Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną. Ił-28
Ił-28Ił-28 | | Ił-28 w Muzeum Uzbrojenia w Poznaniu |
Ił-28 w
Muzeum Uzbrojenia w Poznaniu
| Dane podstawowe | Państwo |
ZSRR
| Producent |
Iljuszyn
| Typ |
samolot wielozadaniowy
| Konstrukcja | dwusilnikowy odrzutowy
górnopłat
o konstrukcji metalowej, podwozie – chowane w locie | Załoga | 3 (pilot, nawigator/bombardier, strzelec/radiotelegrafista) | Historia | Data oblotu | 8 lipca
1948
| Lata produkcji |
1949
– ? | Dane techniczne | Napęd | 2
silniki turboodrzutowe
Klimow WK-1 |
Ciąg
| 26,5 kN (każdy) | Wymiary | Rozpiętość | 21,45 m | Długość | 17,45 m | Wysokość | 6,70 m | Powierzchnia nośna | 60,80 m² | Masa |
Własna
| 12 890 kg |
Startowa
| 21 200 kg | Zapas paliwa | 7 900 l | Osiągi |
Prędkość maks.
| 902 km/h |
Prędkość przelotowa
| 770 km/h | Prędkość minimalna | 185 km/h |
Prędkość wznoszenia
| 15 m/s |
Pułap
| 12 300 m | Zasięg | 2 400 km |
Rozbieg
| 960 m |
Dobieg
| 960 m | Dane operacyjne | Uzbrojenie | 4
działka lotnicze
NR-23
lub
NS-23
kal. 23 mm (podwójnie sprzężone) 1000 kg (wyjątkowo 3000 kg)
bomb
| Użytkownicy |
ZSRR
,
Chiny
,
Albania
,
Bułgaria
,
Czechosłowacja
,
NRD
,
Węgry
,
Polska
,
Rumunia
,
Algieria
,
Egipt
,
Irak
,
Maroko
,
Nigeria
,
Somalia
,
Syria
,
Jemen
,
Afganistan
,
Indonezja
,
Kambodża
,
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna
,
Wietnam
| Rzuty | | Rzuty samolotu |
| |
Ił-28 (
ros.
Ил-28) -
odrzutowy
samolot bombowy
, konstrukcji
Sergieja Iliuszyna
z okresu po
II wojnie światowej
. HistoriaPropozycja stworzenia dwusilnikowego, odrzutowego bombowca napędzanego silnikami Klimow RD-45, zastosowanymi już w myśliwcu
MiG-15
, została zgłoszona przez Siergieja Iliuszyna pod koniec
1947
. Prace projektowe ruszyły pełną parą na początku
1948
. Pomimo, że plan zakładał powierzenie projektu bombowca taktycznego biuru
Tupolewa
,
Stalin
zezwolił prowadzić prace również Iliuszynowi. Jednak pieniądze na projekt Iła-28 przyznano dopiero w czerwcu tegoż roku. Pierwszy
prototyp
, napędzany silnikami
Rolls-Royce
Nene został
oblatany
przez pilota Władimira Kokkinaki, radiooperatora B.A. Jerofiejewa i nawigatora N.D. Sorokina
8 lipca
1948
. Drugi prototyp, napędzany silnikami Klimow RD-45F wzbił się w powietrze
30 grudnia
1948
. Ostatecznie, po testach przeprowadzonych w maju
1949
, Ił-28 pokonał konkurencyjnego
Tu-14
i stał się podstawowym bombowcem radzieckich sił zbrojnych. Postanowiono również, że jednostką napędową samolotu będzie silnik Klimowa WK-1. Produkcja seryjna ruszyła we wrześniu
1949
w fabrykach w
Moskwie
,
Woroneżu
i
Omsku
. Lotnictwo radzieckie otrzymało pierwsze maszyny w marcu
1950
, a w tym samym roku, podczas defilady na placu czerwonym, samolot zaprezentowano światu. Wersje produkcyjneSamolot w podstawowej wersji Ił-28, Muzeum Uzbrojenia w Poznaniu Samolot szkolno-treningowy Ił-28U - Ił-28 - standardowy, konwencjonalny bombowiec.
- Ił-28U - nieuzbrojona, wyposażona w dwa kokpity wersja szkolno-treningowa. Uczeń siedział w "zwykłym" kokpicie, zaś instruktor w kokpicie przypominającym kształtem rozwiązania z samolotów pasażerskich, umieszczonym zamiast przeszklenia w nosie. Oblatany
18 marca
1950
.
- Ił-28R - wersja rozpoznawcza, z zestawem aparatów, flar i powiększonym zbiornikiem paliwa w komorze bombowej. Dodatkowe zbiorniki znalazły się również na końcach skrzydeł. Od pozostałych wersji odróżniała ją również instalacja hydrauliczna, która zastąpiła instalację pneumatyczną. Prototyp oblatano
19 kwietnia
1950
.
- Ił-28T - wersja
torpedowa
, o wydłużonej komorze bombowej mieszczącej torpedę RAT-52, przeprojektowanym nosie, dodatkowych zbiornikach na końcach skrzydeł, które cofnięto o 10 cm ze względu na zmianę środka ciężkości. Prototyp oblatano
8 stycznia
1951
.
