Doktryna powstrzymywania (
ang.
containment
), znana też jako doktryna powstrzymania, lub odpychania, miała na celu powstrzymywanie wzrostu wpływów
ZSRR
, a później również
Chin
, przez niedopuszczenie do ekspansji
komunizmu
na świecie. Teoretyczne zasady polityki containment stworzył
George Kennan
w anonimowym artykule z
1947
r.
Kennan za główny cel polityki
USA
uznał zapobieganie rozprzestrzenianiu się
komunizmu
do krajów nim nieogarniętych, przez tworzenie systemu sojuszy wojskowych. Containment było jednym z głównych celów
doktryny Trumana
, a jego efektem m.in. powstanie
NATO
(1949), a później:
ANZUS
(1951),
SEATO
(1954) oraz
CENTO
(1955). W latach sześćdziesiątych XX wieku, w związku z popularyzacją teorii domina, rozszerzono stosowanie doktryny powstrzymywania również na wsparcie dla proamerykańskich rządów na całym świecie (także reżimowych) oraz rozwiązania siłowe w celu zapobieżenia „eksportowi rewolucji”. Zgodnie z teorią domina, jeśli pozwoliłoby się na przejęcie rządów przez komunistów w danym kraju, spowodowałoby to zagrożenie komunizmem dla innych krajów regionu. Najbardziej spektakularnymi operacjami, przeprowadzonymi wskutek stosowania filozofii powstrzymywania, były:
wojna w Korei
,
kryzys kubański
,
wojna w Wietnamie
oraz pomoc amerykańska w czasie
wojny w Afganistanie
.
Po
wojnie wietnamskiej
Kennan stwierdził, że doszło do nadinterpretacji jego idei i że sam nigdy nie usprawiedliwiłby w ten sposób interwencji wojskowej.
Zobacz też
