Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

George Washington

Jerzy Waszyngton - (ang. George Washington), (ur. 22 lutego 1732, zm. 14 grudnia 1799) – amerykański generał i polityk, wódz naczelny Armii Kontynentalnej (1775-1784), deputowany do Kongresu Kontynentalnego, pierwszy Prezydent Stanów Zjednoczonych (1789-1797), był wolnomularzem. Uważany za ojca narodu amerykańskiego.

Lata młodości i edukacja

George Washington urodził się 22 lutego 1732 w Pope`s Creek w stanie Wirginia, jako pierwszy z sześciorga dzieci Augustina Washingtona i jego drugiej żony Mary Ball Washington (jego ojciec miał już czworo dzieci z pierwszego małżeństwa z Jane Butler).

Jego ojciec zmarł, gdy miał 11 lat. Od tej chwili opiekował się nim jego starszy o 14 lat, przyrodni brat Lawrence Washington (1718-1752). Jego brat i mentor zarazem często chorował. Dlatego też w 1751 wybrali się w – trwającą pięć tygodni – podróż na wyspę Barbados, gdzie Lawrence miał nadzieję wyzdrowieć. Na Barbados George zachorował na ospę i dopiero gdy wyzdrowiał, powrócił do rodzinnej Wirginii.

W dzieciństwie wychowywany był na typowego osiemnastowiecznego gentlemana. Interesowały go sztuki wojenne i ekspansja Zachodu. Niewiele można powiedzieć o jego edukacji, bowiem zachowały się nieliczne dokumenty z tego okresu. Niektórzy jego biografowie twierdzą, że uczył go pewien przestępca, którego ojciec przyjął do domu w charakterze nauczyciela (co jest prawdopodobne, bowiem zdarzały się takie przypadki w Wirginii). Część historyków uważa jednak, że uczęszczał do szkoły w Fredericksburgu prowadzonej przez pastora Jamesa Marye. Jednak na obie te teorie brakuje potwierdzenia. Z pewnością nie uczęszczał do jedynego wówczas w stanie College of William and Mary w Williamsburgu.

Washington nie był człowiekiem wykształconym, lecz samoukiem. Formalną edukację zakończył w wieku 17 lat. Kontrastowało to z wybitnymi ówczesnymi jemu politykami. Jego następca i Wiceprezydent w jego Gabinecie John Adams wyraził się o wykształceniu prezydenta w następujący sposób: To, że Washington nie jest uczonym, to pewne. To, czy był zbyt niedouczony, nieoczytany i zbyt mało wyrobiony w piśmie, jak na swój status, jest sprawą do dyskusji. Brak dyplomu nie przeszkodził pięciu największym amerykańskim uczelniom nadać mu honorowe tytuły doktora prawa:

  • Uniwersytet Harvarda (1776)
  • Uniwersytet Yale (1781)
  • Uniwersytet Pensylwanii (1783)
  • Washington College (1789)
  • Uniwersytet Browna (1790)
Wojna o niepodległość

Do armii powrócił w 1775. Wtedy to 15 czerwca, został przez Kongres Kontynentalny wybranym Naczelnym Dowódcą Armii Kontynentalnej; formalnie dowództwo objął 3 lipca. Jego kandydaturę zgłosił John Adams z Massachusetts. Kierował się on jednak kwestiami politycznymi, a nie umiejętnościami wojskowymi przyszłego prezydenta (wcześniej dowodził on milicją, a nie oddziałami wojska). Adamsowi i koloniom północnym zależało na poparciu Wirginii i innych kolonii południowych. Do pozycji Naczelnego Dowódcy aspirował John Hancock z Massachusetts. Późniejsze problemy na linii Washington – Kongres wynikały m.in. z aspiracji Hancocka, prezydenta Kongresu (1775-77) i pierwszego sygnatariusza Deklaracji Niepodległości.

Historycy mają odmienne opinie, co do jego zdolności dowódczych. Unikał wielkich, masowych bitew. Niemniej jednak znał silne i słabe strony przeciwników. Potrafił taktycznie wycofać się, a następnie z znienacka zaatakować. Poziom moralny różnorodnej armii pozostawiał wiele do życzenia. 4 sierpnia 1776 generał Washington wydał rozkaz ograniczenia używania przekleństw i obraźliwych słów: W przeciwnym razie – brzmiał rozkaz – nie możemy mieć nadziei na błogosławieństwo Niebios dla naszej armii.

