Czerwone krwinki

Od lewej do prawej: erytrocyt, trombocyt , leukocyt

Erytrocyty mają charakterystyczny kształt dwuwklęsłych krążków.

Erytrocyt ( gr. erythros czerwony, kytos komórka), krwinka czerwona, czerwone ciałko krwi – jeden z podstawowych morfotycznych składników krwi . Głównym zadaniem erytrocytów jest przenoszenie tlenu i dwutlenku węgla , co jest możliwe dzięki obecności w nim czerwonego barwnika hemoglobiny , który ma zdolność do nietrwałego wiązania tlenu i przechodzenia w oksyhemoglobinę.

Po raz pierwszy erytrocyty zostały zaobserwowane i precyzyjnie opisane jako okrągłe spłaszczone w środku komórki, przez Antonie van Leeuwenhoeka w XVII w.^[1]

U niektórych płazów ogoniastych oraz u wszystkich ssaków , w przeciwieństwie do pozostałych kręgowców dojrzałe erytrocyty są komórkami bezjądrzastymi – wśród ssaków istnieją jednak wyjątki, np. daniele , wielbłądy i lamy. U ssaków w końcowym okresie różnicowania się erytrocytów zanikają w nich również inne organella, tj. mitochondria , aparat Golgiego , centriole .

Zdrowy, młody mężczyzna ma około 5,4 mln/mm³ erytrocytów w krwi obwodowej, kobieta około 4,5 mln/mm³, natomiast noworodek około 7 mln/mm³. Ilość erytrocytów w organizmie człowieka może się zmieniać – zależy to m.in. od miejsca, w którym człowiek się znajduje i ciśnienia jakie tam panuje.

Prawidłowy erytrocyt ssaczy jest okrągłą, dwuwklęsłą w środku komórką o średnicy 6-9 μm – wyjątkiem są owalne erytrocyty daniela , wielbłądów i lam (j.w.). Prawidłowy erytrocyt nazywa się normocytem, krwinki większe od prawidłowych to makrocyty, natomiast mniejsze to mikrocyty.

Krwinki czerwone nie dzielą się. Nie mogą pełnić normalnych funkcji komórkowych, nie mają też mechanizmu, który mógłby naprawiać powstające w nich z czasem uszkodzenia i po kilku miesiącach użytecznego życia (ok. 120 dni) ulegają zniszczeniu (głównie w śledzionie , rzadziej w wątrobie ). Organizm musi zatem nieustannie produkować nowe erytrocyty, które stopniowo zastępują te, które uległy rozpadowi.

Wszystkie komórki krwi są wytwarzane w szpiku kostnym (u dzieci do lat 3 wszystkie komórki są wytwarzane przez śledzionę, natomiast erytrocyty zaczynają powstawać w szpiku kostnym dopiero od 4 roku życia), gąbczastej tkance znajdującej się wewnątrz kości w procesie erytropoezy z komórek macierzystych erytrocytów, tzw. erytroblastów z prędkością 120 000 000^[2] na minutę.

Przypisy

Bibliografia

• Fizjologia człowieka z elementami fizjologii stosowanej i klinicznej. Władysław Z. Traczyk i Andrzej Trzebski. Wydanie III. . Strony:399-408

Zobacz też

• erytrogram
• erytropoeza
• krew
• grupy krwi
• niedokrwistość
• nadkrwistość