Fulwia (Fulvia), (zm.
40 p.n.e.
) rzymska matrona wyróżniająca się ambicjami i aktywnością polityczną w okresie, gdy zgodnie z tradycyjną rzymską moralnością kobiety nie brały udziału w życiu publicznym. Córka Marka Fulwiusza Bambalio i Sempronii, córki Gajusza Grakchusa. Po śmierci słynnych
trybunów ludowych
braci
Tyberiusza
i
Gajusza
Grakchów została dziedziczką majątku Grakchów, co uczyniło z niej bardzo bogatą kobietę.
Jej pierwszym mężem był
Publiusz Klodiusz Pulcher
, osławiony polityk-
demagog
, inspirator wielu zamieszek i konspiracji. Fulwia wspierała finansowo karierę męża i inspirowała jego poczynania. W
52 p.n.e.
Klodiusz został zabity przez swego rywala,
Milona
w czasie przypadkowego, zbrojnego starcia pod Rzymem.
Niedługo po tym Fulwia poślubiła Skryboniusza Kuriona, wpływowego i utalentowanego trybuna. Początkowo przeciwnik
Cezara
, został przez niego przekupiony ogromną łapówką i skutecznie wspierał go w walce z
senatem
w
50
r. Skryboniusz zginął w czasie ekspedycji pacyfikacyjnej, wysłany przez Cezara do Afryki.
Jej trzecim mężem został
Marek Antoniusz
i znów pieniądze Fulwii wsparły jego karierę polityczną. Gdy po śmierci
Cezara
triumwirat
zawiązali Marek Antoniusz,
Oktawian
i Lepidus dla umocnienia tego politycznego sojuszu zaoferowała swoją córkę,
Klaudię Pulchrę
, jako żonę dla Oktawiana. Jedną z ofiar ogłoszonych przez triumwirów
proskrypcji
był
Cyceron
. Z rozkazu Antoniusza jego odciętą głowę i ręce przybito do mównicy na forum. Antyczne źródła podają, że Fulwia przebiła język mówcy szpilką do włosów.
Triumwirowie podzielili się prowincjami i Marek Antoniusz wyjechał na przypadły mu Wschód. Pozostały w Italii Oktawian prowadził niepopularną politykę, odbierając ziemię mieszkańcom Italii i przydzielając ją
weteranom
swojej, przejętej po Cezarze armii. Wykorzystując to niezadowolenie, dodatkowo sprowokowana wyrażanym przez Oktawiana żądaniem rozwodu z Klaudią, Fulwia wywołała rebelię. Wspólnie ze szwagrem,
Lucjuszem Antoniuszem
podniosła
bunt
przeciwko Oktawianowi. Przez krótki czas okupowali Rzym, ale ostatecznie zostali oblężeni w Peruzji i zimą z
41
na 40 rok głodem zmuszono ich do poddania się. Fulwia został wygnana, gdzie zmarła na nagłą chorobę w czasie, gdy Antoniusz jechał na jej spotkanie.
Bibliografia
- C.L. Babcock, The Early Career of Fulvia, American Journal of Philology 86 (1965), 1 - 32
- L. Fezzi, Il tribuno Clodio, Roma-Bari 2008
- W. Smith, Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, v. 2,
- G. Traina, Marco Antonio, Roma-Bari 2003
- C. Virlouvet, Fulvia, la pasionaria, in A. Fraschetti (ed.), Roma al femminile, Roma-Bari 1994
Mężowie i dzieci
Zobacz też