|
|
|
Galatea (księżyc)
Galatea (księżyc)| Galatea |  | Galatea, zdjęcie z sondy Voyager 2 |
Galatea, zdjęcie z sondy Voyager 2 | | Odkrył | Stephen Synnot, Voyager Imaging Team | | Data odkrycia |
lipiec
1989
| | Tymczasowe oznaczenie | S/1989 N 4 | | Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka
| 62 000 km | |
Mimośród
| 0,000 | | Okres obiegu | 0,429 d | | Nachylenie do płaszczyzny orbity planety | 0,054° | | Długość węzła wstępującego | 112,5° | | Argument perycentrum | 107,4° | |
Anomalia średnia
| 187,1° | | Własności fizyczne | | Wymiary | 204×184×144 km | | Masa | 3,7 × 1018 kg | | Średnia
gęstość
| 0,75 ± 0,1 g/cm3 | | Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni | 0,030 m/s2 | |
Albedo
| 0,08 |
Jasność obserwowana
(z Ziemi) | 22,0
m
| | Temperatura powierzchni | ~51 K |
Galatea (Neptun VI) - jest czwartym poznanym
księżycem
Neptuna
, nazwanym od
Galatei
, jednej z
nereid
z
greckiej mitologii
. Galatea została odkryta w
lipcu
1989
r. na zdjęciach zrobionych przez
sondę
Voyager 2
. Otrzymała tymczasowe oznaczenie S/1989 N 4. Ma nieregularny kształt i nie wykazuje śladów jakiejkolwiek modyfikacji geologicznej. Bardzo niska gęstość tego księżyca jest związana z tym, że prawdopodobnie nie jest on jednolitą skałą, ale zlepkiem materii, utrzymywanej razem przez siły grawitacji. Orbita Galatei znajduje się wewnątrz
granicy Roche'a
Neptuna, przez co
siły pływowe
działające na ten księżyc spowodują, że pewnego dnia zostanie on rozerwany, a jego pozostałości zasilą
pierścień
planety. Również jedna z
planetoid
nosi nazwę
74 Galatea
. Zobacz też
Inne hasła zawierające informacje o "Galatea (księżyc)":
Biegun północny
...
1972
...
Wojciech Brudzewski
...
Almagest
...
Sztuczny satelita
...
Buzz Aldrin
...
1969
...
Majuskuła
...
1962
...
1980
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Galatea (księżyc)":
206 Kultura, nauka i sztuka okresu międzywojennego (plansza 3)
...
232 Kultura i nauka w latach 1945 ? 2003 (plansza 21)
...
11 LISTOPADA (plansza 1)
...
|
|
|
|
