Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Nie znaleziono szukanej frazy! Poniżej znajduje się fraza najbardziej przypominająca szukaną.

Dżakarta

Dżakarta

Na mapach: 6°10'30″S 106°49'43″E / -6.175, 106.82861

Dżakarta
Herb
Flaga
Herb DżakartyFlaga Dżakarty
Panorama miasta (na górze), Monumen Nasional (po lewej), Istiqlal Mosque (po prawej na górze), ruch uliczny (po prawej na dole)

Panorama miasta (na górze), Monumen Nasional (po lewej), Istiqlal Mosque (po prawej na górze), ruch uliczny (po prawej na dole)
Państwo   Indonezja
Prowincja Dżakarta
Gubernator Fauzi Bowo (2007-2012)
Powierzchnia 661,52 km²
Położenie6° 10' 30 '' S
106° 49' 43'' E
Wysokość4 m n.p.m.
Ludność (2007)
•  liczba ludności
•  gęstość
•  aglomeracja

8 568 838
12 953 os./km²
18 267 156
Nr kierunkowy 0 21
Tablice rejestracyjne B
Podział miasta5 miast
Miasta partnerskie Pekin

Berlin
Stambuł
Los Angeles
Nowa Południowa Walia
Paryż
Rotterdam
Seul
Tokio

Położenie na mapie Indonezji

Dżakarta
Strona internetowa miasta

Dżakarta ( ind. Jakarta) – stolica i największe miasto Indonezji , 8 513 385 mieszkańców[1] ( 2009 ), aglomeracja 18,2 mln ( 2004 ). Wcześniejsze nazwy miasta to: Sunda Kelapa (397 – 1527), Jayakarta (1527 – 1619), Batavia (1619 – 1942) oraz Djakarta (1942 – 1972). Miasto jest położone w południowo-zachodniej części państwa, w północno-zachodniej części wyspy Jawa , jego obszar obejmuje 661,52 km².

Dżakarta jest kulturalnym, gospodarczym i politycznym centrum kraju. Jest 12. największym miastem na świecie pod względem liczby ludności. Obszar metropolitalny, zwany Jabotabek, zajmuje 6. miejsce pod tym względem na świecie.

Miasto powstało w IV wieku i stało się ważnym portem handlowym Królestwa Sunda. Jako Batavia rozwijało się głównie jako stolica kolonii Holenderskich Indii Wschodnich . Miasto zostało przemianowane na Jakartę w 1942 r. podczas japońskiej okupacji Jawy. Po zdobyciu niepodległości po II wojnie światowej , miasto stało się stolicą kraju. Najbardziej charakterystyczne punkty miasta to Giełda Papierów Wartościowych, Centralny Bank Indonezyjski oraz Monumen Nasional (Tugu Monas). Miasto jest siedzibą ASEAN .

W mieście są dwa czynne porty lotnicze: Soekarno-Hatta i Halim Perdanakusuma oraz nieużywany już Kemayoran.

Spis treści

Geografia

Dżakarta jest położona na północno-wschodnim wybrzeżu Jawy , przy ujściu rzeki Ciliwung do zatoki Dżakarta , która jest częścią morza Jawajskiego . Północna część Dżakarty jest równinna i leży na wysokości ok. 8 m n.p.m. Jest to przyczyną częstego zalewania miasta wodami morskimi. Południowa część jest pagórkowata. Przez miasto przepływa ok. 13 rzek, głównie płynących z południa w stronę morza Jawajskiego. Najważniejszą rzeką jest Ciliwung , która dzieli miasto na część wschodnią i zachodnią.

Klimat

Zgodnie z klasyfikacją klimatyczną Köppena, Dżakarta charakteryzuje się gorącym i wilgotnym klimatem równikowym . Środek pory wilgotnej wypada w styczniu (z miesięcznymi opadami równymi 350 milimetrów), natomiast suchej przypada w sierpniu (średnie miesięczne opady równe 60 milimetrów)[2]. Przez cały rok w mieście występuje wysoka wilgotność powietrza z dzienną temperaturą wahającą się pomiędzy 24° i 34 °C[3].

Historia

Miasto zostało założone na początku XVI w. jako Sunda Kalepa. W 1527 r. miasto znalazło się pod kontrolą sułtanatu Bantam (wówczas zmieniono jego nazwę na Djakartę).