W trakcje wojny o niepodległość po cywilnemu przejeżdżał obok grupy żołnierzy budujących redutę, których dowódca głośno pokrzykiwał, lecz nie pomagał. Zapytany przez generała Washingtona (nie poznał go), dlaczego nie pomaga swoim żołnierzom odpowiedział: Jestem kapralem, panie. Washington zsiadł z konia i pomógł budować redutę, dodając na koniec: Panie kapralu, następnym razem, kiedy pan będzie miał problemy z wykonaniem zadania, proszę się zwrócić do Naczelnego Wodza, to ponownie przyjadę i pomogę panu (dopiero wtedy kapral rozpoznał generała).

Wojna zakończyła się 18 października 1781 pod Yorktown. Dowódca wojsk brytyjskich Charles Cornwallis widząc przygniatającą przewagę wojsk amerykańskich i francuskich poddał się. Wśród historyków istnieją rozbieżności, co do okoliczności samego podpisania kapitulacji. Część historyków twierdzi, że Cornwallis osobiście złożył swoją szpadę na ręce Washingtona. Inni, że Cornwallis był w tym czasie chory i nie mógł tego zrobić. Natomiast pewne jest, że Washington odmówił przyjęcia szpady lorda Cornwallisa i nakazał by to generał Benjamin Lincoln odebrał szpadę. Lincoln w 1780 został zmuszony pod Charleston do kapitulacji i złożenia szpady; w ten sposób Washington dał szansę generałowi na uzyskanie osobistej satysfakcji.

Po podpisaniu aktu kapitulacji, Washington zaprosił oficerów brytyjskich na kolację, podczas której francuski generał Rochambeau wzniósł toast:
    Rochambeau (Francja): Za Stany Zjednoczone.
    Washington (USA): Za króla Francji.
    Cornwallis (Anglia): Za króla.
    Washington (USA): ... Anglii. Ograniczmy go do Anglii, a wypiję pełny kielich.
W 1782 w Stanach Zjednoczonych wybuchały bunty przeciw podatkom, polityce gospodarczej władz, a żołnierze domagali się wypłat zaległego żołdu. Zwolennicy silnej władzy wykonawczej proponowali by George Washington koronował się na króla Stanów Zjednoczonych. Przyszły prezydent zdecydowanie sprzeciwiał się temu pomysłowi, który uważał za odrażający.

2 listopada 1783 wydał żołnierzom pożegnalne rozkazy, a 23 grudnia złożył Kongresowi dowództwo.

Prezydent Stanów Zjednoczonych

Prezydentura

W wyborach prezydenckich w 1789 roku, które odbyły się 4 lutego, po wejściu w życie Konstytucji, został jednogłośnie wybrany na pierwszego Prezydenta Stanów Zjednoczonych. Zaprzysiężenie odbyło się 30 kwietnia w ówczesnej stolicy Stanów Zjednoczonych – Nowym Jorku – w Federal Hall. Zaprzysiężenia dokonał Robert R. Livingston, kanclerz stanu Nowy Jork. Uroczystość uświetniło 13 salw armatnich (13 stanów założycieli). Po zaprzysiężeniu wziął udział w nabożeństwie w St. Paul`s, a wieczorem wraz z przyjaciółmi podziwiał iluminowane miasto oraz pokazy sztucznych ogni. Po tych – zakrojonych na szeroką skalę – uroczystościach, Washington napisał w liście do przyjaciół: Obawiam się wielce, że moi rodacy oczekują zbyt wiele ode mnie.

Co ciekawe – choć był jednym z bogatszych ówczesnych Amerykanów – by udać się na uroczystość zaprzysiężenia – musiał zaciągnąć pożyczkę 600 funtów u Richarda Conwaya z Alexandrii. W liście do niego stwierdził, że nieurodzaj nadszarpnął jego finanse, a ziemia – którą był gotów sprzedać – nie przyniesie odpowiedniej kwoty. Był to jedyny przypadek, kiedy Washington musiał pożyczyć na procent.

Po wyborze na prezydenta w Kongresie odbyła się dyskusja na temat, jak zwracać się do prezydenta. Zgłaszano wiele propozycji, m.in.: "Jego Wyborcza Mość", "Jego Wyborcza Wysokość", "Jego Wysokość Prezydent Stanów Zjednoczonych i Protektor Ich Praw", "Wasza Wielkość", "Jego Wysokość Prezydent-Generał", "Jego Wysokość". Proponowano także by używać zwrotów "Ekscelencja", "Czcigodność" lub po prostu "Pan". Tę ostatnią propozycję zgłosił Thomas Jefferson, prezydent w latach 1801-09. Zdecydowano się na prostą i obowiązującą do dziś formułe: President of the United States (Prezydent Stanów Zjednoczonych).

