Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Enver Hodża

Enver Hodża

Enver Hodża
Enver Hodża
Data i miejsce urodzenia 1908
Gjirokastër
Data śmierci 1985
pierwszy sekretarz, premier Albanii, minister spraw zagranicznych
Okres urzędowaniaod 1944
do 1985
Przynależność politycznaAlbańska Partia Pracy
Poprzednik Ahmed Zogu
Następca Ramiz Alia

Enver Hodża (Hoxha) (ur. 16 października 1908 w Gjirokastrze , zm. 11 kwietnia 1985 ) – przywódca Albanii od końca II wojny światowej aż do śmierci w 1985, oraz pierwszy sekretarz komunistycznej Albańskiej Partii Pracy . Był także premierem Albanii w latach 1944 - 1954 , ministrem spraw zagranicznych w latach 1946 - 1953 . Niemal półwiecze rządów Hodży, charakteryzujące się izolacją , agresywnym ateizmem państwowym i ścisłym stosowaniem się do stalinizmu , doprowadziło jego kraj do zapaści gospodarczej i społecznej.

Spis treści

Biografia

Hodża urodził się w Gjirokastër , mieście w południowej Albanii. Był synem muzułmańskiego handlarza suknem, który w czasie dzieciństwa Envera dużo podróżował po Europie, toteż duży wpływ na Envera w tym czasie miał jego wujek, Hysen Hoxha. Hysen Hodża był bojownikiem walczącym o niepodległość Albanii – która stała się faktem, gdy Enver miał 4 lata, i sprzeciwiał się rządowi powstałemu po odzyskaniu niepodległości. Enver silnie identyfikował się z tymi ideami, zwłaszcza gdy do władzy doszedł król Zog ( 1928 ).

Dom w Gjirokastrze, w którym urodził się Enver Hodża

W 1930 rozpoczął studia na uniwersytecie w Montpellier we Francji dzięki państwowemu stypendium, ale szybko je przerwał. Publikował w organie francuskich komunistów " L'Humanité " pod pseudonimem "Loulou". Od 1934 do 1936 był sekretarzem albańskiego konsulatu w Brukseli , studiował tam także prawo. Utracił tę pracę, gdy jego przełożony odkrył u niego komunistyczne broszury. Powrócił do Albanii w 1936 i został nauczycielem w liceum francuskim w Korczy .

Hodża został wyrzucony ze szkoły po włoskiej inwazji w 1939 , gdy odmówił wstąpienia w szeregi Albańskiej Partii Faszystowskiej. Otworzył sklep z tytoniem w Tiranie , gdzie gromadziła się grupa komunistów zwana grupą korczańską, której został przywódcą. Poszukiwany przez faszystowską policję został zaocznie skazany na karę śmierci i musiał opuścić stolicę. Otrzymał pomoc od jugosłowiańskich komunistów i 8 listopada 1941 , jako reprezentant grupy korczańskiej, został wybrany na tymczasowego I sekretarza Albańskiej Partii Komunistycznej, utworzonej tego dnia z inspiracji komunistów jugosłowiańskich poprzez zjednoczenie większości albańskich konspiracyjnych grup komunistycznych. Jeden z jego współpracowników, Nako Spiru, charakteryzował go wówczas w ten sposób:

... średnia inteligencja. Średnie osiągnięcia zarówno jako student za granicą, jak i jako nauczyciel. W okresie przed utworzeniem partii wiódł nieuporządkowane życie. Jest sekciarzem wewnątrz partii. (...) Ma kompleks niższości. Ludzie nie mają pojęcia, kim jest, a ci którzy go znają, nie oceniają go wysoko. Był inicjatorem powołania na konferencji we wsi Peza 16 października 1942 roku Frontu Wyzwolenia Narodowego skupiającego siły antyfaszystowskie. W lutym 1943 formalnie już został wybrany I sekretarzem przez I zjazd partii. Front i jego siły zbrojne których był komisarzem politycznym występujące od 10 lipca 1943 pod nazwą UNC-Armia Wyzwolenia Narodowego stał się najsilniejszą siłą polityczną i wojskową kraju już w połowie 1944 roku kontrolując 75% terytorium Albanii. W maju 1944 roku na mocy uchwał odbywającego się w Përmet kongresu Hodża został mianowany dowódcą UNC w stopniu generała-pułkownika oraz przewodniczącym Antyfaszystowskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. 23 października 1944 roku został mianowany premierem.

