Hieronim Emiliani,
wł.
Gerolamo Emiliani (Miani) (ur.
1486
w
Wenecji
we
Włoszech
, zm.
8 lutego
1537
w Somasce) –
święty
Kościoła katolickiego
, założyciel zgromadzenia zakonnego w Somasce.
Biografia
Hieronim był oficerem w armii weneckiej w czasie, gdy
republika
walczyła z
papieżem
Juliuszem II
,
cesarzem
Maksymilianem I
i królem
Francji
Ludwikiem XIII
. Po jednej z bitew trafił do niewoli. Przebywając w
lochu
Castel Nouvo, modlił się o wstawiennictwo Maryi i został cudownie uwolniony. Wydarzenie to sprawiło, że Hieronim przeżył wewnętrzną przemianę.
Działalność
W roku
1518
przyjął święcenia kapłańskie. Pod wpływem
Kajetana z Tieny
i
Giovanniego Pietro Carafy
(późniejszego papieża) poświęcił swoje życie opiece nad ofiarami
głodu
i zarazy, szalejących w północnych Włoszech. Opiekował się również
sierotami
i porzuconymi dziećmi. Założył sierocińce w
Brescii
,
Como
i
Bergamo
oraz dom dla pokutujących prostytutek i szpital w
Weronie
. W
1528
założył Stowarzyszenie Sług Ubogich, które uzyskało papieskie zatwierdzenie w
1540
. Hieronim zmarł w roku
1537
. Zaraził się podczas niesienia pomocy ofiarom
epidemii
.
Kult
Sanktuarium św. Hieronima w Somasca
W
1747
beatyfikował
go
Benedykt XIV
, a
kanonizował
w
1767
roku
Klemens XIII
.
- Patronat
W
1928
papież
Pius XI
ogłosił Hieronima patronem sierot i porzuconych dzieci.
- Ikonografia
W sztuce przedstawiany jest z
łańcuchami
na
rękach
– znakiem wyzwolenia z niewoli – w otoczeniu dzieci lub ze złożonymi rękami.
Dzień obchodów
Niegdyś wspomnienie Hieronima miało miejsce 20 lipca (do reformy liturgicznej 1969), obecnie obchodzone jest
8 lutego
.
Zobacz też
Bibliografia
- Duchniewski J., Hieronim Emiliani, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 6, Lublin 1993, kolumny 856-857.
- Hallam E., Święci w naszym życiu. Patroni spraw trudnych, radosnych i zwyczajnych., wyd. KDC, Warszawa 2005.