Podczas wyborów w 1792 roku został ponownie wybrany na drugą kadencję, również jednogłośnie. Przysięgę złożył 4 marca 1793 w Pennsylvania State House, a odebrał ją sędzia Sądu Najwyższego William Cushing. Data 4 marca była do 1933 datą Dnia Inauguracji amerykańskich prezydentów.

17 września 1796 wygłosił przemówienie pożegnalne, w którym ogłosił, iż nie zamierza kandydować na trzecią kadencję, uznając to za niedemokratyczne. Wyznaczył tym niepisaną tradycję dwu kadencyjności. Należy przypomnieć, że Konstytucja nie ograniczała maksymalnej liczby kadencji Prezydenta. Dopiero uchwalenie 22. Poprawki w 1947 uregulowało prawnie tę kwestię; było to podyktowane faktem iż Franklin Delano Roosevelt w 1940 został wybrany na trzecią, a w 1944 na czwartą kadencję.

Z urzędu ustąpił 3 marca 1797 – po 7 latach i 308 dniach – kiedy to dotychczasowy Wiceprezydent John Adams został zaprzysiężony na 2. Prezydenta USA.

Warto wspomnieć, że przez cały okres urzędowania nie przyjmował (zapisanej konstytucyjnie) pensji prezydenckiej; jak wcześniej wspomniano był bogatym człowiekiem. Kiedy w 1790 przeniesiono stolicę kraju do Filadelfii Kongres zaproponował zakup prezydenckiej rezydencji. Washington oświadczył, że tylko wtedy gdy sam go wynajmie; za 3 tysiące dolarów rocznie wynajął dom od Roberta Morrisa, któremu zresztą proponował urząd Sekretarza Skarbu.

Etykieta prezydenta

George Washington przywiązywał wagę do atrybutów etykiety dworskiej. Żółty powóz, 14 białych służących, 7 niewolników, lokaje w perełkach i odpowiednich strojach dworskich; miało to dodać powagi urzędu i rezydencji, a także robić wrażenie na dyplomantach.

Uważał, że jako prezydent, nie powinien uczestniczyć w najostrzejszych i najpoważniejszych sporach politycznych. Wielu polityków nie popierało tego stylu rządzenia: John Adams (jego następca) nazwał go starym baranim łbem, a Thomas Jefferson (trzeci prezydent) powiedział kiedyś: Te przeklęty jego zalety szkodzą interesom kraju.

Zdawał sobie sprawę z braków w swoim wykształceniu. Nie znał żadnego obcego języka, toteż odmówił wizyty we Francji, ponieważ uznał, że porozumiewanie się za pomocą tłumacza skompromituje go.

Dokonania

18 września 1793 wmurował kamień węgielny pod budowę Kapitolu, siedziby federalnej władzy ustawodawczej na terenie Federal City (później Washington D.C.), wyodrębnionego miasta, terytorialnie niezależnego od żadnego stanu i będącego pod jurysdykcją władzy federalnej.

Jego głównym osiągnięciem było wzmocnienie władzy federalnej młodego państwa, włączenie Karty Praw (pierwsze dziesięć Poprawek do Konstytucji w 1791), a także rozwój gospodarki czy niewikłanie się w konflikty europejskie. Dlatego też, gdy wybuchła wojna pomiędzy Wielką Brytanią a Francją nie posłuchał ani sekretarza stanu Thomasa Jeffersona, który optował za Francuzami, ani sekretarza skarbu Alexandra Hamiltona, zwolennika Brytyjczyków, i nie pozwolił wciągnąć kraju w wojnę.

Żywo interesował się ideą zbudowania miasta federalnego (Federal City; dziś znanego jako Washington D.C.). Już na emeryturze (w 1798) zakupił (za 963 dolary) dwie działki w planowanym mieście.


Inne hasła zawierające informacje o "George Washington":

Adwentyzm ...

Oddychanie komórkowe ...

Sztuka ...

Brno ...

Huldrych Zwingli ...

Franciszek Clet ...

Jan Chen Xianheng ...

Akcja (prawo) ...

Nowa Anglia ...

Ekranizacje dzieł Williama Szekspira ...


Inne lekcje zawierające informacje o "George Washington":

232 Kultura i nauka w latach 1945 ? 2003 (plansza 12) ...

232 Kultura i nauka w latach 1945 ? 2003 (plansza 6) ...

027. Empiryzm Davida Hume`a (plansza 3) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie