Żydzi ( chin. 犹太, Yóutài) pojawili się w Chinach prawdopodobnie w okresie dynastii Tang ( 618 - 907 ). Pierwotnie osiedlali się w prowincji Guangdong . Arabski historyk Abu Zajd wymienił Żydów wśród 120 tysięcy cudzoziemców wymordowanych w Kantonie podczas rebelii pod wodzą Huang Zao, u schyłku panowania dynastii Tang.

Żydzi w Kaifengu, 1907

W X i XI wieku Żydzi wyemigrowali do prowincji Henan . Ich głównym ośrodkiem stał się Kaifeng , gdzie posiadali synagogę z rabinem umiejącym czytać po hebrajsku . O licznych koloniach żydowskich w Chinach wspominali m.in. Marco Polo , Jan z Montecorvino i Muhammad Ibn Battuta . Po śmierci ostatniego rabina w połowie XIX wieku społeczność żydowska w Kaifengu rozpadła się, a sami Żydzi zasymilowali się z ludnością chińską.

Na przełomie XIX i XX wieku powstały nowe społeczności żydowskie w Szanghaju , Tiencinie czy Harbinie . W Mandżurii osiedliło się wówczas wielu rosyjskich Żydów. Społeczność żydowska w Mandżurii posiadała własne synagogi, szkoły, stołówki czy schroniska dla biednych. Wiele przedsiębiorstw handlowych i przemysłowych w Mandżurii należało właśnie do rosyjskich Żydów. W latach 30. i 40. liczba mandżurskich Żydów zwiększyła się wskutek napływu uciekinierów z Europy .

Po 1945 roku większość chińskich Żydów wyjechała do Australii , Ameryki i ZSRR .

W latach 50. XX wieku zniszczona synagoga w Kaifengu została odrestaurowana i zamieniona w muzeum.

Bibliografia

• Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. . 

Linki zewnętrzne

• Artykuł o chińskich Żydach