Ekspresjonizm – kierunek w muzyce współczesnej , niekiedy zaliczany do okresu późnego romantyzmu . Ekspresjonizm ma luźny związek z ekspresjonizmem w malarstwie. Zamierzeniem ekspresjonistów było oddanie wnętrza człowieka zbuntowanego, nieszczęśliwego cierpiącego, emocji często skrajnych lub chorobliwych. „Sztuka jest krzykiem udręki tych, którzy przeżywają w sobie los rodzaju ludzkiego” – pisał Arnold Schönberg . Uzyskiwali ów efekt głównie poprzez złożone, dysonujące harmonie , melodie budowane z dużych skoków interwałowych, często w skrajnych rejestrach, złożony, niesymetryczny, często rozdrobniony rytm , zmienność dynamiczną i nastrój oraz innowacyjną orkiestrację . Przyjmuje się, że okres ekspresjonizmu w muzyce trwał mniej więcej w latach 1905 - 1925 , jednakże jego wpływy sięgają najnowszych czasów (przykładem: opera Czarna maska - Krzysztof Penderecki ).

Do najwybitniejszych twórców ekspresjonistycznych należeli:

• Aleksandr Nikołajewicz Skriabin
• Arnold Schönberg
• Alban Berg
• Anton Webern
• w młodości Bela Bartók
• Mieczysław Karłowicz (w Polsce)

Lit.: Tomasz Baranowski Estetyka ekspresjonizmu w muzyce XX wieku, Elan Białystok 2006