Walenty Baranowski (ur. 12 lutego 1805 w Sławkowie , zm. 12 sierpnia 1879 w Lublinie ) - biskup , przyrodnik , brat Jana Baranowskiego .

W latach 1816 - 1822 uczęszczał do Liceum Nowodworskiego w Krakowie . Następnie podjął studia na Wydziale Filozoficznym i Prawnym Uniwersytecie Jagiellońskim ( 1822 – 1825 ), oraz w latach 1826 – 1828 na Uniwersytecie Warszawskim .

Po studiach, w roku 1828 wstąpił do zakonu pijarów , gdzie w roku 1829 złożył śluby zakonne . W tym czasie wykładał nauki przyrodnicze w Łukowie , w Radomiu i we Włocławku .

Ranny w powstaniu listopadowym , po jego ukończeniu wyjechał (przedostał się) do Prus , a potem do Belgii .

Wrócił do Polski w roku 1832 , by nauczać na lekcjach prywatnych w woj. lubelskim .

Święcenia kapłańskie uzyskał w roku 1834 w Zakroczymiu . W roku 1836 został wikariuszem w Fajsławicach . Od roku 1840 objął stanowisko proboszcza w Bychawce .

W roku 1855 został prałatem w Katedrze Lubelskiej , następnie w roku 1857 został sufraganem , by w roku 1871 przyjąć sakrę i zostać biskupem lubelskim . Od roku 1869 był również administratorem diecezji podlaskiej .

Z zamiłowania był amatorem przyrodnikiem. W swej kolekcji miał znaczne zbiory przyrodnicze, oraz dużą bibliotekę .

W latach 1840 - 1855 w jego domu domownikiem był Władysław Taczanowski – zoolog i ornitolog , który u niego zdobywał podstawy swej wiedzy zoologicznej.

Pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim w Lublinie (rodzinny grobowiec - sektor 3g) wraz z bratem Janem .

Źródła

• Słownik biologów polskich, PWN Warszawa 1987

Linki zewnętrzne

• [1]