Pod koniec XVI w. na Jawie pojawili się Holendrzy. W 1619 r. Holendrzy pod dowództwem Jana Pieterszoona Coena zdobyli miasto i założyli na jego terenie twierdzę Batavia, która stała się główną siedzibą holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej i kolonii holenderskiej Indii Wschodnich, nazywane też Djakarta. Silne trzęsienie ziemi zniszczyło miasto w 1699 r. Po kilku latach w rękach brytyjskich w 1814 r. Batavia powróciła w ręce Holendrów.

W okresie 1942 - 1945 miasto znajdowało się pod okupacją wojsk japońskich . Po II wojnie światowej , mimo ogłoszenia niepodległości, miasto zostało zajęte przez Holandię . Dopiero w 1949 r. miasto powróciło do niepodległej Indonezji i stało się jej stolicą. W 1950 r. zmieniono nazwę stolicy na Dżakartę.

Administracja

Oficjalnie Dżakarta nie jest miastem, ale prowincją ze specjalnym statusem stolicy Indonezji . Miasto jest administrowane tak, jak każda inna prowincja indonezyjska. Przykładowo Dżakarta ma gubernatora (zamiast burmistrza ) i jest podzielona na kilka podregionów, z których każdy ma swój system administracyjny. Dżakarta, jako prowincja, jest podzielona na 5 miast ( kota ), wcześniej gminy , każda kierowana przez burmistrza, i jedną kabupaten zarządzaną przez regenta . W sierpniu 2007 Dżakarta przeprowadziła pierwsze wybory, wyłaniające gubernatora. Wybory zostały wygrane przez Fauzi Bowo. Wcześniej gubernatorzy byli wybierani przez lokalny parlament. Głosowanie jest częścią planu decentralizacji kraju, pozwalającej na bezpośrednie wybory lokalne na kilku obszarach[4].

Lista miast Dżakarty:

  • Dżakarta Centralna (Jakarta Pusat, populacja: 926 562[5]) jest najgęściej zaludnioną dzielnicą. Znajduje się tu większość wieżowców miasta. Tutaj znajduje się główne biuro rządowe, Centralny Bank Indonezji, meczet Istiqlal, duże centrum handlowe oraz wiele muzeów.
  • Dżakarta Wschodnia (Jakarta Timur, populacja: 2 614 642)
  • Dżakarta Północna (Jakarta Utara, populacja: 1 421 265)
  • Dżakarta Południowa (Jakarta Selatan, populacja: 1 893 959)
  • Dżakarta Zachodnia (Jakarta Barat, populacja: 1 635 278)

Jedyną regencją Dżakarty są:

Kultura

Jako gospodarcza i polityczna stolica Indonezji, Dżakarta przyciąga wielu imigrantów, zarówno z zagranicy, jak i z kraju. Wielu imigrantów przybywa z innych części wyspy, wprowadzając ze sobą mieszankę dialektów pochodzących z języka jawajskiego i języka sundajskiego , a także tradycyjne jedzenie i zwyczaje.

Potoczna nazwa miasta to "Duży Durian ".

Betawi (Pomarańczowi Betawi lub ludzie Betawi) jest określeniem, którym opisuje się potomków ludzi żyjących wokół Batawii (nazwa Dżakarty podczas ery holenderskiego kolonializmu), i którzy rozpoznawani są jako plemię pochodzące z XVII – XIX wieku. Betawi są głównie potomkami różnych grup etnicznych pochodzących z Azji Południowo-Wschodniej , którzy przybyli do Batawii w poszukiwaniu pracy. Język i kultura tych imigrantów różni się od imigrantów sundajskich oraz jawajskich . Język jest oparty głównie na dialekcie staromalajskim i wzbogacony słowami jawajskimi, chińskimi oraz arabskimi. Obecnie dialekt Dżakarty, używany przez ludzi, jest luźno opart na języku Betawi.

Od wielu wieków w Dżakarcie mieszka również znaczna społeczność chińska. Oficjalnie stanowią oni 6% populacji Dżakarty, choć liczba ta może być niedoszacowana[6].

