|
Oddziaływania międzycząsteczkowe
Oddziaływania międzycząsteczkoweOddziaływania międzycząsteczkowe – inne niż
wiązania chemiczne
siły wiążące
atomy
i
cząsteczki
. Do oddziaływań tych zalicza się (w kolejności od najsilniejszych do najsłabszych): - oddziaływania jon-jon (elektrostatyczne) – zachodzą między dwiema różnoimiennie naładowanymi cząsteczkami; od wiązań jonowych różni je to, że
ładunek
w oddziałujących ze sobą cząsteczkach nie jest skoncentrowany na jednym atomie, lecz jest zdelokalizowany na kilku-kilkunastu atomach. Siła ich oddziaływania jest proporcjonalna do 1/r2 (gdzie r – odległość między cząsteczkami). W przypadku ośrodka zawierającego inne ładunki (np. roztworu elektrolitu) efekt oddziaływania jest mniejszy. (Zobacz też:
para jonowa
.)
-
wiązania wodorowe
– tworzą się, gdy atom wodoru z cząstkowym ładunkiem dodatnim jest współdzielony przez dwie cząsteczki, które posiadają atomy z cząstkowym ładunkiem ujemnym. Wiązania wodorowe, jeśli występują w obrębie jednej cząsteczki, są często traktowane jak słabe
wiązanie chemiczne
; jeśli jednak wiąże ono dwie lub więcej cząsteczek, można je traktować jako oddziaływanie międzycząsteczkowe.
- oddziaływania trwały
dipol
– trwały dipol – tworzą się między cząsteczkami posiadającymi trwałe
momenty dipolowe
. Cząsteczki takie posiadają w jednych miejscach nadmiar ładunku ujemnego, a w innych jego niedomiar. Oddziałują one ze sobą tak jak jony – tyle, że oddziaływanie to jest słabsze, gdyż w grę wchodzą cząstkowe, a nie całkowite ładunki elektryczne, a także przyciąganiu pomiędzy ładunkami różnoimiennymi towarzyszy zawsze odpychanie pomiędzy ładunkami jednoimiennymi.
- oddziaływania
van der Waalsa
– są to oddziaływania między trwałym
dipolem
i wzbudzonym dipolem. W cząsteczkach, które nie posiadają trwałego momentu dipolowego, może on być wzbudzany przez cząsteczki z trwałym momentem; następnie taki wzbudzony dipol i trwały dipol oddziałują na siebie podobnie jak dwa trwałe dipole, tyle że znacznie słabiej. W cząsteczkach bez trwałego momentu dipolowego występują natomiast stochastyczne fluktuacje ich
chmur elektronowych
, powodujące powstawanie chwilowych momentów dipolowych. Cząsteczka posiadająca chwilowy moment dipolowy może go wzbudzić w cząsteczce sąsiadującej, wskutek czego obie cząsteczki mogą się nawzajem chwilowo przyciągać lub odpychać. Uśrednienie sił odpychających i przyciągających daje w wyniku oddziaływanie przyciągające proporcjonalne do 1/r6. Oddziaływania van der Waalsa wynikają m.in. z korelacji ruchów elektronów pomiędzy oddziałującymi atomami – dlatego w metodach obliczeniowych nieuwzględniających korelacji elektronowej sił tych praktycznie nie ma.
Należy również uwzględnić fakt, że dla małych odległości pomiędzy atomami czy cząsteczkami pojawia się oddziaływanie odpychające pomiędzy
powłokami elektronowymi
, wynikające z obowiązywania
zakazu Pauliego
.
Inne hasła zawierające informacje o "Oddziaływania międzycząsteczkowe":
Autorytet
...
Oddziaływanie elektromagnetyczne
...
Rekatolicyzacja
...
Ugrupowanie
...
Ekologia
...
Czynnikowa teoria osobowości
...
Wrażenie
...
Cena (ekonomia)
...
Ziemia
...
Styl kierowania
...
Inne lekcje zawierające informacje o "Oddziaływania międzycząsteczkowe":
102. Nieorganiczne i organiczne składniki komórki cz.2 (plansza 15)
...
030. Oddziaływania międzypopulacyjne (plansza 10)
...
Elektrostatyka (plansza 21)
...
|
|
|
|