Startuj z nami!

www.szkolnictwo.pl

praca, nauka, rozrywka....

mapa polskich szkół
Nauka Nauka
Uczelnie Uczelnie
Mój profil / Znajomi Mój profil/Znajomi
Poczta Poczta/Dokumenty
Przewodnik Przewodnik
Nauka Konkurs
uczelnie

zamów reklamę
zobacz szczegóły
uczelnie

Politechnika Śląska

Politechnika Śląska

Na mapach: 50°17'26.8″N 18°40'29.7″E / 50.290778, 18.674917

Politechnika Śląska
Nazwa angielskaSilesian University of Technology

Zdjęcie głównego gmachu
Data założenia24 maja 1945
Typ uczelnipaństwowa
Lokalizacja   Polska , Gliwice
Liczba studentówponad 33 000
Rektorprof. dr hab. inż. Andrzej Karbownik
Adresul. Akademicka 2a
44-100 Gliwice
Członkostwo EUA , SEFI, ICEE, Alliance of Universities for Democracy, TEMPUS, SOCRATES, LEONARDO DA VINCI, CEEPUS , COPERNICUS, COST, EUREKA
Położenie na mapie woj. śląskiego

Gliwice
Strona internetowa uczelni

Politechnika Śląska – państwowa wyższa uczelnia techniczna w Gliwicach .

Spis treści

Wydziały

Politechnika Śląska składa się z dwunastu wydziałów, z których 9 zlokalizowanych jest w Gliwicach, 2 w Katowicach, 1 w Zabrzu oraz jednej jednostki pozawydziałowej, znajdującej się w Rybniku. Ponadto zajęcia dydaktyczne odbywają się w Rybniku, Bytomiu, Dąbrowie Górniczej, Sosnowcu i Tychach.

Budynek wydziału chemicznego " Czerwona chemia "
Wydział Budownictwa
Wydział Elektryczny
Wydział Automatyki, Elektroniki i Informatyki
Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki
Wydział Mechaniczny Technologiczny

Gliwice

Katowice

Zabrze

Inne jednostki

  • Akademicki Inkubator Przedsiębiorczości Politechniki Śląskiej
  • Biblioteka Główna
  • Biuro Karier Studenckich Politechniki Śląskiej
  • Centrum Biotechnologii Politechniki Śląskiej
  • Centrum Edukacji w Mechatronice
  • Centrum Edukacyjno-Kongresowe Politechniki Śląskiej
  • Centrum Innowacji i Transferu Technologii
  • Centrum Inżynierii Biomedycznej
  • Centrum Komputerowe Politechniki Śląskiej
  • Centrum Kształcenia Inżynierów
  • Centrum Kształcenia Kadr Lotnictwa Cywilnego Europy Środkowo-Wschodniej
  • Ośrodek Badań i Doskonalenia Dydaktyki
  • Ośrodek Geometrii i Grafiki Inżynierskiej
  • Ośrodek Sportu Politechniki Śląskiej
  • Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych
  • Szkoła Doktorów (Ph.D. School)
  • Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
  • Zakład Graficzny Politechniki Śląskiej

Historia Politechniki Śląskiej

Pomysł utworzenia Politechniki w Katowicach oraz pierwsze decyzje

Działania mające na celu utworzenie Politechniki Śląskiej były czynione już w latach dwudziestych XX wieku przez Sejm Śląski i wojewodę Michała Grażyńskiego . W tym celu zaprojektowano i zbudowano gmach przy ulicy Zygmunta Krasińskiego w Katowicach , który oddano do użytku w marcu 1931 r. Gmach budowany był z funduszy Wydziału Oświecenia Publicznego województwa śląskiego . Uchwałą Sejmu Śląskiego 31 marca 1931 roku powołano w Katowicach Śląskie Techniczne Zakłady Naukowe i przeznaczono dla nich nowo wybudowany gmach. W czasach międzywojennych w gmachu przy ulicy Zygmunta Krasińskiego swą siedzibę znalazły także takie instytucje jak: Państwowa Szkoła Górnicza, Śląski Instytut Rzemieślniczo-Zawodowy, Żeńska Szkoła Zawodowa Towarzystwa Polek oraz Stacja Badań Chemicznych. W roku 1936 władze wojewódzkie powołały Wyższe Studium Nauk Społeczno-Gospodarczych. Dziekanem Wydziału Przemysłowego studium był przyszły organizator i pierwszy rektor Politechniki Śląskiej – prof. inż. Władysław Kuczewski .

