Na mapach: 50°53'N 24°23'E / 50.883, 24.383

Włodzimierz Wołyński
Herb Herb Włodzimierza Wołyńskiego
Państwo	Ukraina
Obwód	wołyński
Położenie	50° 53' N 24° 23' E
Wysokość	174 m n.p.m.
Ludność (2004) •  liczba ludności	38 000
Nr kierunkowy	(+38)-03342
Położenie na mapie Ukrainy Włodzimierz Wołyński

Włodzimierz Wołyński^[1], ukr. Володимир-Волинський; (w II Rzeczpospolitej od 1922 - Włodzimierz^[2]) - miasto w zachodniej części Ukrainy , w obwodzie wołyńskim . Ma 38 tys. mieszkańców (2004). Leży około 15 km od polskiej granicy. W pobliżu miasta usytuowane jest kolejowe przejście graniczne .

Historia

Włodzimierz powstał w drugiej połowie X wieku (pierwsza wzmianka historyczna w 988 r.), jako warowny gród na pograniczu nowo zdobytych przez Ruś na Polakach ziemiach Grodów Czerwieńskich ^[3]. Wybudowanie warowni we Włodzimierzu potwierdza, że Włodzimierz I Wielki przystępował dopiero do utrzymania świeżo zdobytego terenu. Już w 988 toku stał się stolicą Księstwa Włodzimierskiego i biskupstwa prawosławnego (w 1160 ukończono budowę soboru Zaśnięcia Matki Bożej ^[4]. W XIII wieku w składzie księstwa halicko-wołyńskiego , od 1240 roku zależnego od chanatu tatarskiego . W 1349 ziemie te zostają ponownie przyłączone przez Kazimierza Wielkiego do państwa polskiego.

28 sierpnia 1366 roku we Włodzimierzu Janusz Suchywilk przekazał swoje dobra bratankom Piotrowi i Mikołajowi. Byli to synowie Jakusza Cztana ze Strzelc. Ustanowił w ten sposób pierwszą ordynację w Polsce. Kazimierz Wielki potwierdził ten dokument. Włodzimierz w 1370 opanowany został przez Litwę . Prawa miejskie otrzymał w 1431 , a w 1569 na mocy unii polsko-litewskiej znalazł się kolejny raz w granicach Polski .

17 lipca 1792 roku pod Włodzimierzem odbyła się jedna z bitew Polaków z Rosjanami w której wziął udział Tadeusz Kościuszko . Odparte zostało wówczas trzykrotnie silniejsze wojsko rosyjskie przez co ukształtowała się opinia o wysokich umiejętnościach dowódczych słabo znanego jeszcze w Polsce Kościuszki. Po rozbiorze Polski w 1793 miasto znalazło się w zaborze rosyjskim . 22/23 stycznia 1919 r. 17 Pułk Piechoty (II RP) wyzwolił Włodzimierz. W latach 1919 - 1939 ponownie należał do Polski, był stolicą powiatu włodzimierskiego . We Włodzimierzu zlokalizowano Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii, która funkcjonowała do września 1939 r.

Między wrześniem 1939 a czerwcem 1941 pod okupacją sowiecką , następnie pod okupacją niemiecką , ponownie zajęte przez Armię Czerwoną 20 lipca 1944 . W latach 1945 - 1991 w Ukraińskiej SRR , po 1991 należy do Ukrainy .

Od średniowiecznej łacińskiej nazwy Włodzimierza - Lodomeria pochodzi drugi człon późniejszej nazwy regionu ( Galicja i Lodomeria ).

Ludzie związani z miastem

• Jerzy Antczak - polski reżyser teatralny i filmowy
• Amtylochiusz - prawosławny biskup włodzimiersko-wołyński, święty Kościoła Prawosławnego
• Juliusz Bardach - polski historyk ustroju i prawa, profesor
• Józef Han - prezes (trzy kadencje) Środowiska 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK w Hrubieszowie , czynnie walczył z ukraińskimi nacjonalistami i Niemcami podczas II wojny światowej
• Wacław Hipsz - polski duchowny katolicki, prezbiter diecezji łuckiej , w latach 1935-1939 – prefekt szkół średnich we Włodzimierzu Wołyńskim
• Jerzy Sas Jaworski - major kawalerii Wojska Polskiego
• Teresa Lewtak-Stattler - polska działaczka społeczna, uczestnik konspiracji antyniemieckiej, po II wojnie światowej dyrektor naczelna Domów Towarowych "Centrum" , radna miasta stołecznego Warszawy
• Wacław Waldemar Michalski - polski literat, poeta
• Hipacy Pociej - unicki biskup włodzimierski i brzeski, humanista
• Jan Tadeusz Stanisławski - polski satyryk, radiowiec, aktor i autor tekstów piosenek

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Włodzimierz w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich , Tom XIV (Worowo – Żyżyn) z 1895 r.
• Radziecka mapa topograficzna 1:100 000