Figuracja (z łac. figuratio=kształtowanie)

• w muzyce wielogłosowej XV - XVI w. - swobodne rozwijanie linii melodycznej jakiegoś głosu w drobnych wartościach rytmicznych , na tle melodii innego głosu (np. zaczerpniętej z chorału ), utrzymanej w dłuższych wartościach; np.: chorał figurowany - utwór chorałowy na organy , w którym pewna charakterystyczna figura powtarza się często w różnych głosach, na tle dłuższych wartości rytmicznych.
• przetwarzanie przez kompozytora motywów rytmicznych, melodycznych lub współbrzmień akordowych danego tematu w drobniejszych wartościach rytmicznych, często w połączeniu z ozdobnikami , z zastosowaniem dźwięków przejściowych itp. (np. w wariacjach ); stąd można mówić np. o figurowanej melodii, o figurowanym basie itp.; można też mówić o figuracji harmonicznej (np. bas Albertiego ) lub melodycznej.

Bibliografia

• Słowniczek muzyczny, Jerzy Habela, Polskie Wydawnictwo Muzyczne , 2005, , str. 62

Zobacz też

• Melodyka figuracyjna