Koalicja albańskich sił antyfaszystowskich i jej siła zbrojna Armia Wyzwolenia Narodowego licząca jesienią 1944 roku 70 tysięcy partyzantów zorganizowanych w 3 korpusy (8 dywizji i 26 brygad), którymi kierowała partia Hodży, przejęła władzę w całym kraju w listopadzie 1944 wraz z wyparciem hitlerowców. Hodża i jego komuniści, korzystając z poparcia Jugosławii i pośrednio ZSRR , szybko rozprawili się z potencjalnymi konkurentami.

Rządy

Hodża nakazał konfiskatę gospodarstw rolnych i połączenie ich w spółdzielnie produkcyjne (kooperatywy), co miało pozwolić Albanii osiągnięcie samowystarczalności żywnościowej. Wielką wagę przykładał do elektryfikacji i industrializacji. Przerażony perspektywą utraty władzy w wyniku inwazji sił radzieckich, rozkazał w latach 60. wybudować tysiące bunkrów na wybrzeżach Albanii (powstało ich ok. 600 tys.).

Albańskie bunkry

Gdy w 1948 doszło do rozłamu w bloku komunistycznym, opowiedział się za Związkiem Radzieckim przeciwko sąsiedniej Jugosławii, chcąc uniknąć w ten sposób spłaty długów wobec Jugosławii a po śmierci Stalina i referacie Chruszczowa zerwał w 1961 r. z ZSRR i związał się z Chinami ponownie unikając spłaty długów – tym razem wobec ZSRR. Za jego rządów represjonowano wszystkie religie, niszczono dzieła sztuki sakralnej, aresztowano i mordowano księży i duchownych muzułmańskich. W 1967 Hodża ogłosił z dumą, że Albania jest pierwszym w historii państwem ateistycznym . Służba bezpieczeństwa, znana jako Sigurimi , dorównywała w bestialstwie NKWD i gestapo , a do zwalczania wrogów Hodża użył także fanatycznej młodzieży, biorąc przykład z Mao i jego " rewolucji kulturalnej ".

W Albanii nie przestrzegano żadnych praw człowieka – mimo konstytucyjnych gwarancji nie przestrzegano wolności słowa, sumienia i zgromadzeń, sądy były dyspozycyjne wobec władz partyjnych, podróże zagraniczne były zakazane, nikt nie miał prawa do posiadania prywatnych samochodów. Proces " bandy czworga " w Chinach odbił się echem w Albanii – w 1978 Hodża zerwał z Chinami, skazując swój kraj na izolację, przywodzącą na myśl dzisiejszą Koreę Północną .

Dawne mauzoleum Hodży w Tiranie , obecnie siedziba wielu firm
W 1992 roku zwłoki Envera Hodży zostały ekshumowane i nieformalnie pochowane po raz drugi na cmentarzu Shatrri, na przedmieściach stolicy. Na ilustracji jego obecne miejsce spoczynku na cmentarzu Shatrri w Tiranie

Hodża zmarł 11 kwietnia 1985 , a władzę przejął Ramiz Alia , który nie był jednak w stanie stawić czoła przemianom w Europie. Komuniści zostali obaleni w 1992 , choć pierwsze wolne wybory wygrała partia komunistyczna. Władzę oddała dopiero w 1992 .

Spór o Hodżę

W 2004 r. wdowa po E.Hodży - Nexhmije starała się o przyznanie pośmiertnie jej mężowi statusu weterana wojennego. Listy kierowane przez nią do władz w tej kwestii pozostały bez odpowiedzi. W liście do ówczesnego prezydenta Albanii, Alfreda Moisiu , wdowa po Hodży przypomniała, że jego ojciec spał pod tym samym kocem, co E.Hodża, kiedy walczył w ruchu oporu.

Teksty E. Hodży w języku polskim

  • Albańska Partia Pracy w walce o zbudowanie podstaw socjalizmu, O trwały pokój 1952/15, s.3.
  • Fiasko planu kolonizatorów Tito w Albanii, O trwały pokój 1949/15, s.2.
  • Nowe życie kobiet Albanii, /fragment przemówienia/, Nasza Praca 1956/2, s.16‑17, il.,
  • Referat sprawozdawczy o działalności KC Albańskiej Partii Pracy wygłoszony na IV Zjeździe APP przez Envera Hodżę w dniu 13 lutego 1961, KiW, Warszawa 1961

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Enver Hodża":

1951 ...

1952 ...

1947 ...

1946 ...

Zimna wojna ...

1944 ...

1949 ...

1948 ...

1945 ...

1913 ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Enver Hodża":

26. Inne ideologie (plansza 4) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie