Jacek Fredro,
herbu
Bończa
(ur.
1770
w
Hoczwi
,
powiat leski
– zm.
8 lutego
1828
[1]]) – członek
Rządu Centralnego Wojskowego Tymczasowego Obojga Galicji
w
1809
, członek
Stanów Galicyjskich
, wicemarszałek krajowy
galicyjski
1817
, strażnik wielki sreber koronnych galicyjskich
1825
, strażnik wielki galicyjski.
Urodził się w rodzinie Józefa Fredry (s. Antoniego) chorążego łomżyńskiego i Teresy Urbańskiej (wcześniej zamężnej z
Józefem Butlerem
[2]), dziedziczki wsi
Rudki
. Dziedzic
klucza
Rudki
,
Beńkowej Wiszni
,
Nowosiółek
,
Rabego
,
Cisny
i wielu innych.
W 1810 wykorzystując w Cisnej złoża rudy żelaza, założył w tej miejscowości hutę, tzw.
fryszerkę
, produkującą narzędzia rolnicze, garnki i piece. Surowcem dla huty była uboga
ruda darniowa
, występująca na stokach
Hyrlatej
.
W
1822
otrzymał dziedziczny tytuł
hrabiego
austriackiego (prawdopodobnie nie do końca uczciwie).
Mąż hrabiny Marianny Dembińskiej herbu
Rawicz
, ojciec
Aleksandra Fredry
- słynnego komediopisarza i Heryka Emiliana Fredro (dyrektora zakładu ociemniałych we Lwowie, dziedzica Cisnej); gen.
Jana Maksymiliana
(zm. 1845 r.);
Edwarda
(szambelana austriackiego); Seweryna (dziedzica Nowosiółek); Juliana (bezpotomnego). Miał też trzy córki; Cecylię, Konstancję i Ludwikę.
Przypisy
