Port Ejlat נמל אילת |
|
Położenie |
Izrael
Ejlat
|
Typ portu | morski |
Adres bosmanatu | Nachal Eilat P.O.Box 37 Eilat 88100 |
Liczba nabrzeży
| 6 |
Długość nabrzeży | 730 |
Maksymalne głębokość / zanurzenie | 25,8 / 22,8
m
|
Port Ejlat (
hebr.
נמל אילת) - międzynarodowy
port morski
położony w mieście
Ejlat
, w północnym czubku
Zatoki Akaba
na
Morzu Czerwonym
. Przez cały rok obsługuje
statki towarowe
i
pasażerskie
. Port służy obecnie głównie do
handlu
z
Dalekim Wschodem
, umożliwia izraelskim statkom towarowym dotarcie do
Oceanu Indyjskiego
z ominięciem
Kanału Sueskiego
. Port jest zarządzany przez spółkę Eilat Port Company Ltd. z siedzibą w Ejlacie.
Historia
Podczas
Wojny o Niepodległość
izraelskie oddziały zajęły Ejlat
10 marca
1949
. Zdobycie Ejlatu miało dla Izraela duże znaczenie strategiczne i gospodarcze, gdyż otwierało dostęp do Oceanu Indyjskiego i Dalekiego Wschodu. Jednak już w
1949
wojska
egipskie
zablokowały dla izraelskiej żeglugi Zatokę Akaba, odcinając tym samem port Ejlat od świata (dla Izraelczyków zamknięty pozostawał także Kanał Sueski)[1]. Od
1951
port w Ejlacie jest wykorzystywany jako baza izraelskiej
marynarki wojennej
[2].
W
1956
izraelska armia
razem z
Francuzami
i
Brytyjczykami
przeprowadziła operację wojskową przeciwko Egiptowi, znaną jako
Kryzys sueski
. W konsekwencji Egipt wyraził między innymi zgodę na otworzenie
Cieśnin Tirańskich
dla izraelskich statków[3]. W
1957
nastąpiło oficjalne otworzenie portu morskiego w Ejlacie[4].
23 maja
1967
Egipt ponownie zablokował Cieśniny Tirańskie dla "wszystkich statków płynących pod flagą Izraela albo wiozących strategiczne towary" dla Izraela[5]. W odpowiedzi izraelska armia rozpoczęła
Wojnę Sześciodniową
, w której Izraelczycy zajęli cały
Półwysep Synaj
. Zwycięstwo to skutecznie odblokowało Zatokę Akaba i otworzyło Port Ejlat. Zapoczątkowany w następnych latach proces pokojowy doprowadził do zawarcie traktatów pokojowych Izraela z Egiptem i
Jordanią
, co otworzyło drogę do normalnego funkcjonowania Portu Ejlat.
17 lutego
2005
rząd po przeprowadzeniu reformy strukturalnej izraelskiego przemysłu portowego, utworzył niezależne przedsiębiorstwo Eilat Port Company Ltd.[4].
Nawigacja
Przed wejściem do portu znajduje się
kotwicowisko
dla 12 statków. Miejsce to ma szerokość 0,5
mili morskiej
i głębokość do 130
m
. Jest ono zakryte przed południowymi wiatrami i daje względnie bezpieczne schronienie podczas
sztormów
. Obszar kotwicowiska jest ograniczony czterema
bojami
, które oznaczają granice
kąpieliska
. Przy wchodzeniu do portu obowiązuje korzystanie z pomocy
pilota portowego
[6]. Na południe od portu znajduje się
latarnia morska Ejlat
[7]. W porcie jest dostępny 1
holownik
[6].
Panorama kotwicowiska i Portu Ejlat Struktura portu
Port Ejlat obejmuje rozległy obszar i składa się z dwóch najważniejszych części:
Port główny
W głównym porcie znajduje się terminal kontenerowy z 5
żurawiami portowymi
o udźwigu 25-50
t
. Obszar przeznaczony na skład kontenerów zajmuje
powierzchnię
30 tys.
m²
i mieści 2 200 kontenerów. Nabrzeże do rozładunku masowców dysponuje jednym
przenośnikiem kubełkowym
o zdolności przeładunku 550 t/godz. dla
fosforanów
i do 800 t/godz. dla innych substancji sypkich. Do przechowywania produktów masowych przeznaczono magazyny o powierzchni 25 tys. m² i skład na otwartej przestrzeni o powierzchni 30 tys. m². Osobno znajdują się 3 magazyny dla
potasu
i fosforanów o pojemności 170 tys. t[9].
Nadbrzeże nr | Przeznaczenie | Długość (m) | Głębokość (m) | Uwagi |
---|
1-3 | masowce, kontenerowce | 528 | 13,0 | |
Miejsce postojowe | | 202 | 6,0 | |
Terminal naftowy
Terminal naftowy to dwa
mola
położone na południowy zachód od głównego portu. Urządzenia służące do rozładunku
ropy naftowej
znajdują się na zakończeniach mól, przy których mogą cumować dwa
tankowce
(po jednym z każdej strony). Terminal naftowy jest połączony z
rurociągiem
Ejlat-
Aszkelon
. Rurociągiem przesyłowym zarządza spółka Eilat Ashkelon Pipeline Co. Ltd. (EAPC)[10].
