Gotfryd z Bouillon
fr.
Godefroy de Bouillon (ur. około
1058
, zm.
18 lipca
1100
pod Hajfą) jeden z przywódców
I wyprawy krzyżowej
, posiadał tytuł
Obrońcy Grobu Świętego.
Był synem
Eustachego II z Boulogne
oraz
Idy Lotaryńskiej
(córki
Gotfryda II Brodatego
,
księcia Dolnej Lotaryngii
). Po kądzieli wywodził się z dynastii
Karolingów
.
Po śmierci ojca w
1070
i wuja Gotfryda Brodatego, Gotfryd stał się właścicielem dóbr
Bouillon
,
Stenay
, hrabstwa
Verdun
, księstwa Dolnej
Lotaryngii
i markizatu
Anvers
. O posiadłości lotaryńskie stoczył walkę z hrabią
Namur
- Albertem III, rzecznikiem praw Matyldy z Toskanii, wdowy po Gotfrydzie Brodatym. Jako wasal cesarza
Henryka IV
opowiedział się po jego stronie w sporze o
inwestyturę
.
Gotfryd był jednym z pierwszych baronów, którzy odpowiedzieli na apel z Clermont, wzywający do krucjaty przeciwko
muzułmanom
. Aby sfinansować wyprawę do
Ziemi Świętej
sprzedał lub zastawił swoje posiadłości u biskupów Verdun i
Liège
. Wyruszył
15 sierpnia
1096
na czele armii złożonej z Lotaryńczyków,
Flamandów
,
Saksończyków
i Nadreńczyków. Pod koniec grudnia tego roku dotarł z armią do
Konstantynopola
, gdzie złożył hołd lenny cesarzowi
Aleksemu I
i przyrzeczenie zwrotu Bizancjum wszystkich zdobytych ziem, które niegdyś należały do Cesarstwa.
Podczas
oblężenia
Jerozolimy
dowodził armią atakującą od północnego wschodu, był jednym z pierwszych krzyżowców, którzy wdarli się do miasta dnia
15 lipca
1099
r. co w efekcie zakończyło oblężenie Jerozolimy. Wtedy też narodziła się jego legenda. 22 lipca został wybrany na
króla Jerozolimy
(wybrany uprzednio
Rajmund z Tuluzy
nie zgodził się zostać królem) – odmówił przyjęcia tytułu króla i nazwał się Obrońca Grobu Świętego (łac.Advocatus Sancti Sepulchri). W sierpniu 1099 rozbił siły egipskie pod
Askalonem
i brał udział w dalszych walkach z muzułmanami. Zmarł podczas oblężenia Hajfy, pochowano go w kościele Grobu Świętego w Jerozolimie.
Jego następcą, już z tytułem królewskim, został jego brat
Baldwin z Boulogne
.