Guillaume Dufay (po lewej) z Gilles Binchois

Guillaume Dufay, Guillaume Du Fay (ur. ok. 1400 w Cambrai (lub okolicy), zm. 1474 w Cambrai ) - muzyk i kompozytor franko - flamandzki związany z dworem w Cambrai oraz dworem papieskim. Był również duchownym i bakałarzem prawa kanonicznego. Jest centralną postacią szkoły burgundzkiej i w związku z tym jednym z najbardziej wpływowych kompozytorów XV-wiecznych.

Dufay pozostawił po sobie ok. 220 (80 motetów, 35 części i 8 cyklów mszalnych oraz 2 magnificaty ) kompozycji znajdujących się w 50 XVI i XVII-wiecznych rękopisach. Tworzył przede wszystkim utwory religijne - msze i motety . Muzyka świecka Dufaya ( pieśni i ballady ) nawiązuje do francuskich kompozycji okresu Ars nova .

Dokonał syntezy stylów: francuskiego, włoskiego i angielskiego. Był głównym przedstawicielem techniki fauxbourdonu , bywa także uważany za jej twórcę.

Jednym z najsławniejszych dzieł Dufaya jest motet skomponowany z okazji poświęcenia katedry Santa Maria del Fiore we Florencji : Nuper rosarum flores. Formę motetu wzorował na proporcjach architektonicznych kopuły katedry: 6:4:2:3. Suma jednostek metrycznych w kolejnych fragmentach motetu - 336:224:112:168 - również układa się w proporcje 6:4:2:3.

Bibliografia

• Guillaume Dufay, Opera omnia (collected works in six volumes), ed. Heinrich Besseler with revisions by David Fallows. Corpus mensurabilis musicae CMM 1, American Institute of Musicology, 1951-1995.
• Craig Wright, Dufay at Cambrai: Discoveries and Revisions. Journal of the American Musicological Society, XXVIII (I975)
• Dartus (E.), Un grand musicien cambrésien - Guillaume Du Fay. Péface de Norbert Dufourcq. Extrait du tome XCIV des Mémoires de la Société d'Émulation de Cambrai. Cambrai, 1974
• Van den Borren (I),Guillaume Du Fay, son importance ...Académie royale de Belgique,t. II, fasc. 2, 1926
• Van den Borren (II), Guillaume Du Fay, centre de rayonnement... Bulletin de l'Institut historique belge de Rome, fasc. XX. Bruxelles, Rome, 1939
• Chailley (J.), Histoire musicale du Moyen Age.Paris, P. U. F.,1950
• Massimo Mila, "Guillaume Dufay", nuova edizione a cura di Simone Monge, Torino, Einaudi Editore, 1997,
• Massimo Mila,"Guillaume Dufay", Torino, G. Giappichelli Editore, 1972-73, 2 voll.
• Skrypt OSM w łodzi