Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Falstaff

Falstaff

Falstaff i jego paź

Falstaff (właściwie Sir John Falstaff) – fikcyjna postać pojawiająca się w trzech sztukach Williama Shakespeare'a , jako kompan przyszłego króla Henryka V, syna Henryka IV . Otyły, niesławny i tchórzliwy rycerz często sprawia królowi kłopoty, jednak po tym, jak ten wstępuje na tron, zostaje doceniony. Postać często występująca w literaturze europejskiej jako Miles Gloriosus lub Żołnierz Samochwał.

Spis treści

Opis postaci

Postać niezwykle barwna, stary, otyły szlachcic, lubiący dobrze zjeść i wypić. Rubaszny, dowcipny i bez grosza przy duszy, jest znakomitym kompanem, gawędziarzem i zawadiaką. Towarzyszy (głównie podczas pijaństwa w oberży) młodemu następcy tronu – późniejszemu Henrykowi V, którego uważa za swojego wychowanka i którego sprowadza na złe drogi. Obok poczucia humoru i życzliwości jest w nim pycha skontrastowana z tchórzostwem (opowiada wiele o heroicznych czynach, ale w czasie napadu rabunkowego umyka w popłochu), pewność siebie, przekonanie, że cel uświęca środki (potrafi ukraść pieniądze, oszukać, okłamać). Bardzo zabawna jest w scena, kiedy książę Henryk i Falstaff parodiują scenę rozmowy księcia z jego ojcem (najpierw książę grał siebie, a Falstaff króla, a potem Falstaff księcia, a książę króla).

Falstaff budzi śmiech, bo jest bardzo dowcipny, pełen fantazji i rozbrajających pomysłów, ale też poprzez kontrast wzniosłych opowieści i rubasznych czynów, heroicznych opisów i tchórzliwych zachowań. Jednocześnie też wzbudza sympatię swoim życzliwym stosunkiem do życia i do samego siebie oraz niechęć z powodu licznych oszustw i skłonności do rozpusty. Bawi, ale też wywiera zły wpływ na innych. Posiada przy tym zadziwiającą umiejętność wychodzenia obronną ręką z wszelkich opresji. Wygłasza też wiele przewrotnych maksym tłumaczących jego zachowanie: "Najcenniejszym składnikiem waleczności jest rozwaga", "bystry umysł umie ze wszystkiego uczynić użytek; nawet choroby przyniosą mi korzyść".

Postać Falstaffa uchodzi za zwieńczenie literackiej tradycji żołnierza samochwała. Daje ona jednocześnie impuls do kolejnych artystycznych kreacji, m.in. do Sienkiewioczowskiego pana Zagłoby albo Fredrowskiego Papkina .

Rola w sztukach

Falstaff, mal. Eduard von Grützner

W sztuce "Henryk IV cz. 1" poznajemy go w karczmie, kiedy pije ze swymi kompanami oraz młodym księciem Henrykiem. Następnie wraz z kompanami dokonuje udanego napadu na kupców, ale kiedy napada go z kolei Henryk i jego dworzanin Falstaff porzuca łup i ucieka, co potem oczywiście zmienia w swej opowieści na taktyczne wycofanie się. Podczas wojny wstępuje do wojska, żeby uniknąć aresztowania, staje nawet na czele bandy obdartusów, jakich udało mu się zwerbować. W bitwie zawodzi młodego księcia Henryka – ucieka ciągle, podaje Henrykowi butelkę z winem zamiast miecza, a żeby uniknąć pojedynku z przeciwnikiem mdleje i udaje martwego. A po pojedynku młodego księcia Henryka z Henrykiem Percy'm i śmierci tego drugiego czeka na zakończenie bitwy, a następnie bierze trupa Percy'ego na plecy i przynosi go królowi i księciu, mówiąc, że oboje stoczyli ze sobą pojedynek po odejściu księcia.

W sztuce "Henryk IV cz. 2" dalej walczy w armii Henryka IV, ale robi to bardzo nieudolnie. Wojna jest dla niego jedynie sposobem uniknięcia więzienia za długi. W sztuce tej zaleca się do niego pani Żwawińska, którą on gardzi. Wielki Sędzia chce go aresztować za długi, ale Falstaff wykpiwa się służbą wojskową. W inne scenie rozmawia ze swoim paziem na bardzo dziwaczne tematy. Podczas jednej z uczt w oberży pani Żwawińskiej zjawiają się tam książę Henryk i jego dworzanin, którzy w przebraniu służących usługują Falstaffowi i kpią sobie z niego. Później bierze do niewoli poddającego mu się dobrowolnie jednego z buntowników, co jednak przemienia w swej opowieści na bohaterską walkę uwieńczoną sukcesem. Po zakończeniu wojny, śmierci starego króla i koronacji nowego władcy Falstaff próbuje nadal utrzymywać poufale kontakty z Henrykiem V, ale zostaje odtrącony – dostaje pieniądze i zakaz opuszczania Londynu. Co prawda zostaje potem aresztowany przez brata nowego króla, ale wypuszczono go na wolność, gdzie żył w miarę swoich możliwości (najczęściej za cudze pieniądze).

