Elrond (
sin.
gwiazda-kopuła)
Półelf
– fikcyjna postać ze świata
Śródziemia
, stworzonego przez
J.R.R. Tolkiena
. Był panem
Rivendell
, jednym z potężnych władców dawnych czasów, który wciąż pozostawał w Śródziemiu w czasie
Trzeciej Ery
.
Elrond był synem
Eärendila
(
Ñoldora
, prawnuka
Fingolfina
) i
Elwingi
(
Sindarki
, prawnuczki
Thingola
), urodzonym w
Beleriandzie
w
Pierwszej Erze
, co oznacza, że podczas wydarzeń opisanych we
Władcy Pierścieni
miał ponad 6 000 lat. Bratem Elronda był
Elros
Tar-Minyatur, pierwszy król
Numenoru
. Obaj bracia mogli wybrać swój dalszy los i życie, ponieważ byli
półelfami
. Elrond wybrał los elfa, czyli nieśmiertelność, i stał się mistrzem mądrości, natomiast
Elros
wybrał los człowieka, jednak jego potomkowie i jego lud żyli dużo dłużej niż reszta ludzi (Elros żył 500 lat, a Aragorn we "Władcy Pierścieni" zmarł mając 210 lat).
Brał udział w
ostatnim przymierzu elfów i ludzi
, kiedy to potęga
Saurona
została złamana przez
Isildura
za pomocą miecza jego ojca,
Elendila
. Pojął za żonę córkę
Galadrieli
,
Celebríanę
. Miał z nią dwóch synów,
Elladana
i
Elrohira
, bliźniaków, urodzonych w roku 130
Trzeciej Ery
oraz córkę,
Arwenę
, urodzoną w roku 241
Trzeciej Ery
. W roku 2509 Celebríanę, jadącą
Przełęczą Caradhrasu
schwytali orkowie. Elladan i Elrohir odbili matkę z rąk orków, jednak została ona ugodzona zatrutą strzałą i w następnym roku odpłynęła do
Amanu
.
Brał udział w obradach
Białej Rady
, był również przewodniczącym
Wielkiej Narady
, w której zadecydowano o losie
Pierścienia
.
Elrond był powiernikiem
Vilyi
– jednego z pierścieni elfów (z szafirem), otrzymał go od
Gil-galada
. Odpłynął razem z Vilyą na
zachód
29 września 3021 roku
Trzeciej Ery
, pozostawiając w Śródziemiu córkę oraz dwóch synów.
Genealogia Elronda