Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Jerzy z Podiebradów

Jerzy z Podiebradów

Jerzy z Podiebradów. Pomnik na rynku w Kunštácie

Jerzy z Podiebradu ( czes. Jiří z Kunštátu a Poděbrad) (ur. 6 kwietnia 1420 w Podiebradach - zm. 22 marca 1471 w Pradze ) - król Czech w latach 1458 - 1471 . Był pierwszym w historii królem państwa europejskiego, który odrzucił wiarę katolicką - przyjął nauki Jana Husa . Wtedy to, w całych ówczesnych Czechach, na znak przyjęcia nowej, reformowanej religii, przed każdym kościołem został ustawiony kielich - symbol ruchu husyckiego .

Jerzy był synem Wiktoryna z Podiebradów , czeskiego możnowładcy, który był jednym z przywódców sierotek w trakcie wojen husyckich . Jako czternastoletni chłopiec, Jerzy brał udział w bitwie pod Lipanami , która była końcem ruchu taborytów . We wczesnych latach życia, jako jeden z przywódców husytów, pokonał wojska austriackie króla niemieckiego Albrechta II , zięcia i sukcesora króla Zygmunta . Wkrótce został szanowanym członkiem nacjonalistycznego ruchu husytów, a po śmierci Hynka Ptáčka z Pirksteina - jego przywódcą. Do czasu osiągnięcia pełnoletności przez Władysława , syna Albrechta, który urodził się po śmierci ojca, Czechy podzieliły się na dwie części - katolicką (lub austriacką), rządzoną przez Ulryka z Rożemberka ( czes. Oldřich II. z Rožmberka) (1403-1462) oraz nacjonalistyczną (rzadziej nazywaną husycką), przewodzoną przez Podiebrada.

Po wielu nieudanych pokojowych próbach zjednoczenia, Jerzy zdecydował się na odwołanie do potęgi wojska. Stopniowo powiększał swoją armię w północno-wschodnich Czechach, gdzie husyci posiadali najwięcej zwolenników oraz gdzie była usytuowana jego dziedziczna twierdza. Wraz ze swoimi ludźmi - dziewięcioma tysiącami mężczyzn - rozpoczął marsz roku 1448 z Kutnej Hory do Pragi , gdzie przejął władzę nad stolicą prawie bez oporu i sprzeciwu. Wybuchła wojna domowa, jednak Podiebradowi udało się pokonać szlachtę katolicką. W roku 1451 cesarz Fryderyk III , jako obrońca młodego króla Władysława, zawierzył Podiebradowi zarządzanie Czechami. W tym samym roku kongres zwołany w Pradze przyznał mu tytuł regenta .

Walka Czechów z Rzymem trwała nieprzerwanie, a położenie Jerzego stało się bardzo skomplikowane, kiedy młody król Władysław, koronowany w roku 1453 , wyraził swoje poparcie dla kościoła katolickiego, chociaż zarazem honorował układy z Czechami i ich starodawne przywileje. W roku 1457 król Władysław nagle umarł, a opinia publiczna oskarżała Podiebrada o otrucie go. 27 lutego 1458 czescy właściciele ziemscy jednomyślnie wybrali Jerzego na króla - poparli go nawet zwolennicy Austriaków, nie chcąc sprzeciwiać się powszechnemu ruchowi, dążącemu do wyboru monarchy z ich własnego kraju.

Rok po wyborze Podiebrada, Pius II został wybrany nowym papieżem , a jego ustawiczna wrogość do króla czeskiego okazała się największą przeszkodą w rządach Jerzego. Mimo że odmówił żądaniu papieża, który chciał, by Jerzy zgodził się na zniesienie ugód, król starał się również wkraść w łaski Rzymu, karząc wszystkich zagorzałych czeskich wrogów papistów . Wszystkie próby Podiebrada do zawarcia pokoju z Rzymem okazały się bezskuteczne, ale śmierć Piusa II przeszkodziła jemu samemu w powołaniu krucjaty przeciw Czechom. Jego następca jednak okazał się równie zdeterminowanym i zagorzałym wrogiem husytyzmu.

Król husycki miał wielu wrogów wśród katolickiej szlachty Czech. Spotkali się oni w Zelenej Horze na Morawach 28 listopada 1465 roku i zawarli pakt przeciwko królowi, wnosząc przeciwko niemu również wiele oskarżeń. Konfederacja była od samego początku istnienia popierana przez papieża, pomimo że Podiebrad, po śmierci Piusa II, próbował negocjacji z nowym - Pawłem II . Zakończyły się one, kiedy papież obraził i znieważył wysłanników króla czeskiego.

23 grudnia 1466 Paweł II ekskomunikował Podiebrada i wymówił mu koronę Czech, zakazując jednocześnie wszystkim katolikom posłuszeństwa wobec niego. Cesarz Fryderyk III i król Maciej Węgierski , dawny sojusznik Jerzego, dołączyli do powstania szlachty czeskiej. Król Maciej podbił znaczną część Moraw i został koronowany w ówczesnej ich stolicy, Ołomuńcu , na króla Czech 3 maja 1469 . W następnym roku opór Podiebrada był znacznie bardziej skuteczny, jednak jego śmierć z przyczyn naturalnych 22 marca 1471 zakończyła wojnę.

W praskiej dzielnicy Vinohrady znajduje się plac jego imienia (náměstí Jiřího z Poděbrad), a pod nim stacja linii A metra praskiego o tej samej nazwie .

Linki zewnętrzne


Poprzednik
Władysław Pogrobowiec
król Czech
1458 - 1471
Następca
Władysław II Jagiellończyk
Poprzednik
Ernest
Przemek II
Książę opawski
1456 - 1471
Następca
Wiktoryn z Podiebradów
Poprzednik
Ernest
Książęta ziębiccy
1456 - 1462
Następca
Wiktoryn z Podiebradów
Henryk I Starszy z Podiebradów
Boček z Kunštátu
Poprzednik
Hrabia kłodzki
1459 - 1465
Następca
Henryk I Starszy z Podiebradów
Wiktoryn z Podiebradów
Hynek Podiebradowicz


Inne hasła zawierające informacje o "Jerzy z Podiebradów":

Nadciśnienie tętnicze ...

1484 ...

1499 ...

Pogrom w Kownie ...

1398 ...

1749 ...

1884 ...

1679 ...

Stanisław Konarski ...

1986 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Jerzy z Podiebradów":

219 Kultura, nauka i oświata w okresie II wojny światowej (plansza 3) ...

222 Historiografia po II wojnie światowej (plansza 16) ...

218a Sprawa polska podczas II wojny światowej (plansza 16) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie