Dzienniczek autorstwa
św. Siostry Faustyny Kowalskiej
ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia jest zapisem doświadczeń wewnętrznych Autorki. Faustyna ujawnia w nim swe przeżycia duchowe oraz głosi orędzie
Miłosierdzia
, które, jak dowodzi, przekazał jej
Chrystus
. Dzieło stanowi świadectwo
egzystencji
, zaliczane jest też do arcydzieł
literatury mistycznej
oraz do ważnych utworów
literatury polskiej
dwudziestolecia międzywojennego
[].
Siostra Faustyna pisała Dzienniczek w
Wilnie
i
Krakowie
na polecenie, jak mówi tekst, Jezusa, potwierdzone przez jej spowiedników: bł. ks.
Michała Sopoćkę
i o.
Józefa Andrasza
SJ. Pierwsza notatka pochodzi z lipca 1934 roku, ostatnia datowana – z czerwca 1938 roku. Całe dzieło składa się z 6 zeszytów o różnej objętości oraz zeszytu zatytułowanego Moje przygotowanie do Komunii św.. Rękopis nie ma żadnych poprawek ani skreśleń, jedynie ołówkiem zostały podkreślone słowa Pana Jezusa, co w wydaniach książkowych zostało zaznaczone tłustym drukiem lub kursywą.
Autograf
Dzienniczka przechowywany jest w
klasztorze
Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia
na
Łagiewnikach
w
Krakowie
.
Pierwsze wydanie tego dzieła miało miejsce w 1981 roku. Wcześniej publikowane były niewielkie fragmenty w broszurach poświęconych nabożeństwu do Miłosierdzia Bożego w nowych formach, które Jezus przekazał Siostrze Faustynie[]. Pierwszy maszynowy odpis Dzienniczka nie był dokładny, a z prywatnych odpisów zrobiono tłumaczenie na język włoski, w którym znalazły się błędy teologiczne[]. To m.in. było powodem wydania przez
Stolicę Apostolską
w
1959
roku Notyfikacji zabraniającej szerzenia kultu Miłosierdzia Bożego w formach przekazanych przez Siostrę Faustynę. Notyfikacja została odwołana 15 kwietnia 1978 roku za pontyfikatu Pawła VI.
Pierwsza
krytyczna edycja
całego Dzienniczka została przygotowana dla potrzeb procesu
beatyfikacyjnego
Faustyny i wydana w Rzymie w 1981 roku w 70. rocznicę pierwszego objawienia obrazu Jezusa Miłosiernego (22 lutego 1931), które rozpoczynało prorocką misję Apostołki Bożego Miłosierdzia.
Odbiór i popularność
Od czasu pierwszej edycji Dzienniczek stał się tekstem coraz szerzej znanym, komentowanym i badanym. Rozpatruje się go zarówno jako dzieło
mistyczne
, jak i na tle całej literatury i kultury polskiej. Pisany żywym i plastycznym stylem (Faustyna mimo braku wykształcenia ujawnia bogactwo polszczyzny i trafny "słuch" językowy) cieszy się ogromną popularnością, traktowany często głęboko osobiście: jako tekst dla pociechy i pokrzepienia duchowego. Od połowy lat 80. w Polsce ukazuje się co roku nowe wydanie Dzienniczka. Został on przetłumaczony na wiele języków, ostatnio także na koreański, maltański i rumuński. W
2008
r.
"Gość Niedzielny"
wyliczył, że Dzienniczek jest najczęściej tłumaczoną na świecie polską książką[1].
Bibliografia
- Faustyna Kowalska: O Miłosierdziu Bożym. Wyjątki z "Dzienniczka" siostry Faustyny (ze Zgromadzenia Matki Boskiej Miłosierdzia). Paris, Księża Pallotyni, 1956.
- Faustyna Kowalska: Dzienniczek. Kraków 1981 i wydania następne – edycja krytyczna.
- Ludmiła Grygiel: Miłosierdzie Boże dla świata całego. Błogosławiona siostra Faustyna. Kraków 1993.
- Władysaw Kluz: Jezu, ufam Tobie. Siostra Maria Faustyna Kowalska. Kraków 1982.
- Posłanie Miłosierdzia Bożego. Red.: Siostry Jezusa Miłosiernego. Gorzów Wielkopolski 1983.
- Kazimierz Romaniuk: Biblijny traktat o miłosierdziu. Ząbki 2004, rozdział: Miłosierdzie w "Dzienniczku" św. Faustyny Kowalskiej.
- Kazimierz Szafraniec: Iskra. Życiorys siostry Marii Faustyny Kowalskiej. Poznań 1983.
- Stanisław Szymański: W służbie Bożego Miłosierdzia. Kraków 1983.
-
Maria Winowska
: Prawo do Miłosierdzia. Posłannictwo siostry Faustyny. Paryż 1974.
- Andrzej Witko: Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego według św. Faustyny Kowalskiej. Kraków 2004.
Przypisy
Linki zewnętrzne
Zobacz też
