Chór organowy (empora) w Kościele Gustawa Wazy w Sztokholmie

Empora ( niem. Empore), chór muzyczny – element architektoniczny występujący najczęściej w kościele w postaci odrębnej kondygnacji o charakterze antresoli , usytuowana nad kruchtą lub nadwieszona nad głównym wejściem do świątyni.

Empora jest galerią wspartą na kolumnach lub filarach , otwartą do wnętrza kościoła. Umieszczona nad nawami bocznymi tworzy najczęściej osobne pomieszczenie dla kobiet lub zakonników. Umieszczona nad kruchtą lub pomiędzy nawą a prezbiterium – przeznaczona na ogół dla śpiewaków i instrumentów muzycznych (najczęściej są to organy). Empora może okalać też cały kościół. Przestrzeń pod emporą nazywa się podchórzem.

W budownictwie świeckim budowano empory w salach zamkowych dla chóru i kapeli.

Rozróżniamy empory:

1. emporę właściwą – rozbudowane piętro
2. emporę pozorną – otwór przebity na poddasze
3. pseudoemporę – tylko otwór w ścianie, markujący emporę, lecz nie prowadzący do żadnego pomieszczenia

Źródła

• Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 35. . 

Zobacz też