|
Epoka hellenistyczna
Epoka hellenistyczna - nazwana hellenizmem, okres trzech stuleci w historii regionu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu, którego początek wyznacza zgon Aleksandra Macedońskiego w 323 roku p.n.e., a koniec podbicie Egiptu przez Rzymian w 30 roku p.n.e.. Terminu epoka hellenistyczna po raz pierwszy użył w swoich pracach na temat Aleksandra Wielkiego niemiecki historyk Johann Gustav Droysen w odniesieniu jednak do nieco szerszego okresu - od śmierci Aleksandra do IV wieku.
Po śmierci Aleksandra doszło do wojen między jego dowódcami (tzw. wojny diadochów), w wyniku których powstało kilka silnych państw hellenistycznych (m.in. Macedonia, państwo Seleucydów z centrum w Mezopotamii i państwo Ptolemeuszy z centrum w Egipcie). Państwa hellenistyczne często prowadziły ze sobą wojny o dominację w świecie hellenistycznym. Władcy tamtego okresu dysponowali ogromnymi bogactwami, a ich dwory charakteryzowały się niespotykanym wcześniej w obszarze greckiej kultury przepychem.
Państwa hellenistyczne uległy w II wieku p.n.e. Partom, którzy zajęli tereny Afganistanu, Persji i Mezopotamii oraz Rzymowi, który opanował całą resztę hellenistycznego świata. Ostatnim hellenistycznym krajem był Egipt włączony do imperium rzymskiego w roku 30 p.n.e.
W wyniku podbojów Aleksandra Macedońskiego dominująca dotychczas jedynie w Grecji, Wielkiej Grecji, Jonii i wielu koloniach nad Morzem Śródziemnym kultura grecka rozprzestrzeniła się na ziemie imperium perskiego. W wyniku tego doszło do włączenia do greckiej kultury elementów kultur wschodu, co stworzyło kulturę hellenistyczną.
Kultura ta charakteryzowała się kosmopolityzmem, indywidualizmem i synkretyzmem religijnym. Zaznaczył się dominujący wpływ języka greckiego (koine) oraz greckich obyczajów. Powszechnym zjawiskiem w tym okresie stał się kult władców hellenistycznych. Na terenach monarchii helleńskich (m.in. Królestwo Greko-Baktryjskie, imperium Seleucydów) oraz w miastach założonych przez Aleksandra Macedońskiego dochodziło do stapiania kultury greckiej z kulturami miejscowymi. Mimo późniejszej dominacji kultury starożytnego Rzymu, wiele elementów kultury hellenistycznej przeniknęło do niej oraz przetrwało do powstania cesarstwa bizantyńskiego. W sztuce i architekturze doszło da swoistej "barokizacji" dawniejszych stylów greckich poprzez masowe używanie bogatych ozdób (np. bardzo popularne stały się ozdobne kolumny korynckie).
Najważniejsze ośrodki kultury hellenistycznej to:
- Aleksandria
- Antiochia Syryjska
- Pergamon
- Ateny
- Rodos
- Kos
- Delos
Inne hasła zawierające informacje o "Epoka hellenistyczna":
Mao Zedong
...
Geografia
...
1970
...
Ziemia
...
Periodyzacja sztuki
...
Epoka astrologiczna
...
Epoka lodowcowa (film)
...
Epoka (czasopismo)
...
Epoka (czasopismo polskie)
...
National Aeronautics and Space Administration
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Epoka hellenistyczna":
222 Historiografia po II wojnie światowej (plansza 14)
...
232 Kultura i nauka w latach 1945 ? 2003 (plansza 8)
...
230b Kryzysy ideologiczne, gospodarcze i społeczne w Polsce Ludowej (plansza 5)
...
|
