|
konferencja monachijska
konferencja monachijska - Układ monachijski (dyktat monachijski) – porozumienie zawarte w dniach 29 września – 30 września 1938 roku w Monachium pomiędzy Niemcami i Włochami oraz Wielką Brytanią i Francją, bez udziału Czechosłowacji, chociaż podejmowano tam decyzje dotyczące jej rozbioru.
Przyczyny zwołania konferencji
.png)
Konferencja dotyczyła sprawy tzw. Sudetendeutsche, czyli Niemców Sudeckich, którzy od zakończenia I wojny światowej mieszkali w granicach ówczesnej Czechosłowacji. Głosem ich przywódcy, Konrada Henleina, domagali się oni przyłączenia całego terenu Kraju Sudeckiego do Rzeszy Niemieckiej. Teren zamieszkany był w 85% przez ludność niemiecką, a równocześnie stanowił 40% potencjału ekonomicznego całej Czechosłowacji i – ze względu na ukształtowanie powierzchni oraz istniejące umocnienia – był dogodną linią obrony kraju w razie niemieckiej agresji. Dla Adolfa Hitlera Kraj Sudetów stał się kolejnym polem walki o niemiecki Lebensraum.
1 - zajęty przez Rzeszę Kraj Sudecki
2 - tereny zajęte przez Węgry
3 - Ukraina Karpacka (nadana autonomia, później węgierska)
4 - Zaolzie zajęte przez II RP
5 - poźniejszy Protektorat Czech i Moraw
6 - późniejsza Słowacja
Pogranicze stało się punktem zapalnym, grożącym wybuchem kolejnej wojny o trudnych do przewidzenia rozmiarach, a Liga Narodów w takich sytuacjach jak zwykle się nie sprawdzała. Zwołując konferencję państwa zachodnie liczyły na pokojowe zażegnanie sporu, Niemcy zaś na prawne usankcjonowanie aneksji.
Konferencja i jej postanowienia
Oderwanie obszarów od Czechosłowacji rozłożono na okres od 1 października do 10 października 1938 r. Ostateczne ustalenie nowej granicy niemiecko-czechosłowackiej miało być zadaniem dla specjalnej komisji złożonej z przedstawicieli 5 mocarstw oraz Czechosłowacji. Ustalono także przeprowadzenie plebiscytu, najpóźniej do końca listopada, w pewnych okręgach wg uznania komisji. Zachód powiadomił Pragę, by wysłała delegata do Monachium. Jego rola sprowadzała się do zapoznania się z wręczonym mu przez Chamberlaina tekstem postanowień i złożenia podpisu. W Paryżu i Londynie doszło do wybuchu radości z ogólnego przekonania o zażegnaniu groźby wojny.
Układ monachijski przewidywał ponadto zwołanie nowej konferencji międzynarodowej w sprawie rozstrzygnięcia sporu o część Śląska Cieszyńskiego zwanego Zaolziem pomiędzy Polską i Czechosłowacją oraz kwestii przynależności Wolnego Miasta Gdańska. Konferencja taka nie doszła jednak do skutku. Polska wykorzystała osamotnienie oraz dramatyczną sytuację polityczną Czechosłowacji i w dniu podpisania układu, notą dyplomatyczną, zażądała od rządu tego kraju pokojowego przekazania Zaolzia, zamieszkiwanego w większości przez ludność polską.
W związku z tym 2 października 1938 roku Zaolzie zostało włączone do Polski.
Układ Monachijski po 1945 roku został uznany przez państwa koalicji antyhitlerowskiej za nielegalny – za nieważny od początku przez NRD, a przez RFN za narzucony pod groźbą użycia siły i stąd nieważny.
Inne hasła zawierające informacje o "konferencja monachijska":
Biskup
...
Adwentyzm
...
Diakon
...
1986
...
Szkoła wyższa
...
Rada Ambasadorów
...
Nicejsko-konstantynopolitańskie wyznanie wiary
...
1933
...
1925
...
1929
...
Inne lekcje zawierające informacje o "konferencja monachijska":
202 System wersalski. Europa po I Wojnie Światowej (plansza 6)
...
222 Historiografia po II wojnie światowej (plansza 13)
...
216 Koalicja antyhitlerowska. Konferencje Wielkiej Trójki (plansza 15)
...
|
