Gahal (
hebr.
: גח"ל) był główną
prawicową
izraelską
partią polityczną
w latach
1965
-
1973
. Nazwa ugrupowania stanowiła
akronim
, powstały w wyniku skrócenia wyrażenia w języku hebrajskim - Gush Herut-Libralim (גוש חרות-ליברלים), czyli "Blok
Herutu
i Liberałów".
Historia
Gahal powstał w wyniku połączenia Herutu z
Partii Liberalnej
tuż przed końcem kadencji piątego
Knessetu
, podczas przygotowań do
wyborów 1965 roku
. Zjednoczenie oznaczało połączenie sił dwóch prawicowych partii, mających po 17 miejsc w parlamencie każda. Jednakże kilku byłych członków Partii Liberalnej było niezadowolonych z powodu tego połączenia, twierdząc, że Herut i jego lider,
Menachem Begin
byli zbyt skrajnie prawicowi. W wyniku tego, siedmiu deputowanych do Knessetu wyszło z Gahalu, tworząc ugrupowanie Niezależnych Liberałów, które wkrótce potem połączyło się z Koalicją Pracy (Maarach). Pomimo tego Gahal uzyskał aż 27 miejsc w parlamencie, tylko 7 mniej niż rządząca
Mapai
(główny element składowy Koalicji Pracy). Wkrótce potem trzech deputowanych Gahalu wyszło z partii, tworząc ugrupowanie o nazwie
Wolne Centrum
.
W czasie
wojny sześciodniowej
, lider Koalicji Pracy i premier
Lewi Eszkol
zaprosił Gahal do przyłączenia się do Rządu Jedności Narodowej. Partia pozostała w gabinecie po zakończeniu konfliktu zbrojnego, również po tym, jak
Golda Meir
zajęła miejsce szefa rządu po śmierci Eszkola w
1969
roku.
W
wyborach 1969 roku
, partia utrzymała swój stan posiadania, uzyskując 26 mandatów, ale została wyraźnie pokonana przez Koalicję Pracy, która zapewniła sobie 56 miejsc w Knessecie (był to najlepszy wynik izraelskie partii politycznej w historii). Pomimo tego, ugrupowanie zostało ponownie zaproszone do rządu. Jednak Gahal opuścił koalicję rządową w
1970
roku, zaraz po tym, jak gabinet ogłosił poparcie dla Planu Rogersa dotyczącego rozwiązania konfliktu izraelsko-arabskiego. Pomimo jego wycofania wkrótce potem, Gahal nie wszedł ponownie do koalicji rządowej.
Przed
wyborami 1973 roku
, Gahal połączył się z kilkoma mniejszymi prawicowymi partiami, włączając w to wcześniejszego rozłamowca, Wolne Centrum,
Listę Państwową
(małe ugrupowanie założone przez
Dawida Ben Guriona
po opuszczeniu przez niego
Rafi
) i pozaparlamentarny Ruch dla Wielkiego Izraela. Nowe ugrupowanie zostało nazwane
Likud
, co w języku hebrajskim oznacza "zjednoczenie", było to bowiem dosłowne zjednoczenie prawicy w Izraelu.
Pomimo niepowodzenia w wyborach w 1973 roku, Likud odniósł zwycięstwo w
kolejnych wyborach
(w
1977
roku), odsuwając lewicę od rządów po raz pierwszy w historii Izraela.
Linki zewnętrzne