Dolina Hinom w 2007 r.

W Starym Testamencie

Gehenna ( hebr. גי(א)-הינום Gehinnôm, Dolina Hinnom) – dolina, która w czasach starożytnych wyznaczała granice miasta Jerozolimy . Znajdowała się za bramą miasta zwaną Hersit, była pierwotnie wysypiskiem śmieci, miejscem kremacji zwłok przestępców oraz tych, którym odmówiono z różnych względów normalnego pogrzebu . W Dolinie Hinnom utrzymywano stale palące się ognie, na jej środku znajdowało się wzniesienie zwane Tofet, na którym żydowski król Achaz złożył niegdyś bogu Molochowi w ofierze własnego syna. Od tego momentu w judaizmie Dolina Hinnom jest symbolem bałwochwalstwa , kultu fałszywego boga, hańby, niegodziwości oraz najniższego poziomu piekła , z którego nie ma powrotu i do którego trafiają potępione dusze na wieczną mękę. Ołtarz ofiarny w Dolinie Hinnom zniszczył król judzki Jozjasz , aby powstrzymać składanie ofiar Molochowi.

W Nowym Testamencie

Słowo „gehenna" pojawia się w Nowym Testamencie 12 razy z tego 11 razy w wypowiedziach Jezusa. Jest ono tłumaczone jako piekło :^[1][2]

• Mateusza 5:22,29,30; 10:28; 18:9; 23:15,33; Marka 9:43,45,7; Łukasza 12:5; Jakuba 3:6.

W eschatologii chrześcijańskiej gehenna również staje się synonimem miejsca potępienia ( piekła ) i wiecznego ognia, w którym będą płonąć potępieni po Sądzie Ostatecznym . Święty Marek roztacza w swojej ewangelii 9:43,45,47 wizje piekła oparte na starotestamentowej księdze proroka Izajasza 66:24.

Źródła

1. ↑ Bogdan Ferdek Sekty i nowe ruchy religijne jako problem teologiczny‎ 1997 130
2. ↑ Encyklopedia katolicka. Towarzystwo Naukowe Lublin 1973

Zobacz też

• Szeol