Aktywna elektrolokacja

Elektrolokacja – wykorzystywanie informacji zdobytej z pomocą detekcji bodźców elektrycznych ( elektrorecepcji ) do orientowania się w otoczeniu. Elektrolokacja może być bierna lub czynna. W pierwszym przypadku wykrywane jest pole elektryczne wytwarzane przez zewnętrzne źródła. Elektrolokacja czynna polega na wytwarzaniu pola elektrycznego i potem wykrywaniu zmian powstałych w tym polu pod wpływem jego oddziaływania z otoczeniem. Pozwala na stworzenie elektrycznego „obrazu” otoczenia, w którym widoczne mogą być na przykład wielkość, kształt, odległość przedmiotu oraz jego właściwości elektryczne, takie jak pojemność elektryczna czy impedancja.

Elektrolokacja jest wykorzystywana przez wiele gatunków ryb . Spodouste (ryby chrzęstnoszkieletowe) posiadają najczulsze receptory służące do wykrywania pola elektrycznego, natomiast w dwóch rzędach ryb promieniopłetwych – strętwokształtnych (Gymnotiformes) i mrukokształtnych (Mormyriformes) - niezależnie wyewoluowały bardzo podobne mechanizmy służące aktywnej elektrolokacji. Ryby te generują pole elektryczne za pomocą narządów elektrycznych i odbierają powstałe zmiany w wytwarzanym polu. Dzięki temu mogą się orientować w otoczeniu i zdobywać pokarm nawet bez udziału wzroku.

Niektóre gatunki ryb strętwokształtnych wykorzystują pole elektryczne do komunikowania się.

Jedynymi ssakami znanymi ze zdolności do elektrolokacji są stekowce .

Zobacz też: echolokacja