Metoda uranowo-torowa – metoda datowania bezwzględnego , opiera się na rozpadzie promieniotwórczym izotopów uranu , optymalna dla przedziału chronologicznego od 500 do 50 000 lat temu.

Metodę tę można stosować w datowaniu:

• skał bogatych w węglan wapnia
• nacieków jaskiniowych i raf koralowych
• zębów
• dzięki nowym technikom badawczym służy do datowania kości kopalnych
• próbuje się także datować nią torf

Rozpad promieniotwórczy polega na rozpadzie dwóch izotopów uranu na pierwiastki pochodne: tor (²³⁰Th) i protaktyn , które w efekcie końcowym rozpadają się w izotopy ołowiu (Pb). W przeciwieństwie do związków uranu, związki toru i protaktynu nie rozpuszczają się w wodzie. Tak więc uran wraz z wodą pobierany jest przez żyjące organizmy , a następnie gromadzi się w skorupkach i rafach koralowych i od tego momentu zaczyna się rozpad promieniotwórczy. Datowanie oblicza się mierząc stosunek ilości toru do uranu. Czas połowicznego rozpadu toru wynosi ok. 75 tys. lat.

Bibliografia

• Dorota Ławecka 2003,Wstęp do archeologii, Warszawa-Kraków, Wydawnictwo Naukowe PWN
• Renfrew C., Bahn Paul, 2002, Archeologia Teoria, Metody, Praktyka, Warszawa, Prószyński i S-ka