Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Eugène Ionesco

Eugène Ionesco

Eugène Ionesco
Data i miejsce urodzenia26 listopada 1909 Slatina
Data i miejsce śmierci28 marca 1994 Paryż
NarodowośćRumunia
Dziedzina sztukidramaturgia

Eugène Ionesco ( rum. Eugen Ionescu; ur. 26 listopada 1909 w Slatinie , zm. 28 marca 1994 w Paryżu ) – awangardowy francuski dramaturg pochodzenia rumuńskiego , współtwórca teatru absurdu .

Spis treści

Życiorys

Urodzony z ojca Rumuna i matki Francuzki. Lata dziecięce spędził we Francji , ale w 1925 roku wrócił do Rumunii. Studiował na uniwersytecie w Bukareszcie , po studiach w latach 1936-1938 pracował jako nauczyciel języka francuskiego w liceum. Zajmował się również krytyką literacką. W roku 1936 ożenił się. Do Francji wrócił w roku 1938, dzięki otrzymanemu stypendium na przygotowanie doktoratu pt. Motyw śmierci i grzechu w literaturze francuskiej od czasów Baudelaire'a. Nigdy go nie ukończył, jednakże podjął decyzje o pozostaniu w Paryżu na stałe, tam zastała go wojna. Wrócił jeszcze do Rumunii, ale w roku 1942 przyjechał z powrotem do Francji, gdzie został do końca życia.

W roku 1949 napisał swój pierwszy dramat pt. Łysa śpiewaczka . Miał on premierę rok później w teatrze Noctambules w reżyserii Nicolas Bataille'a, jednakże nie odniósł sukcesu. Również kolejne dramaty: Lekcja z 1951 roku wystawione w Théâtre de Poch oraz Krzesła z 1952 roku mające premierę w Théâtre Nouveau Lancry zostały chłodno przyjęte. Pierwszą sztuką Ionesco która odniosła sukces, dzięki pochlebnej recenzji Jean Anouilh były Ofiary obowiązku z 1953 roku. Również Amadeusz albo Jak się go pozbyć, którego wyreżyserował Jean-Marie Serreau w Théâtre de Babylone, został dobrze przyjęty. Kolejne sztuki dramaturga cieszą się popularnością.

Grób Ionesco na cmentarzu Montparnasse

W 1955 roku wystawiono w Paryżu kolejne dwie sztuki, Kubuś, czyli Uległość oraz jej kontynuacje Przyszłość w jaju albo Różnych ma Pan Bóg stołowników. W 1956 roku miała premierę Improwizacja, rok później Nowy lokator, zaś w 1959] Morderca nie do wynajęcia. W 1960 wystawiono w Théâtre de France premierę Nosorożca w reżyserii Barraulta . W 1962 zaprezentowano Pieszo w powietrzu oraz Król umiera, czyli Ceremonie. Dramaty Ionesco oraz zbiór jego opowiadań pt. La photo du Colonel po raz pierwszy opublikowano w wydawnictwie Gallimard . W roku 1957 dramatopisarz został przyjęty w poczet " Collège de 'Pataphysique ". W roku 1970 wybrano go do Akademii Francuskiej .

Zmarł w 1994 roku i został pochowany na cmentarzu Montparnasse w Paryżu.

Teatr Ionesco

Marionetkowe postacie poruszające się w absurdalnym świecie pełnym strachu i grozy. Sytuacje banalne, często przedstawione w komicznym świetle, przeradzają się w tragedię. Farsa i parodia przeplata się z satyrą pełną okrutnych akcentów. Obrazuje osaczenie i samotność człowieka we współczesnym świecie.

Twórczość

Dramaty

  • Łysa śpiewaczka (La cantatrice chauve, 1950)
  • Lekcja (La leçon, 1951)
  • Krzesła (Les Chaises, 1952)
  • Ofiary obowiązku (Victimes du devoir, 1953)
  • Mistrz (Le Maître, 1953)
  • Amadeusz albo Jak się go pozbyć (Amédée ou Comment s'en débarrasser, 1954)
  • Nowy lokator ( Le Nouveau Locataire, 1955 )
  • Kubuś, czyli uległość (Jacques ou la Soumission), 1955
  • Improwizacja (L'impromptu de l'Alma, 1956)
  • Przyszłość w jaju albo Różnych ma Pan Bóg stołowników (L'avenir est dans les Oeufs, 1957 )
  • Nosorożec (Rhinocéros, 1959)
  • Król umiera (Le roi se meurt, 1962)
  • Pieszo w powietrzu (Le Piéton de l'air, 1963)
  • Pragnienie i głód (Le Soif et la Faim, 1966)
  • Gra w zabijanego (Jeux de massacre, 1970)
  • Szaleństwo we dwoje (Délire à deux, 1962)
  • Mackbett (1972)
  • Człowiek z walizką (L'Homme aux valises, 1977)

Powieści

  • Zdjęcie pułkownika (La Photo du colonel, 1962)
  • Samotnik (Le Solitaire, 1973)

Adaptacje operowe i libretta

  • Mistrz (Le Maître, 1962), muzyka Germaine Tailleferre of Les Six
  • Maksymilian Kolbe (Maximilien Kolbe, 1988), muzyka Dominique Probst

Zobacz też

Bibliografia

Paul Surer, Współczesny teatr francuski, Inscenizatorzy i dramatopisarze, Państwowy Instytut Wydawniczy , Warszawa 1973

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Eugène Ionesco":

1863 ...

1791 ...

1848 ...

Ekologia ...

Buzz Aldrin ...

1925 ...

1929 ...

Anarchizm ...

Lata 30. XX wieku ...

1976 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Eugène Ionesco":

242. Przemiany w kulturze i obyczajowości (plansza 5) ...

Wzajemne położenie prostej i okręgu (plansza 1) ...

031. La Mettrie Człowiek maszyna (plansza 16) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie