Przebieg izoglos w dialektach farerskich

Język farerski – język z grupy skandynawskiej języków germańskich . Posługuje się nim około 48 tys. mieszkańców Wysp Owczych - Farerów , 25 tys. mieszkańców Danii ; łącznie ok. 80 tys. osób. Język farerski najbliższy jest językom norweskim (odmianie norw. - nynorsk ) i islandzkiemu .

Historia

Napływ ludów germańskich na Wyspy Owcze nastąpił wraz z kolonizacją archipelagu przez Wikingów za czasów Haralda Pięknowłosego . Do naszych czasów zachowało się jednak niewiele zabytków piśmiennictwa. Istnieją tylko nieliczne zapisy runiczne , dotrwały jednak przekazy ustne ballad nawiązujących do tradycji starogermańskiej.

Za czasów duńskiej kolonizacji język farerski nie był przedmiotem zainteresowań naukowców, ani literatów. Okres między XIV a XVII wiekiem to głównie tradycja ustna i popularne pieśni kvæði z motywami z mitologii pragermańskiej. Do promowania języka farerskiego przystąpiono dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku na fali budzącego się poczucia odrębności narodowej. Jan Christian Svao zebrał wówczas ballady ludowe, zaś duński językoznawca Rasmus Rask zajął się językiem farerskim w ramach swojej rozprawy naukowej o historii języków germańskich. W latach 1819 - 1909 ballady ludowe wydawał Wenceslaus Ulricus Hammershaib (znana jest zwłaszcza jego antologia pt. Færøsk Anthologi, z lat 1886 - 1891 ).

W 1906 roku język farerski uzyskał w szkołach na Wyspach Owczych status równouprawniony z językiem duńskim, a od 1939 roku jest on jedynym językiem wykładowym w szkołach i jedynym używanym w farerskim parlamencie ( Løgting ). Od 1948 r. tj. od otrzymania przez Wyspy Owcze autonomii w ramach Królestwa Danii , język farerski jest językiem urzędowym tego archipelagu . W 1952 roku nadano pierwszą audycję radiową w języku farerskim.

Współcześnie pielęgnacją języka zajmuje się m.in. Farerskie Towarzystwo Naukowe (Føroya Fróðskaparfélag) oraz Farerska Akademia Nauk.

Gramatyka - uwagi ogólne

• Język farerski jest językiem o silnie rozbudowanej fleksji . Od języka islandzkiego odróżnia go jednak w tym zakresie częstsze występowanie elementów analitycznych - por. isl. hesturinn Jóhans (="koń Jana"), far. hesturin hjá Jógvani (dosł. "koń u Jana").

• We fleksji farerskiej oprócz wymiany końcówek istotną rolę odgrywają także przegłosy .

• Język farerski wyróżnia trzy rodzaje zaimka osobowego w liczbie mnogiej : teir ("oni"), tær ("one" - rodzaj żeński), tey ("one" - rodzaj nijaki). Jest to nietypowe wśród języków germańskich.

Ta sekcja jest . Jeśli możesz, .

Farerskie liczebniki

Zobacz też

• Literatura farerska
• Farerska Wikipedia

Bibliografia

• Szulc Aleksander, Języki germańskie, [w:] Bednarczuk Leszek (red.), Języki indoeuropejskie, tom II, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1988, str. 782-783