Na początku 1945 roku, natychmiast po przybyciu władz administracyjnych na teren Śląska, powrócono do idei utworzenia Politechniki Śląskiej. Już 26 lutego 1945 roku powołano Tymczasową Komisję Organizacyjną Politechniki w Katowicach. Na jej czele stanął inż. Stanisław Majewski , dyrektor Szkoły Górniczej w Katowicach. W drugiej połowie kwietnia 1945 Komisja Organizacyjna przekazała memoriał rządowi oraz Prezydium Krajowej Rady Narodowej w sprawie utworzenia na Śląsku wyższej uczelni technicznej. Jednocześnie prowadzono rozmowy z potencjalnymi kandydatami na pracowników uczelni.

24 maja 1945 roku ukazał się dekret Nr 118 Prezydenta Krajowej Rady Narodowej o utworzeniu Politechniki Śląskiej w Katowicach (Dz.U. RP Nr 21 z dnia 11 czerwca 1945), na którą składały się cztery wydziały:

  • Elektryczny,
  • Hutniczy,
  • Inżynieryjno-Budowlany,
  • Mechaniczny.

30 maja 1945 r. Minister Oświaty powierzył obowiązki organizacyjne tworzenia Politechniki Śląskiej prof. Władysławowi Kuczewskiemu , który od początku 1945 był organizatorem i p.o. rektora Politechniki Warszawskiej . Po otrzymaniu nominacji, prof. Kuczewski podejmuje akcje organizacyjne na terenie Śląska i Krakowa, gdzie organizowano już wydziały politechniczne przy Akademii Górniczo-Hutniczej . Na terenie Krakowa przebywało w tym czasie wielu wybitnych profesorów Politechniki Lwowskiej.

Od początku maja 1945 roku w Krakowie działały następujące Wydziały Politechniczne:

  • Architektury,
  • Chemiczny,
  • Elektryczny,
  • Inżynierii Lądowej i Wodnej
  • oraz Mechaniczny.

W wyniku rozmów prof. Kuczewskiego z Krakowskim Komitetem Organizacji Wydziałów Politechnicznych ustalono, że Wydziały na których rozpoczęto studia w Krakowie zostaną przeniesione na Śląsk. Dotyczyło to zarówno kadry naukowej, jak i studentów. Z Krakowa na Śląsk przeniesiono ostatecznie Wydziały: Mechaniczny, Elektryczny i Inżynieryjny. Wydziałów Architektury i Inżynierii Wodnej nie udało się przenieść, bo nie przewidywał utworzenia ich akt erekcyjny Politechniki Śląskiej. Z kolei Wydział Hutniczy był już w Krakowie, a pracownicy i studenci nie chcieli opuszczać tego miasta, czując się związani z Akademią Górniczą. Natomiast organizator Politechniki Śląskiej – prof. Kuczewski osiągnął duży sukces w postaci skłonienia do przeniesienia na Śląsk wybitnych profesorów chemików Politechniki Lwowskiej.

Ostatecznie w czerwcu 1945 roku Minister Oświaty podjął decyzję o przeniesieniu do Politechniki Śląskiej, następujących Wydziałów Politechnicznych Akademii Górniczej w Krakowie:

  • Chemicznego,
  • Elektrycznego,
  • Inżynieryjno-Budowlanego,
  • Mechanicznego.

Postanowiono, że do czasu znalezienia pomieszczeń na Śląsku, wydziały te miały działać w Krakowie. 1 czerwca 1945 roku rozpoczęły się wykłady dla około 1200 studentów na czterech wydziałach Politechniki Śląskiej. Pierwsza inauguracja roku akademickiego w Politechnice Śląskiej odbyła się w Krakowie 6 czerwca 1945 roku, w auli Akademii Górniczo-Hutniczej.

Przeniesienie Politechniki do Gliwic

Tymczasem szukano odpowiedniej lokalizacji dla Politechniki Śląskiej, bowiem pierwotna decyzja o lokalizacji, okazała się niezbyt szczęśliwa – gmach Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych okazał się za szczupły do pomieszczenia czterech wydziałów, a w pobliżu nie było wolnych terenów do zbudowania dzielnicy akademickiej. Nie było też lokali do zakwaterowania pracowników naukowych, administracyjnych i studentów Politechniki. Kierując się tymi względami organizatorzy Politechniki Śląskiej wybrali na jej lokalizację Gliwice . Gliwice uważane ówcześnie za najpiękniejsze miasto Górnego Śląska, wyróżniało się pozytywnie pod względem ekologicznym, posiadało dużo zieleni, miało rozległe parki, a stopień zanieczyszczenia środowiska naturalnego był tu stosunkowo niewielki.

Przed rokiem 1945 Gliwice spełniały rolę lokalnego ośrodka administracyjnego, w którym ton nadawała kadra urzędniczo-inżynierska. W mieście mieściło się wiele instytucji oświatowych, pozostało więc wiele wolnych budynków lokalowych, prawie gotowych do pomieszczania wydziałów Politechniki Śląskiej. Pozostało też wiele wolnych lokali do zakwaterowania pracowników i studentów uczelni. W Gliwicach osiedliło się wielu mieszkańców Lwowa i kresów południowo-wschodnich, w tym wielu studentów Politechniki Lwowskiej . Władze miasta Gliwice też gorąco popierały lokalizację Politechniki Śląskiej w mieście i dlatego planowały stworzenie dzielnicy akademickiej, która by nadała charakter całemu miastu. Ostateczne przeniesienie Politechniki Śląskiej z Katowic do Gliwic potwierdzono 20 marca 1946 roku (dekret Krajowej Rady Narodowej ) oraz w marcu 1947 roku (werdykt Komisji Ministra Oświaty o ostatecznej decyzji lokalizacji Politechniki Śląskiej w Gliwicach).

21 czerwca 1945 roku pomiędzy władzami Gliwic i Politechniki Śląskiej podpisano porozumienie o utworzeniu dzielnicy akademickiej i przekazaniu na jej potrzeby gmachów użyteczności publicznej i budynków mieszkalnych. 26 czerwca 1945 roku rozpoczęła działalność Administracja Politechniki Śląskiej. Pierwszą siedzibą Rektoratu Politechniki był budynek nr 19 przy ulicy Częstochowskiej. Na tej ulicy od początku działała administracja i bursy studenckie. Na ulicy Moniuszki urządzono hotel i stołówkę dla pracowników naukowych. Stołówka dla studentów mieściła się na rogu ulic Dworcowej i M. Strzody.

4 lipca 1945 roku ogłoszona konkurs na obsadę katedr z zamiarem ogłoszenia wyników 1 sierpnia 1945 roku. Jednocześnie prowadzono akcję mającą na celu rozpropagowanie nowej uczelni i znalezienia dla niej najlepszej kadry profesorskiej. 6 sierpnia 1945 roku ogłoszono komunikat o warunkach przyjęcia i sposobie realizacji wstępnego egzaminu konkursowego na studia na wszystkie wydziały Politechniki Śląskiej. Z rekrutacją studentów do powstającej uczelni trzeba było rozwiązać wiele problemów.

W maju 1945 roku na cztery wydziały Politechniki Śląskiej przyjęto w Krakowie ponad tysiąc studentów na różne semestry. Przygotowanie ich do studiów było różne – działania wojenne, pobyty w obozach jenieckich, wywózki, przesiedlania itp. spowodowały sytuację, że od początku oraz ponownie pragnęła podjąć studia młodzież w różnym wieku i o różnym przygotowaniu merytorycznym. By umożliwić studiowanie różnym osobom i wyrównać poziom merytoryczny zorganizowano kursy przygotowawcze do egzaminów wstępnych w Politechnice Śląskiej. Kursy takie odbyły się w Krakowie, Katowicach i Gliwicach. Pierwsze egzaminy wstępne w Politechnice Śląskiej odbyły w dniach od 1 do 5 października 1945 roku. Jednocześnie przenoszono wydziały Politechniki Śląskiej z Krakowa do Gliwic.

Pierwsze lata działalności (1945-1968)

Pierwsza inauguracja roku akademickiego w Politechnice Śląskiej w Gliwicach odbyła się 29 października 1945 w gmachu przy ulicy Strzody 21. Wykład inauguracyjny wygłosił prof. Wiktor Jakób . W październiku 1945 roku w Politechnice Śląskiej rozpoczęło studia 2750 osób na semestrach pierwszym, drugim, trzecim piątym i siódmym. W uczelni działały 54 katedry zatrudniające prawie 200 pracowników naukowych. Jeszcze w Krakowie, uczeń prof. Ludwika Ebermana, inż. Oktawian Popowicz (przyszły profesor na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej) obronił swoją pracę doktorską, pt. „Nowe urządzenie do wytwarzania dmuchu wielkopiecowego”. W Gliwicach w listopadzie 1945 roku przeprowadzono cztery przewody habilitacyjne: Ewy Pilatowej , Franciszka Nowotnego, Henryka Kuczyńskiego i Michała Śmiałowskiego . Pierwsza rozprawa doktorska w Gliwicach odbyła się 13 czerwca 1946 , w wyniku której stopień doktora nauk technicznych przyznano Eljaszowi Zielskiemu (uczniowi prof. Stanisława Witkiewicza z Politechniki Lwowskiej), na postawie pracy: „Nowe metody ogrzewania i przewietrzania obszernych pomieszczeń”. Dr inż. Zielski był później profesorem na Wydziale Inżynierii Sanitarnej.

Plany i programy studiów obowiązujące w Politechnice Śląskiej opracowano wzorując się na Politechnice Lwowskiej. Do roku akademickiego 1948 / 49 studia dzienne stacjonarne były jednolite. Od tego roku wprowadzono studia dzienne dwustopniowe: inżynierskie i magisterskie. W roku 1948 Rok Wstępny przekształcono w Studium Wstępne, w czasie którego, w ciągu dwóch lat słuchaczy przygotowywano do egzaminów wstępnych. Studium Wstępne przekształcono następnie w Studium Przygotowawcze, które istniało do roku 1956 . W latach 1946 - 56 na studiach wstępnych przygotowano ponad trzy tysiące osób, które podjęły studia na różnych wydziałach Politechniki Śląskiej.

Doskonała kadra profesorska jaka działała w pierwszych latach w Politechnice Śląskiej była najsilniejszym jej atutem. Mimo zakusów wielu ludzi, Politechnika Śląska pozostała w Gliwicach i została zaakceptowana w skali ogólnopolskiej. Nieprzychylnie patrzono na istnienie Politechniki Śląskiej w sąsiednich ośrodkach o dużych tradycjach akademickich. Na początku 1947 roku powołano nawet Komisję Ministra, która miała wydać opinię na temat celowości istnienia Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W skład Komisji weszli m.in. rektorzy Politechniki Warszawskiej i Politechniki Gdańskiej . Opinia Komisji była pozytywna i Politechnika Śląska pozostała w Gliwicach.

Podstawowa kadra profesorska Politechniki Śląskiej wywodziła się z Politechniki Lwowskiej. Zasilanie to trwało ciągle, aż do połowy roku 1946 , kiedy do Gliwic przybyła kolejna grupa wyjazdowa profesorów ze Lwowa (m.in. deportowanych w styczniu 1945 roku w rejon Donbasu i zwolnionych pod koniec tego roku) zorganizowana przez prof. Włodzimierza Burzyńskiego. Grupa ta była szczególnie entuzjastycznie witana w Gliwicach, a wśród profesorów znajdowali się m.in.: Włodzimierz Burzyński , Stanisław Fryze , Wacław Leśniański i Stanisław Ochęduszko .

Do byłych profesorów Politechniki Lwowskiej i Uniwersytetu Lwowskiego, zatrudnionych w Politechnice Śląskiej należeli: Stanisław Brzozowski , Włodzimierz Burzyński , Zygmunt Ciechanowski, Władysław Dyrdacki, Stanisław Fryze , Wiktor Jakób , Adolf Joszt , Marian Kamieński, Zygmunt Klemensiewicz (od 1957 r.), Stanisław Łukasiewicz , Tadeusz Malarski, Stanisław Ochęduszko , Edward Sucharda , Franciszek Wasilkowski, Antoni Wereszczyński (prawnik) i Eustachy Żyliński . Razem z profesorami ze Lwowa przybyli do Gliwic młodsi pracownicy nauki i studenci, którzy z biegiem lat stali się przyszłymi profesorami Politechniki Śląskiej. Ważną rolę w organizacji Uczelni odegrali także pracownicy administracyjni przybyli ze Lwowa.

W roku 1949 opuścił Politechnikę, po czterech latach nauki, pierwszy rocznik absolwentów, liczący około 700 osób, którzy kształcili się od pierwszego semestru:

  • Wydział Chemiczny – 100 osób
  • Wydział Elektryczny – 200 osób
  • Wydział Inżynieryjno-Budowlany – 169 osób
  • Wydział Mechaniczny – 214 osób

W tym samym roku na Wydziale Inżynieryjno-Budowlanym powołano Oddział Architektury. W roku 1950 powstała w Katowicach Wyższa Szkoła Inżynierska , usytuowana w gmachu Śląskich Technicznych Zakładów Naukowych , która w roku 1951 została przemianowana na Wieczorową Szkołę Inżynierską. Od roku 1952 rektorem tej uczeni był prof. Władysław Kuczewski , organizator Politechniki Śląskiej. W roku 1956 Wieczorowa Szkoła Inżynierska została wcielona do Politechniki Śląskiej, jako jej placówka prowadząca studia wieczorowe.

W roku 1950 w wyniku rozporządzenia Ministra Szkół Wyższych Nauki i Techniki, utworzono w Politechnice Śląskiej Wydział Górniczy, dla którego w roku następnym przekazano dwa segmenty gmachu przy ulicy Katowickiej (obecnie ulica Akademicka). Rok później przy tej samej ulicy oddano do użytku gmach Wydziału Inżynieryjno-Budowlanego. W roku 1953 powstały w Politechnice Śląskiej dwa nowe wydziały: Wydział Budownictwa Przemysłowego, który w roku 1955 został przemianowany na Wydział Budownictwa Przemysłowego i Ogólnego oraz Wydział Mechaniczno-Energetyczny.

Wydział Inżynieryjny zostaje przemianowany 6 kwietnia 1955 roku, na Wydział Inżynierii Sanitarnej. Do roku 1963 struktura Politechniki Śląskiej już nie uległa zmianie.

Tworzyło ją siedem Wydziałów:

  • Budownictwa Przemysłowego i Ogólnego,
  • Chemiczny,
  • Elektryczny,
  • Górniczy,
  • Inżynierii Sanitarnej,
  • Mechaniczno-Energetyczny
  • Mechaniczny.

W 1956 roku nastąpiła jednorazowa zmiana w strukturze Wydziału Górniczego Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Ówczesny Dziekan Wydziału Górniczego, prof. mgr inż. DYKACZ utworzył w porozumieniu z Ministrem Górnictwa Węglowego i Ministrem Szkolnictwa Wyższego, działającą od 1 października 1956 r. do 30.09.1959 r., podległą mu nową strukturę organizacyjną pod nazwą: "STUDIUM GÓRNICZE dla inżynierów innych specjalności" , finansowaną z odrębnych funduszy. Na KIEROWNIKA tego STUDIUM wyznaczony został z. prof. mgr inż. Franciszek Engel.

W roku 1956 pracownicy i studenci Politechniki Śląskiej popierali (w licznych wiecach i w „marszu milczenia”) przemiany zachodzące w kraju i organizowali pomoc materialną dla walczących Węgrów . Po raz pierwszy w wolnych wyborach zostają wybrane władze uczelni. Rektorem Politechniki Śląskiej został prof. dr hab. inż. Stanisław Ochęduszko , który na prorektorów powołał prof. dr inż. Mariana Janusza i prof. dr hab. inż. Tadeusza Zagajewskiego . Funkcję prorektora do spraw studiów wieczorowych i zaocznych (zorganizowanych w Politechnice w roku 1954) pełnił prof. Kazimierz Kutarba.

W latach 1956 - 1963 otwarto Kino-Teatr X i studenckie kluby Spirala i Gwarek. Powstały Studencki Teatr Gliwice – STG oraz Studencki Teatr Poezji – STEP, które odnoszą duże sukcesy na arenie ogólnopolskiej. Organizowane Igrce Żaków Gliwickich ( juwenalia ) przeszły do historii imponując swoim rozmachem i zasięgiem. W roku 1960 powstało Stowarzyszenie Wychowanków Politechniki Śląskiej, którego oddziały na wielu wydziałach prowadzą bardzo pożyteczną działalność zarówno dla samych wydziałów, jak i pracowników.

W tych latach Uczelnia wzbogaciła się o liczne gmachy:

  • trzy domy studenckie na ulicy Łużyckiej,
  • hale technologiczne Wydziału Górniczego,
  • aula Wydziału Mechanicznego,
  • pawilon Oddziału Mechanizacji i Elektryfikacji Kopalń,
  • Hale Maszyn Cieplnych Wydziału Mechanicznego-Energetycznego.

W roku 1962 powołano Ośrodek Stacjonarno-Zaoczny Politechniki Śląskiej w Rybniku celem kształcenia studentów na studiach wieczorowych w trzech kierunkach: górnictwo, elektrotechnika i mechanika. W roku 1968 Ośrodek ten przekształcono w Filię Politechniki i rozpoczęto też studia dzienne inżynierskie powołując Oddziały Wydziałów: Górniczego, Budownictwa, Elektrycznego i Mechanicznego-Technologicznego.

Od 15 lutego 1964 roku rozpoczął działalność nowy, już ósmy w Politechnice Śląskiej – Wydział Automatyki. W tym samym roku Wydział Mechaniczny zostaje przemianowany na Wydział Mechaniczny-Technologiczny. Na Wydziale Chemicznym powstał oddział Inżynierii Chemicznej. Oddano także do użytku nowy pawilon i halę technologiczną. Przy ulicy Stefana Banacha (też w roku 1964) oddano do użytku Dom Związkowy pracowników Politechniki Śląskiej. W roku 1967 zakończono budowę gmachu Wydziału Górniczego i w nowej auli im. prof. Władysława Kuczewskiego odbyła 23 inauguracja roku akademickiego. Przeddzień inauguracji odbyła się pierwsza promocja doktorów honoris causa Politechniki Śląskiej ( Jean Charles GilleFrancja , Piotr RomankowZSRR ).

W roku 1964 w drodze na zajęcia dydaktyczne do Rybnika, w tragicznym wypadku samochodowym zginęło 6 pracowników dydaktycznych Politechniki (m.in. mgr inż. Wiktor Legieżyński, który na Wydziale Mechaniczno-Energetycznym wykładał mechanikę techniczną i wytrzymałość materiałów) i kierowca.

Rok 1968 i później

W marcu 1968 w gmachach uczelni odbywały się gorące zebrania i masowe pochody studentów, połączone z burzliwymi protestami, na terenie Gliwic. Usuwano dziekanów i represjonowano oraz relegowano z uczelni studentów, w czym szczególnie zasłużył się ówczesny rektor Politechniki, prof. dr inż. Jerzy Szuba. W tym roku powstały filie Politechniki Śląskiej w: Dąbrowie Górniczej , Katowicach i Rybniku . Przywrócono dwustopniowe studia: magisterskie 5-letnie i inżynierski 4-letnie. W roku 1969 powstał nowy Wydział Metalurgiczny w Politechnice Śląskiej, z siedzibą w filii w Katowicach. Wydział Chemiczny przemianowano na Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej, a Wydział Budownictwa Przemysłowego i Ogólnego przemianowano na Wydział Budownictwa i Architektury.

W roku 1969 utworzono Wydział Matematyczno-Fizyczny . Był to wtedy pierwszy tego typu wydział w polskich uczelniach technicznych. Zorganizowano międzywydziałowe Studium Pedagogiki Szkolnictwa Zawodowego. W roku 1970 powołano do istnienia Wydział Organizacji Produkcji, usytuowany w filii w Katowicach. Poza tym oddano do użytku nowy pawilon dla Instytutu Chemii i Technologii Nieorganicznej oraz halę technologiczne dla Wydziału Inżynierii Sanitarnej.

W roku 1971 Wydział Automatyki zmienił nazwę na Wydział Automatyki i Informatyki, dla którego w latach 1971 - 73 oddano do eksploatacji nowy gmach. Z dniem 1 października 1971 r., decyzją władz centralnych, w Politechnice Śląskiej została wprowadzona nowa struktura organizacyjna. Zlikwidowano katedry, a w ich miejsce powołano 36 instytutów wydziałowych i dwa instytuty międzywydziałowe. W ramach Wydziału Budownictwa i Architektury powstał Instytut Architektury i Urbanistyki, który z czasem przekształcił się w samodzielny Wydział Architektury, dla którego w roku 1973 oddano do użytku nowy pawilon, w którym znalazł miejsce także rektorat. W październiku 1974 roku Instytut Transportu i Komunikacji, działający na Wydziale Metalurgii stał się instytutem spełniającym funkcję wydziału. W roku 1975 oddano do użytku halę technologiczną Wydziału Automatyki i Informatyki, w której umieszczono Ośrodek Elektronicznej Techniki Obliczeniowej. Rok później oddano do użytku nowy pawilon dla Instytutu Chemii i Technologii Organicznej.

Z dniem 1 października 1977 roku z Wydziału Budownictwa i Architektury, wyodrębniono: Wydział Architektury i Wydział Budownictwa. Z dniem 1 lutego 1978 roku Instytut Transportu i Komunikacji przekształcono w Wydział Transportu, który istniał do roku 1984. W tym samym roku oddano do eksploatacji nowy gmach Wydziału Mechanicznego Energetycznego i Mechanicznego Technologicznego. W ramach Wydziału Budownictwa powstał Instytut Inżynierii Miejskiej, zlokalizowany w Rybniku. W roku 1988 powstaje jeszcze jeden wydział Politechniki Śląskiej, a mianowicie Wydział Mechaniczno-Hutniczy, zlokalizowany w Dąbrowie Górniczej. Wydział ten istniał do roku akademickiego 1984/85, kiedy to został włączony do Wydziału Metalurgicznego w Katowicach jako Instytut Energetyki i Urządzeń Hutniczych. W roku 1988 powstał Instytut Karbochemii na prawach wydziału i w tym stanie prawnym istniał do roku 1992. W roku akademickim 1979/80 Politechnika Śląska przeżywała szczyt swegorozwoju organizacyjnego w PRL-u. W 15 wydziałach studiowało ponad 20 tysięcy studentów (w tym około 11 000 na studiach dziennych). Zatrudniano 2200 nauczycieli akademickich i około 3500 osób na stanowiskach pomocniczych.

Powstanie Solidarności, stan wojenny

W grudniu 1980 roku powstał Niezależny Samorządny Związek Zawodowy Solidarność . Pierwszym przewodniczącym NSSZ Solidarność został wybrany mgr inż. Jan Tadeusz Żeliński z Instytutu Techniki Cieplnej . W roku 1981 odbyły się drugie w historii Politechniki Śląskiej wolne wybory rektora. Wygrał je profesor Ryszard Petela z Instytutu Techniki Cieplnej. Po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce rektor Politechniki Śląskiej prof. dr hab. inż. Ryszard Petela oraz trzech dziekanów zostało zwolnionych z pełnionych funkcji. Pracownicy i studenci Politechniki Śląskiej zostali poddani licznym represjom: 4 pracowników i 11 studentów aresztowano, 13 pracowników i 21 studentów internowano. Z pracy wyrzucono około 140 pracowników Politechniki Śląskiej. Zajęcia dydaktyczne w Politechnice Śląskiej były zawieszone od 13 grudnia 1981 do 21 stycznia 1982 .

1 października 1984 r. Wydział Automatyki i Informatyki przekształcił się w Wydział Automatyki, Elektroniki i Informatyki. Wydział Transportu został zredukowany do Instytutu Transportu, a Wydział Organizacji Produkcji zaprzestał działalności, którą częściowo na Wydziale Metalurgicznym kontynuowała Katedra Organizacji Produkcji. 31 sierpnia 1984 zakończył działalność Instytut Kotłów oraz Siłowni Cieplnych i Jądrowych. Od 1 września 1984 roku nazwę Wydziału Inżynierii Sanitarnej zmieniono na Wydział Inżynierii Środowiska. W Rybniku powołano Ośrodek Szkoleniowy, w którym podstawowa działalność miała się skupiać na studiach dla pracujących, kursach szkolenia zawodowego i studiach podyplomowe organizowane przez Politechnikę. 1 października 1988 Wydział Metalurgiczny przekształcono w Wydział Metalurgii i Inżynierii Materiałowej. 1 października 1989 kierunek Telekomunikacja na Wydziale Automatyki, Elektroniki i Informatyki połączono z kierunkiem Elektronika i utworzono nowy kierunek studiów Elektronika i Telekomunikacja, zaś na Wydziale Mechanicznym-Technologicznym utworzono dwa nowe kierunki: Automatyka i Robotyka oraz Wychowanie Techniczne.

Politechnika Śląska w III RP

7 listopada 1989 roku odbyły się pierwsze wybory Rektora Politechniki w warunkach pełnej autonomii Uczelni, a 1 grudnia tego roku zaczyna się kadencja nowo wybranych władz Politechniki Śląskiej. Pierwsze lata ich działań zostały skierowane na uporządkowanie kwestii prawnych i organizacyjnych Uczelni mającej działać w warunkach zagwarantowanej autonomii. 1 października 1992 r. z połączenia Katedry Zarządzania i Ośrodka Nauk Społecznych powstał Instytut Organizacji i Zarządzania Przedsiębiorstwem, który usytuowano na Wydziale Metalurgii i Inżynierii Materiałowej. Wydział ten następnie został przekształcony w Wydział Inżynierii Materiałowej, Metalurgii, Transportu i Zarządzania. W roku 1992 powołano Fundację na rzecz Politechniki Śląskiej, której celem było zdobywanie funduszy od sponsorów z przeznaczeniem na rozwój Politechniki Śląskiej. W styczniu 1993 roku utworzono Ośrodek Sportu Politechniki Śląskiej. We wrześniu tego roku oddano częściowo do użytku gmach Biblioteki Głównej, w którego pomieszczeniach znalazł miejsce Instytut Matematyki i Dziekanat Wydziału Matematyczno-Fizycznego.

W roku 1993 połączono Wydział Mechaniczny-Energetyczny (powstały w 1953 r.) z Wydziałem Inżynierii Środowiska (dawniej Wydziałem Inżynierii Sanitarnej, 1955 r.). W wyniku fuzji powstał Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki wówczas największy w Politechnice Śląskiej. Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki posiada najwyższą kategoryzację, od samego początku wprowadzenia kategorii przez KBN. W roku 2003 , gdy obchodzono rocznicę dziesięciolecia jego istnienia na Wydziale Inżynierii Środowiska i Energetyki pracowało 34 profesorów i doktorów habilitowanych oraz 114 doktorów nauk technicznych.

W kwietniu 1994 Władze miasta Gliwic przekazały obiekty sportowe przy ulicy Akademickiej w użytkowanie Politechnice Śląskiej. 1 czerwca 1994 roku Ośrodek Szkoleniowy w Rybniku został przekształcony w Centrum Kształcenia Inżynierskiego Politechniki Śląskiej, którego zadaniem jest działalność dydaktyczna przybierająca różne formy kształcenia prowadzone w Politechnice Śląskiej, oraz działalność usługowa polegająca na organizowaniu kursów, konferencji, sympozjów prowadzonych przez Politechnikę Śląską wraz współpracującymi z nią zakładami, także prowadzenie działalności badawczej. 6 czerwca 1994 roku Senat Politechniki Śląskiej podjął uchwałę o utworzeniu z dniem 1 września 1995 Wydziału Organizacji i Zarządzania.

W maju roku 1995 w Politechnice Śląskiej obchodzono rocznicę 50-lecia jej powstania, jako samorządnej Uczelni państwowej, kierowanej przez organy jednoosobowe (Rektor, Dziekan, Dyrektor Instytutu lub Kierownik Katedry) i kolegialne (najwyższym organem kolegialnym jest Senat).

Poczet rektorów

Zobacz też

Przypisy

Źródła

Linki zewnętrzne


Inne hasła zawierające informacje o "Politechnika Śląska":

Brno ...

Ratusz w Kownie ...

West Side Story ...

Cieplice Śląskie-Zdrój ...

Kowary ...

Kościuszko ...

Pstrąg potokowy ...

Wierzba śląska ...

Dożynki ...

Mułowiec ...


Inne lekcje zawierające informacje o "Politechnika Śląska":

208 Walki o granice II Rzeczypospolitej (plansza 10) ...

208 Walki o granice II Rzeczypospolitej (plansza 12) ...

212 Gospodarcze i społeczne problemy II Rzeczypospolitej (plansza 3) ...





Zachodniopomorskie Pomorskie Warmińsko-Mazurskie Podlaskie Mazowieckie Lubelskie Kujawsko-Pomorskie Wielkopolskie Lubuskie Łódzkie Świętokrzyskie Podkarpackie Małopolskie Śląskie Opolskie Dolnośląskie