Polityka regionalna - w aktualnym ujęciu rozumiana jest jako całokształt działań władz publicznych (zarówno centralnych jak i terytorialnych), podmiotów prywatnych , różnych instytucji oraz organizacji w regionach mających na celu zwiększenie konkurencyjności gospodarek regionalnych, zdynamizowanie rozwoju w regionach oraz redukowanie przestrzennych dysproporcji rozwoju.

W tradycyjnym ujęciu polityka regionalna rozumiana była jako działalność państwa mająca na celu wspieranie rozwoju - w tych regionach problemowych i wyrównywanie poziomu rozwoju w przekroju międzyregionalnym.
Z tej definicji wynikają dwie istotne sprawy (cechy polityki regionalnej):

1. Tym podmiotem polityki regionalnej było państwo (władza centralna)
2. Podstawowym celem wyrównanie poziomu rozwoju w przekroju regionalnym.

W związku ze zwiększeniem się liczby podmiotów polityki regionalnej dzieli się ją na:

• interregionalną - dotyczy wszystkich regionów, będzie ona w skali kraju w gestii rządu, a w skali UE w gestii Komisji Europejskiej .
• intraregionalna (wewnętrzna) - będzie ona domeną władz terytorialnych i podmiotów zorganizowanych w danym regionie.

W stosunku do tradycyjnej polityki regionalnej w latach 80. XX wieku nastąpiły zmiany takie jak:

• doszło do zwiększenia liczby podmiotów polityki regionalnej:
• państwo przekształciło się z monopolisty do roli koordynatora,
• do rangi podmiotów polityki regionalnej urósł sektor prywatny - stało się to w wyniku lansowania zasady "3P" - partnerstwo publiczno-prywatne.

Cele polityki regionalnej

• zwiększenie konkurencyjności regionów (gospodarek regionalnych) - jest to naczelny cel polityki regionalnej w UE .
• zdynamizowanie rozwoju (zaktywizowanie rozwoju gospodarki w regionach)
• redukowanie przestrzennych dysproporcji rozwoju (zmniejszenie różnic w poziomie rozwoju między regionami)

Kierunki działania polityki regionalnej

1. Rozwój i rozbudowa infrastruktury lekkiej (rozwój nowych technik innowacyjno-komunikacyjnych) rozumiana jako GOW - gospodarka oparta na wiedzy.
   Na obecnym etapie rozwoju podstawowym czynnikiem wytwórczym staje się wiedza , która bezpośrednio łączy się z informacją . Ale wiedza to nie to samo, co informacja. Wiedza jest to przetworzona informacja. Szczególnego znaczenia nabiera wszelkiego rodzaju edukacja przez całą długość życia.
2. Stymulacja innowacyjności i postępu technologicznego (jedną z form są parki technologiczne ).
3. Wspieranie działalności badawczo-rozwojowej.
4. Oddziaływanie na tworzenie otoczenia sprzyjającego powstawaniu i rozwojowi przedsiębiorstw.
5. Tworzenie specyficznych form i wspieranie małych i średnich przedsiębiorstw, np. business angels, venture capital.
6. Tworzenie inkubatorów przedsiębiorczości - udostępnianie mającym powstać przedsiębiorstwom pomieszczeń po cenach niższych niż rynkowe.

Obecnie w polityce regionalnej nie oddziałuje się bezpośrednio na przedsiębiorstwo , lecz na jego otoczenie.

W polityce regionalnej promuje się waloryzacje zasobów endogenicznych i mobilizacji potencjału endogenicznego w regionach, czyli nadawanie wartości i wykorzystanie tych zasobów.

Zobacz też

• polityka interregionalna
• polityka intraregionalna