Fernando Alfonso Collor de Mello
Data urodzenia	1949
36. Prezydent Brazylii
Okres urzędowania	od 15 marca 1990 do 29 grudnia 1992
Wiceprezydent	Itamar Franco
Poprzednik	Jose Sarney
Następca	Itamar Franco

Fernando Alfonso Collor de Mello (ur. 12 sierpnia 1949 w Rio de Janeiro ), brazylijski polityk i prezydent w latach 1990 - 1992 .

Collor urodził się w politycznie znaczącej rodzinie. Jego ojciec, Arnon de Mello, był gubernatorem oraz senatorem ze stanu Alagoas . W 1976 Fernando został prezesem klubu piłkarskiego Centro Sportivo Alagoano. Następnie, wykorzystując zdobyty rozgłos, zajął się działalnością polityczną.

W 1979 został wybrany burmistrzem stolicy Alagoas Maceió z ramienia ARENY, partii rządzącej junty wojskowej. W 1982 został deputowanym z ramienia Partii Socjaldemokratycznej, a w 1986 gubernatorem Alagoas (wtedy był już członkiem Brazylijskiego Ruchu Demokratycznego).

Jako gubernator małego stanu zyskał ogólnokrajowy rozgłos walką ze zbyt wysokimi pensjami dla urzędników, co pomogło mu w późniejszej walce o prezydenturę.

W wyborach 1989 roku Collor, nazywany przedtem "człowiekiem znikąd" pokonał w drugiej turze obecnego prezydenta Luiza Inácio Lulę da Silvę (w kampanii powiedział o Luli, że "rewolucjonista nie może być prezydentem". Collor, związany wówczas z Narodową Partią Rekonstrukcji, był pierwszym prezydentem wybranym w wyborach powszechnych od 1960 roku.

Po objęciu urzędu rząd Collora zmagał się z hiperinflację, którą udało mu się wprawdzie zredukować, ale wielu uważało, iż koszty tego były dla ludzi zbyt wielkie (i że spowodowało to duże problemy w przyszłości). Szczególne kontrowersje wywołało zamrożenie pieniędzy z wielu kont prywatnych. Za prezydentury Collora nastąpił też koniec moratorium na spłatę zagranicznych długów i początek renegocjacji, prywatyzacja wielu państwowych przedsiębiorstw oraz udział Brazylii w stworzeniu wspólnego rynku a Ameryce Południowej.

Ogólnie polityka gospodarcza Collora uchodziła za neoliberalną .

Po niespełna półtora roku prezydentury Collor został oskarżony przez swego brata Pedra o korupcję. Spododowało to masowe demonstracje przeciwko prezydentowi oraz wszczęcie przez Kongres procedury usunięcia z urzędu.

Aby uniknąc wyroku skazującego Collor ustąpił z urzędu 29 grudnia 1992 (wiceprezydent Itamar Franco pełnił jego obowiązki od 2 października , aby następnie formalnie przejąć urząd).

Collor nigdy nie przyznał się do winy i w 1994 Sąd Najwyższy z przyczyn technicznych formalnie oczyścił go z zarzutów na gruncie braku wystarczających dowodów, co nie równało się przywróceniu praw politycznych, zawieszonych na osiem lat.

w 2000 próbował kandydować na burmistrza Sao Paulo , został skreślony z listy kandydatów, albowiem okres zawieszenia praw jeszcze nie upłynął.

Po wygaśnięciu zakazu Collor kandydował ponownie na gubernatora rodzinnego stanu w 2002 (tym razem z ramienia Brazylijskiej Partii Odnowy Pracy), ale przegrał z ubiegającym się o drugą kadencję Ronaldo Lessą. Była to jego pierwsza porażka wyborcza.

Jednakże w 2006 udało mu się zdobyć mandat senatora federalnego (pokonując Lessę). Obecnie jest członkiem Brazylijskiej Partii Pracy.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona (po portugalsku i angielsku)
• Oficjalna biografia na stronie prezydenta (po portugalsku)