Henryk Miłoszewicz (ur. 27 stycznia 1956 w Wilnie , zm. 5 kwietnia 2003 we Włocławku ) – polski piłkarz.

Do Polski przyjechał jednym z ostatnich pociągów z repatriantami . Pytany o swe pochodzenie, odpowiadał z uśmiechem, że zawsze czuł się Polakiem. W dzieciństwie mieszkał w Bydgoszczy na osiedlu Leśnym, mając za sąsiada Zbigniewa Bońka .

Swoją karierę rozpoczął w Zawiszy Bydgoszcz . Do pierwszego składu bydgoskiego klubu trafił w wieku 18 lat. Już wtedy interesowało się nim wiele zespołów, m.in. ówczesny mistrz Polski Stal Mielec . W 1975 r. przeniósł się do ŁKS-u Łódź . Niewiele później zadebiutował w olimpijskiej reprezentacji Polski. Jak wielu innych zdolnych polskich piłkarzy miał w swej karierze występy w Legii Warszawa , do której przybył w 1980 r. Co prawda nie chciał opuszczać Łodzi , ale na jego decyzję wpłynęła wizja karnej jednostki wojskowej. W barwach "wojskowych" zaliczył cztery udane sezony, zdobywając dwa Puchary Polski (1980, 1981 ). Niemal natychmiast trafił do pierwszej reprezentacji Polski, w której rozegrał 9 spotkań (wszystkie w 1980 r.). Przed sezonem 1983 / 1984 przeniósł się do Lecha Poznań . To właśnie ten rok okazał się najlepszy w karierze Miłoszewicza. Zdobył Mistrzostwo i Puchar Polski , a najefektowniejszy mecz rozegrał przeciwko Legii, prowadząc Kolejorza do błyskotliwego zwycięstwa 2:0. Po roku gry w "poznańskiej Lokomotywie" przeszedł do francuskiego Atfletic Club La Havre, by po niedługim czasie powrócić do stolicy Wielkopolski. Kolejnym klubem w jego karierze był niemiecki VfL Herzlake. Następnie przez ponad 2 lata grał we Francji w czwartoligowym Stade Torbais, gdzie po raz pierwszy zmierzył się z rolą trenera.

Dwukrotnie grał w eliminacjach do Igrzysk Olimpijskich w Moskwie i Los Angeles , jednak ani razu nie dane mu było wystąpić w zmaganiach olimpijczyków. Jak wielokrotnie podkreślał, to właśnie niespełnione marzenia o olimpiadzie były dla niego największą sportową porażką.

Był jednym z tzw. "piłkarzy kompletnych". Widowiskowa gra, doskonały przegląd pola, świetna technika, niezwykła precyzja podań czy doskonałe uderzenie były atutami tego wszechstronnego piłkarza.

Był jednym z pierwszych absolwentów szkoły trenerskiej, popularnej Kuleszówki . Swój w pełni samodzielny debiut trenerski zaliczył w Polonii Chodzież . Następnie trenował Victorię Września i Kujawiaka Włocławek .

Zmarł 5 kwietnia 2003 roku we Włocławku po zwycięskim meczu swojej drużyny z Wisłą Nowe. Został pochowany w Poznaniu na cmentarzu junikowskim , żegnany przez tłum kibiców, trenerów, działaczy i kolegów.

Mecze w Reprezentacji Polski