- Ił-28N - nosiciel bomb jądrowych RDS-4 Tatiana, wyposażony w lepszą
awionikę
, dodatkowe zbiorniki paliwa na końcach skrzydeł, ogrzewaną komorę bombową oraz osłony w oknach mające chronić załogę przed oślepieniem po zrzuceniu ładunku. Pierwszego zrzutu ładunku jądrowego z Iła-28 dokonano
23 sierpnia
1953
.
- Ił-28-131 - wersja przystosowania do przenoszenia i wyposażona w urządzenia radiowe do naprowadzania pocisku
UB-2F
Czajka. Powstała krótka seria w
1956
.
- Ił-28RTR - samolot zwiadu radioelektronicznego, pozbawiony zbiorników na końcach skrzydeł i wyposażony w dodatkową antenę pod kadłubem.
- Ił-28REB - samolot walki elektronicznej, w gondolach na końcach skrzydeł znajdował się sprzęt zakłócający.
- Ił-28PŁ - wersja przeznaczona do zwalczania
okrętów podwodnych
, mogąca zrzucać poza torpedami boje hydroakustyczne i
bomby głębinowe
.
- Ił-28ZA - cywilna wersja służąca do badań meteorologicznych.
- Ił-28ŁŁ - kilka różnych samolotów, na których testowano różnorodne modyfikacje, w tym:
- nowe radary i inną awionikę
- sprzęt monitorujący testy rakietowych pocisków kierowanych
- instalację do tankowania w powietrzu
- podwozie gąsienicowe i na płozach
- silnik rakietowy na paliwo ciekłe
- Ił-28Sz - wersja szturmowa, wyposażona w dwanaście zamków pod skrzydłami do przenoszenia uzbrojenia. Próby nad tą wersją rozpoczęto pod koniec
1967
roku.
- Ił-28P - cywilna wersja używana przez
Aerofłot
jako samolot pocztowy.
- Ił-28BM - holownik celów, przebudowany z Iłów-28 i Iłów-28R
- Ił-28M - wycofane ze służby samoloty służące jako cele. Część z nich wyposażono w system zdalnego kierowania drogą radiową.
Wersje produkowane w
Chinach
- Harbin H-5 - odpowiednik Iła-28, wersja eksportowa oznaczana jako B-5.
- Harbin HJ-5 - odpowiednik Iła-28U, wersja eksportowa oznaczana jako BJ-5.
- Harbin HZ-5 - odpowiednik Iła-28R, wersja eksportowa oznaczana jako BZ-5.
- Avia B-228 - odpowiednik Iła-28.
- Avia CB-228 - odpowiednik Iła-28U.
SłużbaSamoloty typu Ił-28 używane były przez lotnictwo wojskowe i cywilne ZSRR, oraz lotnictwo wojskowe
ChRL
(produkowane na licencji),
Albanii
(maszyny chińskie),
Bułgarii
,
Czechosłowacji
(produkowane na licencji),
NRD
,
Węgier
,
Polski
,
Rumunii
(samoloty produkcji ZSRR i chińskiej),
Algierii
,
Egiptu
(głównie maszyny produkcji czechosłowackiej),
Iraku
,
Maroka
,
Nigerii
,
Somalii
,
Syrii
,
Jemenu
,
Afganistanu
,
Indonezji
,
Kambodży
,
KRL-D
i
Wietnamu
. Opis konstrukcjiPrzeszklony nos zajmował nawigator/bombardier, podczas gdy pilot siedział w kabinie znajdującej się na grzbiecie samolotu Duraluminiowy samolot w układzie
górnopłata
. Skrzydła proste, usterzenie poziome o dodatnim skosie, co miało poprawić sterowność w
locie nurkowym
. Dwa silniki Klimow WK-1 o ciągu 26,5 kN zostały umieszczone w zawieszonych pod skrzydłami gondolach. Niemal cały układ sterowania, poza hydraulicznie wysuwanymi
klapami
, poruszany był siłą mięśni pilota. W celu skrócenia startu można było podłączyć pod każdym skrzydłem odrzucany silnik rakietowy. Podwozie z kółkiem przednim chowanym. Koła podwozia głównego pojedyncze, kółko przednie podwójne. W większości wersji wysuwanie podwozia odbywało się pneumatycznie. Załogę stanowiły trzy osoby: - pilot - w kabinie na grzbiecie samolotu
- nawigator/bombardier - w przeszklonym nosie
- strzelec/radiooperator - w wieżyczce ogonowej
Pilot i nawigator posiadali
fotele katapultowe
, zaś strzelec w razie konieczności używał znajdującego się tuż pod wieżyczką włazu. UzbrojenieWieżyczka ogonowa, widoczne lufy działek 23 mm i uchylony właz stanowiący jedyną drogę ucieczki strzelca/radiooperatora - 1000 kg bomb w komorze, ewentualnie jedna bomba KAB-3000 o masie 3000 kg.
- dwa stałe działka 23 mm w nosie
- w opancerzonej wieżyczce obracanej elektrohydraulicznie umieszczonej w ogonie dwa działka 23 mm, celownik optyczny
W pierwszych wersjach samolotu montowano
działka NS-23
, zastąpione później przez
NR-23
. Linki zewnętrzne
Inne hasła zawierające informacje o "Ił-28":
Hasło nie występuje w innych hasłach!
Inne lekcje zawierające informacje o "Ił-28":
Hasło nie występuje w innych lekcjach!
|