Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Arka Noego

Arka Noego - (hebr. tebah – skrzynia) – pływająca drewniana konstrukcja, która zgodnie z przekazami religii abrahamowych zbudowana została na polecenie Boga przez Noego, by mógł on ocalić własną osobę, swoją rodzinę i przedstawicieli wszystkich gatunków zwierząt przed Potopem. Najbardziej znany opis Arki znajduje się w biblijnej Księdze Rodzaju (6,14 – 8,19).

Opowieść zawarta w Księdze Rodzaju była i jest tematem rozległych opracowań w różnych religiach abrahamowych, których treścią były zarówno teoretyczne rozwiązania kwestii (np. jak Noe mógł zmieścić wszystkie gatunki zwierząt do Arki) jak i alegoryczne interpretacje (np. uznanie Arki za prekursora Kościoła, niosącego zbawienie ludzkości).

Począwszy od XIX wieku, w związku z rozwojem geologii i biogeografii jako dziedzin nauki, badacze historii naturalnej zaczęli podważać dosłowność tekstu biblijnego, a krytyka biblijna zwracała uwagę na korzenie i cele opowieści. Pomimo tego zwolennicy dosłownej interpretacji Biblii do dzisiaj kontynuują poszukiwania dowodów tej opowieści biblijnej i przeczesują region gór Ararat w dzisiejszej Turcji, gdzie według Księgi Rodzaju miała osiąść Arka Noego.

Biblijna opowieść o Arce

Hebrajska nazwa tebah (skrzynia) poza opisem Arki występuje w Piśmie Świętym tylko w Księdze Wyjścia (2,3), gdzie oznacza papirusowy kosz płynący po wodach Nilu, w którym złożono Mojżesza, by go ocalić. Wprawdzie Księga Mądrości (14,6) nazywa Arkę statkiem, co później rozpowszechniło się w ikonografii, szczegóły opisu budowy pozwalają jednak sądzić, że miała ona raczej przypominać wielki dom niż łódź.

Opowieść o Arce Noego, podana w rozdziałach 6-9 Księgi Rodzaju, zaczyna się Bożą obserwacją złego postępowania ludzi i decyzją, by zesłać na ziemię potop i zniszczyć wszelkie życie. Jednakże Bóg znalazł jednego dobrego człowieka, Noego, "człowieka prawego, wyróżniającego się nieskazitelnością wśród współczesnych sobie ludzi" (Rdz 6,9) i zdecydował, że poprzez niego zachowa rodzaj ludzki przy istnieniu. Bóg nakazał Noemu zbudować arkę i schronić się w niej ze swoją żoną, synami, Semem, Chamem i Jafetem, oraz ich żonami. Dodatkowo nakazał wziąć na jej pokład wszystkie zwierzęta, samce i samice (po siedem samców i samic spośród zwierząt czystych, i po samcu i samicy spośród zwierząt nieczystych) a także pokarm.

Noe, jego rodzina wraz z zwierzętami weszli do arki. W roku sześćsetnym życia Noego, w drugim miesiącu roku, siedemnastego dnia miesiąca, w tym właśnie dniu trysnęły z hukiem wszystkie źródła Wielkiej Otchłani i otworzyły się upusty nieba; przez czterdzieści dni i przez czterdzieści nocy padał deszcz na ziemię. I właśnie owego dnia Noe oraz jego synowie, Sem, Cham i Jafet, żona Noego i trzy żony jego synów weszli do arki, a wraz z nim wszelkie gatunki zwierząt, bydła, zwierzątek naziemnych i wszelkiego ptactwa skrzydlatego; wszelkie istoty, w których było tchnienie życia, weszła po parze do Noego do arki. Gdy już weszły do arki samiec i samica każdej istoty żywej, jak Bóg rozkazał Noemu, Jahwe zamknął za nim [drzwi]" (Rdz 7, 10-15). Woda przykryła nawet szczyty najwyższych gór na wysokość 15 łokci i wszystkie stworzenia na Ziemi, poza tymi, które znalazły schronienie w Arce, zginęły.

Po 150 dniach Arka osiadła na górach Ararat. Poziom wody obniżał się dalej i po około 70 dniach ukazały się szczyty gór. Noe wypuścił kruka, który "wylatywał i zaraz wracał, dopóki nie wyschła woda na ziemi" (Rdz 8,7). Potem Noe wypuścił gołębicę, która jednak wróciła, gdyż nie znalazła suchego lądu. Po siedmiu dniach Noe znowu wypuścił gołębicę, a ona wróciła niosąc w dziobie świeży listek oliwny; był to znak, że wody opadły. Noe poczekał następne siedem dni i wypuścił gołębicę raz jeszcze, a ona już nie wróciła. Wtedy Noe "zdjąwszy dach arki, zobaczył, że powierzchnia ziemi jest już prawie sucha" (Rdz 8,13) i po około sześćdziesięciu dniach opuścił Arkę wraz z rodziną i zwierzętami, po czym złożył ofiarę Bogu "ze wszystkich zwierząt czystych i z ptaków czystych” (Rdz 8,20); a Bóg postanowił, że nie będzie "więcej złorzeczył ziemi ze względu na ludzi, bo usposobienie człowieka jest złe już od młodości" (Rdz 8,21) i że nigdy już nie zniszczy wszystkiego, co żyje.

Dla potwierdzenia swej obietnicy Bóg uczynił tęczę i powiedział: "Gdy zatem będzie ten łuk na obłokach, patrząc na niego, wspomnę na przymierze wieczne między mną, a wszelką istotą żyjącą w każdym ciele, które jest na ziemi" (Rdz 9,16).

Budowa Arki

Arka Noego miała być zgodnie z przekazem biblijnym pływającym obiektem wykonanym z drzewa żywicznego nieokreślonego gatunku o długości 300 łokci, szerokości 50 łokci i wysokości 30 łokci. Łączna objętość obiektu tych rozmiarów wynosi 56 250 m³. Od góry arka przykryta miała być przepuszczającą światło konstrukcją (hebr. sohar) zwisającą na jeden łokieć ze wszystkich stron Arki – konstrukcja ta mogła być dachem lub otworem wpuszczającym światło. Arka posiadać miała wejście w bocznej ścianie. Zgodnie z przekazem podzielona była na trzy piętra. Od wewnątrz i zewnątrz powleczona była smołą.


Inne hasła zawierające informacje o "Arka Noego":

Lednica 2000 Młodych Lednica 2006 . [dostęp 10 czerwca 2008].↑ Wprost 24 - Lednica 2007 ↑ Arka Noego - Świąteczna - Gazeta Wyborcza ↑ Informacja o spotkaniu w 2008 ...

Trójmiasto ...

Literatura – przegląd chronologiczny ...

Rumia ...

Demokratyczna Republika Gruzji ...

Święto ...

Etymologia nazw państw ...

Sprawiedliwy wśród Narodów Świata ...

Arka Przymierza ...

Sem (postać biblijna) ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Arka Noego":

Chów i hodowla zwierząt (plansza 20) ...

˝Pan Tadeusz˝ A. Mickiewicza - spacer po Soplicowie i okolicach (plansza 17) ...

007. Palestyna (plansza 5) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie