Jérôme Carcopino (ur. 27 czerwca 1881 w Verneuil-sur-Avre – zm. 17 marca 1970 w Paryżu ) - włoski historyk, pisarz i polityk.

Carcopino uczęszczał do l’École normale supérieure, na której to wybrał specjalizację historia . Od roku 1904 do 1907 był członkiem l’École française de Rome. W roku 1912 został profesorem historii w Le Havre . W tym samym roku został wykładowcą na Uniwersytecie Algierskim oraz inspektorem zabytków starożytnych w Algierii aż do roku 1920 . Jego błyskotliwa kariera została przerwana wraz z wybuchem I wojny światowej , podczas której służył na cieśninie dardanelskiej . Został profesorem na Uniwersytecie w Sorbonie w roku 1920 , a jego kadencja trwała aż do 1937 roku kiedy to został dyrektorem École française de Rome. Z dniem 25 lutego 1941 roku został sekretarzem stanu do spraw Éducation nationale et à la Jeunesse (edukacji narodowej i edukacji wśród młodzieży) w Rządzie Vichy (prawidłowa nazwa Państwo Francuskie - popularna nazwa marionetkowego państwa francuskiego, w którym faktyczną władzę sprawowały Niemcy, istniejącego w latach 1940-44 ze stolicą w Vichy). Był członkiem wielu archeologicznych i historycznych instytutów w Europie. Od roku 1955 został członkiem Akademii Francuskiej .

Carcopino jest autorem wielu dowcipnych i bystrych prac naukowych dotyczących historii rzymskiej, którego śmiałe hipotezy badań napotykały niekiedy na sceptyczne przyjęcie. Jego najpopularniejsze dzieło dotyczące życia codziennego w starożytnym Rzymie w dobie rozkwitu cesarstwa La Vie quotidienne à Rome à l'apogée de l'Empire ("Życie codzienne w Rzymie w okresie rozkwitu cesarstwa") zostało przetłumaczone na wiele języków. Jego biografia Cezara ukazała się po raz pierwszy w 1936 umieszczona w Histoire générale (Historia Ogólna), Histoire ancienne (historia starożytna), Histoire romaine (historia rzymska), La République romaine (republika rzymska).