Diodor z Tarsu ( gr. Διόδωρος) (zm. 390 n.e.) reformator ruchu monastycznego, teolog i egzegeta związany z tzw. Szkołą Antiocheńską , prekursor nestorianizmu , biskup chrześciański.

Urodził się w szlacheckiej rodzinie w Antiochii . Otrzymał klasyczne wykształcenie filozoficzne w ateńskich szkołach. Po zakończeniu studiów przystąpił do monastycznego ruchu i został przełożonym klasztoru w okolicach Antiochii. Był zwolennkiem soboru nicejskiego i kiedy biskupem Antiochii został arianin Leoncjusz, organizował życie religijne poza murami miasta. Protektora znalazł w osobie Melecjusza z Antiochii, pełniącego funkcję ortodoksyjnego biskupa Antiochii, który wyświęcił Diodora na kapłana. W tym czasie tworzył traktaty teologiczne, w których zwalczał ideę neopoganizmu cesarza Juliana . W czasie prześladowań wschodnich chrześcijan przez cesarza Walens , zwolennika arianizmu, Diodor i Melatius schronili się na północnym brzegu Orontesu . W 372 roku Diodor spotkał się w Armenii ze św. Bazylim Wielkim . Kiedy po śmierci Walensa w 378 Diodor powrócił z wygnania został przez św. Bazylego mianowany biskupem Tarsu i metropolitą Cylicji . Diodor odegrał ważną rolę w trakcie synodu w Antiochii w 379 i Soboru w Konstantynopolu w 381 roku. Jego uczniem był Jan Chryzostom i Teodor z Mopsuestii , który, tak jak Diodor, uważał, że czynniki Boski i ludzki były w Chrystusie połączone tylko zewnętrznie : Słowo mieszkało w przyjętym człowieku, jako w swej świątyn. W Chrystusie są zatem nie tylko dwie natury, Boska i ludzka, ale i dwie osoby. Maryja więc porodziła tylko człowieka Chrystusa, a nie Bożą osobę, więc nie można jej nazywać: Bogarodzicą – Theotokos, tylko Rodzicielką Chrystusa – Christotokos. Twierdzenia te były fundamentem nauk Nestoriusza . Podczas Soboru w Efezie Diodor, Teodor i Nestoriusz zostali uznani za heretyków .