Nadbrzeże nr | Przeznaczenie | Długość (m) | Głębokość (m) | Uwagi |
---|
Północne molo naftowe | tankowce | 85 | 16,0 | do 100 tys. ton |
Południowe molo naftowe | tankowce | 85 | 30,0 | do 500 tys. ton |
Stocznia
W porcie są dostępne niewielkie urządzenia do naprawy statków. Umożliwiają one przeprowadzenie prac remontowych na statkach o wyporności do 300 t[11].
Port wojenny
W porcie znajduje się baza
marynarki wojennej
. W
1980
utworzono tutaj Dowództwo Areny Morza Czerwonego (
ang.
Red Sea Arena Command). W bazie stacjonują lekkie
łodzie patrolowe
, których głównym zadaniem jest zapewnienie bezpieczeństwa Ejlatowi oraz zwalczanie
przemytu
z sąsiednich państw. Ejlat jest popularną turystycznie miejscowością. Przez cały czas na tym małym obszarze wodnym przemieszcza się w różnych kierunkach około 200 łodzi motorowych. Stwarza to duże możliwości przemytu
narkotyków
itp. rzeczy do Izraela. Z tego powodu łatwo zrozumieć duże znaczenie istnienia tutaj morskiej jednostki wojskowej, która zapewnia bezpieczeństwo mieszkańców i turystów przebywających w Ejlacie[12].
Z bazy w Ejlacie korzystają także
siły specjalne
, które przeprowadzają tajne operacje na
Morzu Czerwonym
. Najsłynniejszą ostatnio taką operacją było przejęcie statku "Katrin", który usiłował przemycić broń i amunicję z Egiptu i Jordanii dla palestyńskich terrorystów[12].
Statystyka
Działalność portu koncentruje się w dwóch głównych obszarach:
- import samochodów do Izraela (w większości są to znane marki samochodów japońskich i koreańskich) - 60% obrotów portu;
- eksport chemikaliów, takich jak potas i fosforany z zakładów chemicznych nad
Morzem Martwym
. Zapotrzebowanie na chemikalia jest szczególnie wysokie nad
Dalekim Wschodzie
;
- inne produkty - między innymi bydło z
Australii
[13];
- przez Port Ejlat przechodzi także około 40 milionów ton ropy naftowej rocznie[14].
Plany rozwoju
Zarząd Portu Ejlat postawił sobie ambitny plan zwiększenia przepustowości terminalu kontenerowego. W tym celu planuje się budowę nowego nabrzeża z nowymi żurawiami i nowym składem kontenerów. Dodatkowo, wielkim przełomem w rozwoju portu może okazać się ukończenie budowy linii kolejowej
Israel Railways
, która połączy Ejlat z centralną częścią Izraela i portami położonymi na północy. Koszt inwestycji oszacowano na 75 mln
dolarów amerykańskich
[15].
Komunikacja
W bezpośrednim sąsiedztwie portu przebiega droga ekspresowa nr 90
. W mieście znajduje się
port lotniczy Eilat
, a w odległości 50
km
na północny zachód jest położone
międzynarodowy port lotniczy Ovda
.
Przedsiębiorstwa armatorskie
Z portu w Eklacie korzystają następujące
przedsiębiorstwa żeglugowe
[16]:
- Zim Integrated Shipping Services - ZIM
Przypisy
- ↑ Howard M. Sachar: A History of Israel from the Rise of Zionism to Our Time. Nowy Jork: Alfred A. Knopf, 1976. .
- ↑ Global Security:
Eilat
(
ang.
). [dostęp 20 września 2008].
- ↑ MSN:
Israel (country)
(
ang.
). [dostęp 20 września 2008].
- ↑ 4,0 4,1 Gold Line Shipping Ltd.:
Eilat Port
(
ang.
). [dostęp 20 września 2008].
- ↑ Egypt Closes Gulf Of Aqaba To Israel Ships: Defiant move by Nasser raises Middle East tension. The Times, wtorek, 23 maja 1967, ss. str. 1; kol A.
- ↑ 6,0 6,1 Sea Transport&Trading:
Eilat Port - Navigation
(
ang.
). [dostęp 20 września 2008].
- ↑ The University of North Carolina at Chapel Hill:
Lighthouses of Israel
(
ang.
). [dostęp 24 września 2008].
- ↑ Sea Transport&Trading:
Eilat Port - Berths
(
ang.
). [dostęp 20 września 2008].
- ↑ Sea Transport&Trading:
Eilat Port - Facilities
(
ang.
). [dostęp 20 września 2008].
- ↑ Eilat Ashkelon Pipeline Co. Ltd.:
Eilat Port - Regulation
(
ang.
). [dostęp 20 września 2008].
- ↑ Sea Transport&Trading:
Eilat Port - General
(
ang.
). [dostęp 20 września 2008].
- ↑ 12,0 12,1 The Israel Navy - oficial web-site:
Eilat Naval Base
(
ang.
). [dostęp 20 września 2008].
- ↑ Eilat Today:
Moshe Mitz, Port Manager
(
ang.
). [dostęp 20 września 2008].
- ↑ The State Comptroller and Ombudsman Israel:
Transport of fuel in the Golf of Eilat
(
ang.
). [dostęp 20 września 2008].
- ↑ Arutz Sheva:
Mofaz Studies Linking Eilat Port with Railway
(
ang.
). [dostęp 20 września 2008].
- ↑ World Port Source:
Container Liner Service Port of Eilat
(
ang.
). [dostęp 22 września 2008].
Zobacz też
Linki zewnętrzne