Gil - Gimla'ey Yisrael LaKneset ( hebr. : גיל - גימלאי ישראל לכנסת, "Gil - Emeryci Izraela do Knessetu") - pozaparlamentarna izraelska partia polityczna emerytów, utworzona na krótko przed wyborami z 28 marca 2006 roku do siedemnastego Knessetu . Akronim nazwy Gil - to w języku hebrajskim "wiek". Gil skupia się na ochronie interesu ludzi starszych oraz polepszaniu ich sytuacji i kultywowaniu tradycyjnych żydowskich wartości.

Liderem i głównym twórcą partii jest Rafi Eitan .

Początki

Ugrupowanie powstało w latach 90. XX wieku , jego głównymi założycielami byli Moshe Sharoni i Nava Arad. Partia nosiła wówczas nazwę Emeryci Izraela (Gimla'ey Yisrael, גימלאי ישראל) i startowała w wyborach w 1996 roku. Nie udało jej się jednak przekroczyć progu wyborczego i nie zapewniło sobie ani jednego mandatu w Knessecie. Partia nie startowała w wyborach 1999 i 2003 roku .

Wybory 2006 roku

Gdy kierownictwo partii obwieściło, że ugrupowanie to będzie ubiegać się o miejsca w Knessecie podczas wyborów w 2006 roku, część sondaży wskazywała na to, że Gil może przekroczyć 2 proc. próg wyborczy . Pomimo tego nie było ono traktowane jako pretendent do uzyskania znaczącej liczby miejsc w parlamencie. Ostatecznie na Gil zagłosowało niemal 186 tys. wyborców, co dało partii 7 miejsc w Knessecie^[1].

Na Gilgłosowali w większości emeryci. Jednak wielu pośród wyborców partii stanowili ludzie młodzi, zwłaszcza z Tel Awiwu , gdzie niemal 10 proc. głosujących wybrało właśnie to ugrupowanie. Oddawanie głosu na Gil stanowiło rodzaj protestu wobec stylu uprawiania polityki, jaki dominuje w Izraelu. Liderzy partii samo zachęcali, aby głosować właśnie na nią, a nie wrzucać do urny niewypełnione karty^[2]. Innym czynnikiem zwiększającym liczbę głosów oddanych na Gil była wygrana Armira Peretza w wewnątrzpartyjnych wyborach na lidera Partii Pracy . Przyciągnęło to do partii emerytów starszych Żydów aszkenazyjskich , dotychczas tradycyjnie głosujących na Partię Pracy. Powodzenie wyborcze Gil było sporym zaskoczeniem dla izraelskiej opinii publicznej^[3][4].

Po wyborach na partię nałożono karę w wysokości 62 tys. szekli za złamanie prawa finansowego. Ugrupowanie przyjęło niedozwolone fundusze, które zostały przeznaczone na kampanię wyborczą^[5].

W koalicji z Kadimą

Po zakończeniu rozmów koalicyjnych ze zwycięskim ugrupowaniem, Kadimą , partia emerytów zgodziła się wejść do rządu Ehuda Olmerta , w zamian za objęcie kontroli nad ministerstwami: zdrowia i ds. emerytów. Ten drugi reosort utworzono specjalnie dla Gil, a kierownictwo nad nim objął Rafi Eitan. Ministrem zdrowia został Yaakov Ben Yezri . Ten ostatni, nałogowy palacz, wywołał kontrowersje, paląc podczas udzielania wywiadu telewizyjnego^[6].

2 czerwca 2008 r. trzech deputowanych Gil (Moshe Sharoni, Elhanan Glazer i Sarah Marom-Shalev) opuściło partię, tworząc nową frakcję - Sprawiedliwość dla Starszych^[7]. Ugrupowanie to połączyło się ponownie ze starą partią 27 października 2008 ^[8]. Pomimo tego Glazer założył inną frakcję - Właściwą Drogę, nie chcąc wchodzić ponownie w skład partii emerytów^[9].

21 września 2008 Ehud Olmert złożył oficjalną rezygnację ze stanowiska premiera na ręce prezydenta Szimona Peresa ^[10]. Ten przekazał misję uformowania nowego rządu Liwni. Zgodnie z ustawami zasadniczymi Izraela, w przypadku braku sukcesu po upływie 42 dni od uzyskania nominacji, rozpisywane są nowe wybory^[11][12]. Liwni ostatecznie nie udało się utworzyć nowej koalicji. Jej propozycje odrzuciła większość dotychczasowych koalicjantów, w tym Gil, który uznał warunki zaproponowane przez Liwni jako nie do zaakceptowania^[13]. Prezydent Peres rozpisał wybory do Knessetu na 10 lutego 2009 roku^[14].

Podczas przedterminowych wyborów parlamentarnych w lutym 2009 roku ugrupowaniu nie udało się przekroczyć progu wyborczego i wprowadzić swoich przedstawicieli do Knessetu^[15].

Przypisy