Ilja Miecznikow

Ilja Iljicz Miecznikow (z ros. Илья Ильич Мечников, ur. 16 maja 1845 w Iwaniwce k. Charkowa , Ukraina , zm. 15 lipca 1916 w Paryżu , Francja ) – zoolog i mikrobiolog rosyjski , laureat Nagrody Nobla z medycyny w 1908 .

W latach 1870 - 1882 był profesorem zoologii i anatomii porównawczej na uniwersytecie w Odessie , kierował także stacją bakteriologiczną. W 1883 został wybrany do Petersburskiej Akademii Nauk. Od 1887 prowadził badania na zaproszenie Ludwika Pasteura w paryskim Instytucie Pasteura (w 1904 został zastępcą dyrektora).

Jako pierwszy – w trakcie badań nad larwami szkarłupni – zaobserwował zjawisko fagocytozy ; wysunął teorię, że odgrywa ona kluczową rolę w odporności ( 1893 ). Za prace nad odpornością wraz z Paulem Ehrlichem otrzymał Nagrodę Nobla z medycyny w 1908 .

Opublikował m.in.:

• Matieriały k poznaniu sifonofor i mieduz ( 1872 )
• Studien über die Entwicklung der Medusen und Siphonophoren (1872)
• Leçons sur la pathologie comparée de l'inflammation ( 1892 )
• L'immunité dans les maladies infectieuses ( 1901 )
• Médicaments microbiens: bactériothérapie, vaccination, sérothérapie ( 1912 )

W Warszawie nazwano jego imieniem jedną z ulic na Ochocie (prostopadła do ul. Żwirki i Wigury), przy której obecnie mieści się Wydział Biologii Uniwersytetu Warszawskiego i Budynek Radiochemii Wydziału Chemii . W Sankt Petersburgu jego imieniem nazwana jest jedna z uczelni medycznych "Санкт-Петербургская Государственная Медицинская Академия им. И.И. Мечникова Министерства здравоохранения Российской Федерации"

Bibliografia

• Beata Tarnowska (red.), Nagrody Nobla. Leksykon PWN, Warszawa 2001,

Linki zewnętrzne

• Ilja Miecznikow w serwisie nobelprize.org