W komedii "Wesołe kumoszki z Windsoru" postać Falstaffa – tego samego, rozpustnego, przechwalającego się i dowcipnego szlachcica – ulega istotnym przemianom. Falstaff traci swój wielowymiarowy charakter i zmienia się w typową komediową postać zarozumiałego gbura, który zostaje oszukany przez parę wesołych kumoszek. W tej sztuce Falstaff jest tak zadufany w sobie, że zza zasłony megalomanii i chciwości nie umie dostrzec realiów, dlatego zostaje wyszydzony i musi się w końcu przyznać do własnej głupoty. W komedii tej sir John Falstaff dalej pije w karczmie, traci pieniądze i zastanawia się, jak by tu zdobyć środki utrzymania. Zaleca się jednocześnie do pani Ford i pani Page, które domyślają się jego planów i oszukują go. Falstaff naiwnie wierzy, że obie kobiety są w nim zakochane do szaleństwa, więc pisze do nich listy, umawia się na schadzki. U pani Ford zostaje dwa razy poniżony: najpierw ta wynosi i chowa go przed zazdrosnym mężem w koszu z brudną bielizną i każe służbie wyrzucić go nad brzegiem rzeki, następnie pani Ford dzień później na schadzce w swym domu przebiera go w strój wróżki i Falstaff dostaje cięgi od zazdrosnego pana Forda, który owej wróżki nie cierpiał. Na końcu sztuki zaś idzie do lasu z rogami jelenia na głowie, zostaje otoczony przez mieszkańców Windsoru przebranych za elfy i wróżki i wszyscy razem spuszczają mu łupnia, także sam Falstaff nazywa siebie błaznem. Ale zostaje potem zaproszony na wesele córki pana i pani Page.

W dramacie "Henryk V" Szekspira Falstaff jest tylko wspominany. Jego kompanii: Bardolf, Pistol i jego żona (była pani Żwawińska) rozmawiają o nim i dowiadują się od jego pazia, że Falstaff zmarł i wszyscy razem stwierdzają, że to wina króla Henryka V. Jego śmierć ogarnia ich, tak samo jak i czytelnika, lekkim smutkiem, gdyż w końcu jak można nie było lubić Falstaffa, pomimo jego wad? Można powiedzieć, że jego życie było komiczne, zaś śmierć tragiczna.

Kompani Falstaffa

  • Bardolff
  • Pistol
  • Pani Żwawińska
  • Dorota Drzej-Prześcieradło
  • Sędzia Spodek
  • książę Henryk (późniejszy Henryk V)
  • paź Robin

Pierwowzór

Przypuszcza się, że jego pierwowzorem był jeden z aktorów, działających w ówczesnym Londynie . Jedna z teorii zakłada, że był nim John Heminges , inna mówi, że była to postać stworzona specjalnie dla klauna z grupy aktorskiej Szekspira , Williama Kempa, bądź też wódz angielski z okresu Wojny Stuletniej , John Fastolf .

Dzieła z udziałem postaci

Falstaff pojawia się w następujących sztukach :

Giuseppe Verdi stworzył operę pod tytułem Falstaff , opierając się na postaci stworzonej przez Szekspira . Orson Welles wyreżyserował film pod tym samym tytułem, w którym grał też rolę Falstaffa.

Robert Nye napisał powieść pod tytułem "Falstaff" (polski przekład: Piotr Siemion), której narratorem jest szekspirowski Falstaff, występujący tu pod nazwiskiem sir Johna Fastolfa.

W Polsce rolę Falstaffa odgrywał m.in. Włodzimierz Wiszniewski .

Bibliografia

  • Leslie Dunton-Downer, Alan Riding: Szekspir. Warszawa: Hachette Livre, 2005. . 


Inne hasła zawierające informacje o "Falstaff":

Ekranizacje dzieł Williama Szekspira ...

Giuseppe Verdi już operę, jest niebywałe. Po wysokim i głębokim Otellu napisał komedię - Falstaffa - według Szekspira. Autorem libretta był Boito. To chyba najpiękniejsza opera ...

Falstaff Falstaff i jego paźFalstaff (właściwie Sir John Falstaff) – fikcyjna postać pojawiająca ...

Christian Bale Quality jako Tim Perkins 1990 : Wyspa Skarbów jako Jim Hawkins 1989 : Henryk V jako Falstaff's Boy 1987 : Mio mój Mio jako Jum-Jum 1987 : Heart of the Country jako ...

Opera (dzieło) i Ludmiła Giacomo Meyerbeer – Robert Diabeł Ryszard Wagner synteza sztuk Giuseppe Verdi – Otello , Makbet , Falstaff , La Traviata Charles Gounod – Faust Friedrich Schiller – Don Carlos Piotr Czajkowski – ...

William Szekspir ...

Robbie Coltrane chce (Let It Ride) jako Sprzedawca biletów1989: Henryk V (Henry V) jako Falstaff1989: Danny Mistrz Świata (Danny, the Champion of the World) jako Victor ...

9 lutego ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Falstaff":

Hasło nie występuje w innych lekcjach!





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie