Fortece dackie w górach Orăştie
Fortece dackie w górach OrăştieFortece dackie w górach Orăştie – grupa ruin
fortec
dackich
pochodzących z I w. p.n.e. oraz I w. n.e., a zniszczonych po porażce
Decebala
w
wojnach przeciwko Rzymianom
, położonych w
Rumunii
, w
okręgu Hunedoara
, w południowo-zachodniej części
Siedmiogrodu
, która niegdyś stanowiła centrum państwa
Daków
. W
1999
roku ruiny sześciu z nich wpisano na
listę światowego dziedzictwa UNESCO
. ForteceNa listę UNESCO wpisanych jest sześć dackich fortec: HistoriaFortece (cytadele), nazywane przez
Rzymian
podczas wojen z Dakami "ufortyfikowanymi górami", były szczytowym osiągnięciem dackiej architektury (łączącym budowle drewniane i murowane). Wznoszono je od I w. p.n.e., w okresie rozkwitu państwa Daków. Skupione w terenie górzystym, położone w niewielkich odległościach od siebie, tworzyły zaplanowany, koncentryczny system obronny, wzmocniony położonymi pomiędzy fortecami punktami umocnionymi o mniejszym znaczeniu oraz kilkudziesięcioma wieżami obserwacyjnymi. Najbardziej znana z fortec,
Sarmizegetusa Regia
, była stolicą słynnych władców Daków,
Burebisty
i
Decebala
. Przez długie lata za jej pozostałości uznawano znane od XVI w. ruiny rzymskiego miasta Ulpia Traiana Sarmizegetusa; w rzeczywistości miasto to zostało wzniesione po podboju Dacji przez Rzymian jako stolica rzymskiej prowincji
Dacji
. Dopiero w XX w. zidentyfikowano dawną stolicę dacką. Do dzisiaj zachowały się jedynie niewielkie pozostałości tych twierdz, najlepiej zachowane są fortece w Sarmizegetusa Regia oraz Costeşti. Danych na temat ich wyglądu dostarczają także płaskorzeźby ze znajdującej się w
Rzymie
kolumny Trajana
, przedstawiające sceny z jego wojen przeciwko Decebalowi. ArchitekturaFortece obejmowały szczyty wzniesień. Były otoczone podwójnym lub potrójnym pierścieniem umocnień (murów,
palisad
, wałów) z
bastionami
. Wewnątrz znajdowały się zarówno budowle świeckie (w tym całe dzielnice mieszkalne), jak i religijne (świątynie były budynkami o rzędach słupów czy kolumn; szczególnie dobrze znane są dwie koliste świątynie z Samizegetusa Regia). Ostatni ośrodek oporu stanowiły wieże mieszkalno-obronne o charakterze późniejszego
donżonu
. Cytadele zbudowano przy użyciu oryginalnej techniki budowlanej, polegającej na wykorzystaniu drewnianych belek do wzmocnienia kamiennego muru od wewnątrz. Bibliografia-
Juliusz Demel
: Historia Rumunii. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich – Wydawnictwo, 1970, s. 52.
- Ryszard Brykowski,
Tadeusz Chrzanowski
, Marian Kornecki: Sztuka Rumunii. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich – Wydawnictwo, 1979, s. 16. .
- Vasile Florea: Sztuka rumuńska. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1989, ss. 17–18. .
- Łukasz Galusek, Aleksandru Dumitru, Tomasz Poller: Transylwania. Twierdza rumuńskich Karpat. Kraków: Wydawnictwo Bezdroża, 2003, ss. 245–246. .
- Witold Korsak, Jacek Tokarski: Rumunia. Bielsko-Biała: Pascal, 2004, ss. 325–326. .
- Łukasz Galusek, Michał Jurecki: Rumunia. Przestrzeń – sztuka – kultura. Olszanica: Wydawnictwo Bosz, 2008, ss. 17–18. .
Linki zewnętrzne
Inne hasła zawierające informacje o "Fortece dackie w górach Orăştie":
1986
...
Ognie świętego Elma
...
Widmo Brockenu
...
Torfowisko wysokie
...
Jarząb pospolity
...
Wierzba śląska
...
Piętra roślinności
...
Turzyca patagońska
...
Litosole
...
Zlepieniec
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Fortece dackie w górach Orăştie":
Świat roślinny i zwierzęcy w Polsce (plansza 13)
...
209. Gleby Polski (plansza 10)
...
Geologiczne dzieje Polski (plansza 2)
...
|