W Dżakarcie znajduje się kilka centrów kulturalnych, takich jak Plaza Senayan. Muzykę tradycyjną, także przedstawienia wayang (teatr) oraz z użyciem gamelan , można często znaleźć w ekskluzywnych hotelach. Jako największe miasto i stolica kraju, Dżakarta przyciąga narodowe talenty, które mają nadzieję znaleźć tu szerszą publikę i sukces.

Jednakże kultura Betawi jest rzadko spotykana w samej Dżakarcie. Znaczniej łatwiej jest napotkać ślub oparty na kulturze jawajskiej bądź Minang, niż ceremonię zaślubin opartą na kulturze Betawi. Podobnie łatwiej jest usłyszeć jawajski gamelan, niż Gambang Kromong (połączenie muzyki Betawi z muzyką chińską), czy też Marawis (połączenie muzyki Betawi z muzyką jawajską). Mimo to niektóre festiwale, takie jak Jaksa Festival oraz Kemang Festival starają się promować muzykę Betawi poprzez zapraszanie do występów ich artystów[7].

Zabytki i atrakcje turystyczne

  • Stare Miasto
    • ratusz
    • pałac (XVIII wiek)
  • meczet Istiqlal

Linki zewnętrzne

Przypisy

  1. Liczba mieszkańców w poszczególnych częściach miasta . [dostęp 2009-07-17].
  2. Peter Turner: Java (1st edition). Melbourne: Lonely Planet Publications, 1997, s. 37. . 
  3. Pogoda w Dżakarcie . [dostęp 2009-07-17].
  4. Dżakarta przeprowadza historyczne wybory . [dostęp 2009-07-17].
  5. Liczba ludności w poszczególnych miastach . [dostęp 2009-07-17].
  6. Tim Johnston: Chinse diaspora:Indonesia . BBC News, 2005-03-03. [dostęp 2009-07-17].
  7. Jacqueline Knörr: Kreolität und postkoloniale Gesellschaft. Integration und Differenzierung in Jakarta. Frankfurt: Campus Verlag, 2007. . 


Inne hasła zawierające informacje o "Dżakarta":

Toronto ...

Państwa świata według kontynentów ...

Holenderska Kompania Wschodnioindyjska ...

Port lotniczy Frankfurt Gdańsk, Genewa, Göteborg-Landvetter, Guangzhou, Hamburg, Hanower, Helsinki, Hof/Plauen, Hongkong, Houston-Intercontinental, Hyderabad, Stambuł-Atatürk, Dżakarta, Dżudda, Johannesburg, Karaczi, Katowice, Kazań, Chartum, Kijów-Boryspol, Kalkuta, Kuala Lumpur, Kuwejt, ...

Myśliciel Argentyna przed budynkiem parlamentu Tel Awiw-Jafa , Izrael, w lobby RAD Data CommunicationsCanisius College, Dżakarta, IndonezjaAlbertinum, Drezno Linki zewnętrzneThe Thinker project , Monachium. Projekt śledzi historie wielu ...

Dżudda ...

Dżakarta Na mapach: 6°10'30″S 106°49'43″E / -6.175, 106.82861 DżakartaHerbFlagaHerb DżakartyFlaga DżakartyPanorama miasta (na górze), Monumen Nasional (po lewej), Istiqlal Mosque ...

Slums ...

Bank Światowy ...

Piłka nożna ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Dżakarta":

37. Organizacje międzynarodowe ? ASEAN, WNP, Europejskie organizacje (plansza 2) Jej struktura oraz mechanizmy funkcjonowania były wzorowane na EWG. Siedzibą organizacji została Dżakarta. W latach 80 –tych, 90 –tych, XX wieku do organizacji przystąpiły kolejne ...

Wybrane zagadnienia geografii świata - ludność (plansza 12) świata 2010 Nowy Jork Szanghaj, Chiny Lp. Aglomeracja Kraj Liczba ludności Aglomeracji [w mln] 1 Tokio Japonia 37,7 2 Nowy Jork USA 25,9 3 Meksyk Meksyk 23,3 4 Seul Korea Płd. 22,7 5 Bombaj Indie 21,3 6 Manila Filipiny 19,9 7 Delhi Indie 18,6 8 Dżakarta Indonezja 18,6 9 Los Angeles USA 18,6 10 Szanghaj Chiny 17,8 ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie