plemiona serbskie w VII-IX wieku

Duklanie, również Dukljanie – najbardziej na południe wysunięte plemię serbskie osiadłe w I połowie VII wieku wokół Jeziora Szkoderskiego w antycznej prowincji Dioklei, od której wzięli swoją nazwę.

Na północnym zachodzie graniczyli z plemionami Trebinian i Konawlan , przez Góry Dynarskie od północy z Serbami zagorskimi . Przynależność Duklan do istniejącego w VII–IX wieku serbskiego związku plemiennego jest niepewna. Pop Duklanin nazywa ich terytorium Chorwacją Czerwoną (Południową). Na zajętych przez siebie terenach pomiędzy rzeką Driną a Zetą , Jeziorem Szkoderskim na południu i Górami Dynarskimi na północy utworzyli w VIII wieku państwo Duklę . W połowie X wieku Duklanie popadli w zależność od Serbii , gdy władzę w Dukli zdobyła trebińska dynastia Beliciów, uznająca zwierzchnictwo serbskie. Od połowy XI wieku ziemie Duklan zaczęto nazywać Zetą , a od XV Czarnogórą^[1].

Zobacz też: Słowianie , plemiona słowiańskie

Przypisy

Bibliografia

• T. Wasilewski : Historia Jugosławii do XVIII wieku. W: W. Felczak : Historia Jugosławii. Wrocław: Ossolineum, 1985. . 
• J. Skowronek , M. Tanty , T. Wasilewski : Historia Słowian południowych i zachodnich. Warszawa: PWN, 1988. . 
• Mały słownik kultury dawnych Słowian. L.Leciejewicz (red.) . Warszawa: Wiedza Powszechna, 1990. .