Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Neil Robertson

Neil Robertson

Neil Robertson
Neil Robertson

Neil Robertson
PseudonimThe Melbourne Machine

The Aussie Ace
The Thunder from Down Under

Urodzony(-a) 11 lutego 1982
Melbourne
Gra zawodowaod 1998
Najwyższy  ranking 2 (2010/2011)
Ranking 2010/2011 2
Najwyższy break 147 ( China Open 2010 )
147 (Allied Metal Recyclers West Coast International)
Zwycięstwa w turniejach
Rankingowe 5
Mistrz Świata 2010
Grand Prix 2006 , 2009 , 2010
Welsh Open 2007
Bahrain Championship 2008

Neil Robertson (ur. 11 lutego 1982 w Melbourne ) – snookerzysta australijski ; mistrz świata z 2010 roku.

Spis treści

Kariera

W wieku 14 lat został najmłodszym graczem w historii australijskiego snookera, który uzyskał 100-punktowy break . Od 1998 r. jest profesjonalnym snookerzystą. W 2003 r. odniósł pierwszy poważny sukces, wygrywając Mistrzostwa Świata do lat 21, rozgrywane na Nowej Zelandii . Po tym sukcesie otrzymał tzw. dziką kartę , dzięki której od sezonu 2003 / 2004 mógł występować w eliminacjach do zawodów najwyższej rangi, organizowanych przez WPBSA .

W swym pierwszym sezonie w gronie najlepszych graczy największymi sukcesami Robertsona były osiągnięcie ćwierćfinału w European Open oraz druga runda Mistrzostw Świata . W sezonie 2004 / 2005 największe sukcesy Neila to ćwierćfinały Welsh Open i Malta Cup oraz III runda Grand Prix . Na mistrzostwach świata w 2006 osiągnął ćwierćfinał, przegrywając ze Szkotem Graeme Dottem 12:13.

Po sezonie 2003 / 2004 zajmował 68. miejsce w rankingu 2-letnim, zaś 48. w tzw. rankingu prowizorycznym (kroczącym). Po sezonie 2004 / 2005 zajmował, odpowiednio, 28. i 13. miejsce.

29 października 2006 roku wygrał turniej Grand Prix w Aberdeen. W finale pokonał Jamie Cope 'a w 9:5.

18 lutego 2007 roku w finale Welsh Open pokonał Andrew Higginsona 9:8. Po bardzo udanej pierwszej serii finałowej (6:2) i zaskakującym powrocie (6:8 po czternastym framie dla Higginsona, będącego swego rodzaju „finałowym debiutantem”), „Melbourne Machine” zgarnął pulę £35000 oraz awansował na wysokie siódme miejsce w prowizorycznym rankingu najlepszych graczy. Wraz z tym zwycięstwem stał się on pierwszym od dwóch lat, oraz czwartym pochodzącym spoza Wielkiej Brytanii lub Irlandii , zawodnikiem, który wygrał co najmniej dwa turnieje rankingowe w sezonie.

Od początku sezonu 2007/2008 wyniki Australijczyka znacznie pogorszyły się, co skutkowało dużym spadkiem na oficjalnej liście rankingowej . W sezonie 2008/2009 zajmował 10. pozycję, lecz w rankingu prowizorycznym spadł na 21. miejsce.

15 listopada 2008 roku odniósł swoje trzecie zwycięstwo w turnieju rankingowym. W finale Bahrain Championship pokonał Walijczyka Matthew Stevensa 9:7.

11 października 2009 roku zanotował czwarte zwycięstwo w turnieju rankingowym, po raz drugi w swojej karierze wygrywając Grand Prix . W finale pokonał Dinga Junhui 9:4. Po tym sukcesie awansował na trzecie miejsce prowizorycznej listy rankingowej. Jednocześnie został pierwszym snookerzystą spoza Wielkiej Brytanii oraz Irlandii , mającym na koncie cztery zwycięstwa w turniejach rankingowych.

1 kwietnia 2010 roku podczas China Open wbił swojego pierwszego maksymalnego breaka w turnieju rankingowym.

W rozgrywanych na przełomie kwietnia i maja 2010 roku Mistrzostwach Świata dotarł do pierwszego w swojej karierze finału, gdzie po długim, defensywnym pojedynku pokonał Graeme'a Dotta 18:13, tym samym zostając drugim Australijczykiem po Horacym Lindrumie , który sięgnął po tytuł Mistrza Świata w Snookerze (pierwszym w nowożytnej erze snookera) i jedynym Australijczykiem, który wygrał mistrzostwa świata w Crucible Theatre[1]. Zaznaczyć należy, że chociaż teoretycznie pierwszym australijskim mistrzem świata w historii snookera był Horace Lindrum, to jednakże wygrał on w kwestionowanych przez wielu zawodach w 1952 roku, bowiem wobec bojkotu niemal wszystkich liczących się wtedy graczy, do zmagań przystąpiło wówczas zaledwie dwóch konkurentów[2].

Ciekawostki

  • Neil Robertson jest zawodnikiem leworęcznym .
  • Obecnie mieszka w Cambridge w Anglii .
  • Do zakończenia sezonu 2009/2010, na swoim koncie zapisał 135 breaków co najmniej stupunktowych, z czego tylko 42 wbił w sezonie 2009/2010 .
  • Prywatnie jest związany z Norweżką Mille z którą ma syna o imieniu Aleksander. Termin porodu wypadał akurat na finał Mistrzostw Świata 2010, jednak ostatecznie urodził się 12 maja 2010[3].
  • Przybył do Anglii szukać sukcesu po raz kolejny w 2003 r. mają zaledwie 500 GBP i grając w pożyczonej kamizelce, gdyż nie stać go było na kupno własnej[4][5].
  • Za wygranie mistrzostw świata w 2010 otrzymał czek na 250000 GBP[6].
  • Kibicuje londyńskiej drużynie piłki nożnej - Chelsea FC.


Porównanie z Mistrzami Świata

Poniższa tabela obejmuje Mistrzów Świata w snookerze, którzy nie zakończyli snookerowej kariery.

Imię i NazwiskoT. rankUKMTB. Maks
Steve Davis 628431
Ken Doherty 16000
Graeme Dott 12001
Peter Ebdon 18102
Stephen Hendry 736569
John Higgins 321225
Shaun Murphy 13101
Ronnie O'Sullivan 3224410
John Parrott 19101
Neil Robertson16001
Mark Williams 216221
Legenda
  • MŚ – liczba tytułów Mistrza Świata
  • T. rank – liczba zwycięstw w turniejach rankingowych
  • UK – liczba zwycięstw w rankingowym turnieju UK Championship
  • MT – liczba zwycięstw w turnieju Masters
  • B. Maks – liczba turniejowych breaków maksymalnych


Przypisy

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Neil Robertson":

Oddychanie komórkowe ...

XXI wiek ...

1969 ...

2001 w muzyce ...

1925 ...

1958 ...

Bertrand Russell ...

Ziemia ...

Neil Gaiman ...

Georg Ohm ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Neil Robertson":

232 Kultura i nauka w latach 1945 ? 2003 (plansza 21) ...

Algorytmy - podstawy i zastosowanie (plansza 21) ...

35. Organizacje międzynarodowe ? Rada Europy, NATO (plansza 21) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie