Długoszowate
Długosz królewski Długosz królewski
Systematyka [1]
Domena :	eukarionty
Królestwo :	rośliny
Podkrólestwo :	naczyniowe
Klad :	monilofity
Klasa :	paprocie
Rząd :	długoszowce
Rodzina :	długoszowate
Nazwa systematyczna
Osmundaceae L. Species Plantarum 2 , 1753[2]

Długoszowate (Osmundaceae) – rodzina paproci z rzędu długoszowców. Wykazują cechy zarówno właściwe strzelichowym jak i paprociom cienkozarodnikowym.

Cechy charakterystyczne:

• Walec osiowy typu syfonostelii, lecz budowa anatomiczna jest tu dość zmienna;
• Rośliny te nie są zdolne do przyrostu na grubość, ale sprawiają wrażenie jakby miały pnie – lecz są one utworzone przez powiększone nasady liści, u których to podstawy wyrastają dwa korzenie przybyszowe .
• Wytwarzają bardzo duże liście (niekiedy dorasta do 2 metrów długości), blaszka liściowa jest pierzasto podzielona i wzrasta za pomocą merystemu wierzchołkowego o trójsiecznej komórce inicjalnej , podobnie jak łodyga. Zawiązki liści zachowują długo potencjalne możliwość przekształcenia się w pęd.
• Zarodnie u form prymitywnych pokrywają całą powierzchnię odcinków liściowych. Jednak u form bardziej wyspecjalizowanych zarodnie są umieszczone na brzegach zwężonych odcinków niezielonych szczytów niektórych liści.
• Zarodnie u tej grupy roślin są cienkościenne i mają krótki i gruby trzoneczek . Na szczycie zarodni znajduje się grupa grubościennych komórek tworzących prymitywny pierścień (annulus), który to pierścień nie inicjuje pękania zarodni , lecz bierze on udział w rozwarciu zarodni po pęknięciu. Ścianka zarodni pęka podłużnie .
• W powstaniu zarodni bierze udział więcej niż jedna komórka epidermalna.
• Wewnątrz zarodni jest do kilkuset zarodników .
• Zarodnie nie są zebrane w charakterystyczne dla typowych paproci kupki.
• Gametofity są plechowate, stosunkowo duże, zielone i długotrwałe i mają wyraźne żebro.
• Plemnie powstają egzogenicznie, lecz są duże, masywne i produkują dużo plemników.

Przypisy